Τι τελικά ήταν η ήττα της Εθνικής ομάδας από την Κροατία; «Βατερλό», «τραγωδία» ή ένα αποτέλεσμα αναμενόμενο με συν- πλην διαφορά στο γκολ, όσον αφορά τις ρεαλιστικές προβλέψεις;
Μπορεί το συναίσθημα των Ελλήνων φιλάθλων, κατ’ υπέρβαση των κανόνων του ποδοσφαίρου, να οδηγούσε σε υπερβολές του τύπου «μπορούμε ακόμη και να κερδίσουμε στο Ζάγκρεμπ», αλλά στην πραγματικότητα αυτή ήταν μία υπεραισιόδοξη άποψη.
Η Εθνική μας, ομάδα η οποία διακρίθηκε, όσες φορές το κατάφερε, στηριζόμενη στην ανασταλτική της λειτουργία μεσοεπιθετικά δεν διαθέτει παίκτες-αστέρια που να διακρίνονται σε Πρωταθλήματα της κεντρικής Ευρώπης. Αυτός είναι και ο λόγος που πάντα άπλωνε τα πόδια της όσο της επέτρεπε το πάπλωμα. Κάτι διαφορετικό πήγε να κάνει όταν διεκδικούσε την πρόκριση στο προηγούμενο Euro και γνώρισε ήττες οι οποίες θα μείνουν στην ιστορία.
Η Εθνική λοιπόν στον κομβικότερο αγώνα της για την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, είχε την χειρότερη βραδιά της προκριματικής φάσης. Και επειδή οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες η ίδια ομάδα με δύο μόνο αλλαγές (Παπαδόπουλος αντί Μανωλά και Μήτρογλου αντί Δώνη) «δούλεψε» σε χαμηλές στροφές. Ενώ στις αρχές Σεπτεμβρίου έκανε μία εξαιρετική εμφάνιση που είχε πάθος, ταχύτητα και αυταπάρνηση, προχθές ήταν απούσα ως ομάδα. Συμφωνώ ότι η ροή του αγώνα έριξε την ψυχολογία των παικτών, αλλά όλα έχουν το όριο τους. Η Εθνική είχε μεγάλες αποστάσεις στις γραμμές και το πάθος ήταν άγνωστη έννοια για τους διεθνείς. Μ’ αυτά τα δεδομένα, με τους αντιπάλους να υπερτερούν σε ταλέντο και με δύο αβίαστα λάθη-γκολ, το αποτέλεσμα δεν πρέπει να μας παραξενεύει. Θα αποφύγω τον πειρασμό να γράψω για επένδυση στο κύτταρο του ποδοσφαίρου και στα ελληνόπουλα. Αυτό είναι ένα μεγάλο project το οποίο θα πρέπει να εμπνεύσει μαζί το δ.σ. της ΕΠΟ και τους ιδιοκτήτες των ομάδων. Θα θυμίσω όμως ότι σημαντικές ποδοσφαιρικά χώρας θα είναι απούσες από το Μουντιάλ, ενώ η παρουσία του Παναμά στη Ρωσία, για πρώτη φορά στην ιστορία του, δεν αναβαθμίζει ποδοσφαιρικά τη χώρα, γιατί απλώς είναι ένα πυροτέχνημα.
