Το δικό του μήνυμα έστειλε ο Χρήστος Βολικάκης μετά την οικειοθελή αποχώρηση του από το Survivor, με τον ίδιο να σημειώνει χαρακτηριστικά πως, «Ίσως και να ήθελα να κάτσω παραπάνω αλλά κάποιες αξίες - ηθική - αρχές - ιδανικά στην ζωή μου δεν αλλάζουν και φυσικά η υγεία μου και η αξιοπρέπεια μου είναι πάνω από όλα».
«Μια όμορφη εμπειρία ζωής έκλεισε για εμένα, ένα παιχνίδι που γίνεται τρόπος ζωής και μαθαίνεις να εκτιμάς περισσότερο κάποια πράγματα στην έξω ζωή .
Ίσως και να ήθελα να κάτσω παραπάνω αλλά κάποιες αξίες - ηθική - αρχές - ιδανικά στην ζωή μου δεν αλλάζουν και φυσικά η υγεία μου και η αξιοπρέπεια μου είναι πάνω από όλα .
3 βράδια είχα να κοιμηθώ σκεπτόμενος τι γίνεται πόσο ψέμα και υποκρισία υπάρχει τελικά . Ειλικρινά δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που άκουγα και έβλεπα .
Είμαι ένα απλό παιδί και δεν θέλω να ασχολούμαι με τοξικούς ανθρώπους, με ανθρώπους διπρόσωπους που άλλη συμπεριφορά έχουνε on camera και άλλη off camera . Με ανθρώπους που προτιμούν να πατήσουν και να εκθέσουν άλλους ανθρώπους για να παραμείνουν άλλη μια εβδομάδα στο παιχνίδι .
Εγώ όμως έφυγα γιατί τα χρήματα στη ζωή μου δεν είναι το παν και δεν θα μπορούσα ποτέ να πατήσω επί πτωμάτων όπως έκαναν κάποιοι άλλοι παίχτες για να παραμείνουν έστω μια εβδομάδα ακόμα .
Μακάρι να έδειχναν τα πάντα, να είχε παντού κάμερες εκεί θα γελούσαμε πραγματικά με την συμπεριφορά κάποιων παιχτών .
Ο κόσμος βλέπει και κρίνει τους αληθινούς ανθρώπους από τους ψεύτικους και ύπουλους ανθρώπους που προσπαθούν να βγάλουν on camera κάτι άλλο από αυτό που είναι τελικά στην πραγματικότητα .
Εύχομαι το φετινό survivor να το κερδίσει μαχητής από την μπλε ομάδα αληθινά παιδιά που προσπαθούν να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα και όχι επαγγελματίες παίχτες ριάλιτι .
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που με στηρίζετε μέσα από την καρδιά μου αλλά και την παραγωγή του survivor για την άψογη συνεργασία που είχαμε.
Επιστρέφω στην αγαπημένη μου οικογένεια στους δικούς μου ανθρώπους, και περιμένω πως και πως να πάρω στην αγκαλιά μου το παιδάκι μου και τα ανιψάκια μου που μου έχουν λείψει τόσο πολύ».
