Πέρα, βέβαια, από το αποτέλεσμα του χθεσινού αγώνα της Τούμπας, εκείνο που νομίζω ότι είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον ήταν αν θα κάνει ο ΠΑΟΚ μια καλύτερη εμφάνιση από τις μετριότατες προηγούμενες, με δεδομένη, μάλιστα, την ταυτόχρονη απουσία του Μπερμπάτοφ και του Αθανασιάδη, αλλά και των Χαρίση, Τζαβέλλα, που ήταν στα τελευταία ματς οι καλύτεροι παίκτες της ομάδας. Το ερώτημα έγινε ακόμη πιο ουσιαστικό μετά τον τραυματισμό και την αποχώρηση του Ζάιρο, ο οποίος, στο πρώτο 25λεπτο, ήταν ο πιο κινητικός παίκτης του ΠΑΟΚ.
Ενώ μέχρι το 30’ δεν είχε συμβεί απολύτως τίποτε και ενώ ο ΠΑΟΚ έδειχνε να υποφέρει πάλι στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, ήρθε ο Πέλκας να βγάλει μια ωραία κάθετη στον Μακ κι εκείνος να πλασάρει ψύχραιμα για να δώσει το προβάδισμα στον ΠΑΟΚ. Μία φάση, ένα γκολ, αλλά ήταν 100% ποδοσφαιρικό γκολ και δεν οφειλόταν ούτε σε κάποιο καπρίτσιο της μπάλας, ούτε σε γκάφα αντιπάλου.
Μακ και Πέλκας, λίγο μετά, «ζωγράφισαν» με έναν υπέροχο συνδυασμό σε κενό χώρο, για να σουτάρει τελικά άψυχα ο Πέλκας και να χάσει μια καλή ευκαιρία. Στο «καπάκι» ο Πέλκας «τρύπωσε» και σούταρε πάλι αδύναμα, χάνοντας κι άλλη ευκαιρία, ωστόσο οι οπαδοί του ΠΑΟΚ άρχισαν να βλέπουν κάτι που τους ευχαριστούσε. Τρεις καλές ενέργειες και ένα όμορφο γκολ μέσα σε 40 λεπτά είχαν σε πολλούς αγώνες να χαρούν…
Τα θεαματικά «τακουνάκια» του Κοροβέση και του Ροντρίγκες, που δημιούργησαν μια ακόμη ευκαιρία που έχασε πάλι Πέλκας, «ξεσήκωσαν» την Τούμπα και όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα πολλά τρεξίματα των παικτών του ΠΑΟΚ, τη συντριπτική κατοχή της μπάλας και το γεγονός ότι ο Ατρόμητος δεν έγινε ούτε σε μία περίπτωση απειλητικός, άφησαν τους πάντες ικανοποιημένους με το σφύριγμα της λήξης του πρώτου ημιχρόνου.
Με την ίδια διάθεση και τα ίδια τρεξίματα μπήκαν οι παίκτες του ΠΑΟΚ και στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά κινδύνευσαν πρώτοι στην καλή ευκαιρία που έχασε ο Ναπολεόνι. «Απάντησαν» με γωνιακό σουτ του Πέλκα, που απέκρουσε ο Μπάρκας, ωστόσο η δυσάρεστη είδηση είχε ήδη προκύψει. Μια είδηση που έχει εξελιχθεί σε κακόγουστο ανέκδοτο. Σε ένα σπριντ έπαθε «κλακάζ» ο Ροντρίγκες, όπως και ο Ζάιρο, οπότε άλλοι δύο μυικοί τραυματισμοί ήρθαν να προστεθούν στον ατέλειωτο εφιαλτικό κατάλογο όλων των τελευταίων χρόνων. Κατηγορήθηκαν, κατά καιρούς, πολλοί γιατροί και πολλοί γυμναστές, αλλά μολονότι αλλάζουν συνεχώς και οι γιατροί και οι γυμναστές το πρόβλημα παραμένει. Αν δεν εντοπίσουν την αιτία και αν δεν το λύσουν οι υπεύθυνοι του ΠΑΟΚ, η ομάδα θα είναι συνεχώς υποχρεωμένη να χάνει άδοξα τους παίκτες της.
Από το 60’ και μετά, άρχισε να αλλάζει η εικόνα. Ο Τούντορ πέρασε τον Γκολάσα αντί του Ροντρίγκες, αλλά τον έβαλε στον άξονα και τράβηξε τον Πέλκα αριστερά. Ο ΠΑΟΚ «βραχυκυκλώθηκε», έχασε την κατοχή της μπάλας και έδωσε το δικαίωμα στον Ατρόμητο να αναθαρρήσει και να πιστέψει στην ισοφάριση. Ο Γκολάσα ήταν «τροχοπέδη» στην ανάπτυξη, ο Τσίμιροτ δεν μπορούσε να οργανώσει, ο Πέλκας αχρηστεύτηκε στα πλάγια, όλοι οι παίκτες έκαναν το ένα λάθος μετά το άλλο και το ζητούμενο ήταν πλέον να διατηρήσει ο ΠΑΟΚ το 1-0 και να πάρει τους τρεις βαθμούς.
Ελα, όμως, που ο ΠΑΟΚ σκόπευε να κρατήσει την παράδοση και να δεχτεί ένα ακόμη παράξενο γκολ. Μακρινή σέντρα, κανείς πάνω σον Λαζαρίδη, ο Βελλίδης στα «χαμένα», η μπάλα περνάει τη γραμμή ελάχιστα και το 1-1 είναι γεγονός. Σε ένα ματς που έδειχνε 100% δικό του, ο ΠΑΟΚ «κατόρθωσε», όπως το συνηθίζει, να ισοφαριστεί, πετώντας ακόμη δύο βαθμούς και «ξενερώνοντας» πάλι τους οπαδούς του.
Αρκετά καλή εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο, μέτρια μέχρι το 60’, κάκιστη από το σημείο εκείνο και μέχρι το φινάλε. Το γενικό συμπέρασμα δεν είναι καθόλου ευχάριστο. Όταν η ομάδα δεν καταφέρνει να νικήσει κατώτερους αντιπάλους στην Τούμπα, είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς ποια τύχη μπορεί να έχει στο Κύπελλο και στα πλέι οφ του Πρωταθλήματος.
Την απάντηση πρέπει να τη δώσουν οι παίκτες και ο Τούντορ. Δεν μπορούν, όμως. Θέλουν, αλλά δεν μπορούν. Είναι θέμα ποιότητας. Είναι θέμα δυνατοτήτων. Και για την ομάδα και για τον κόουτς…
«Μια ομάδα υπήρχε στο γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο», είπε ο Τραιανός Δέλλας. Υποτιμητικό και προσβλητικό για τον ΠΑΟΚ. Αλλά αυτοί που πρέπει να νιώσουν ντροπή δεν είναι άλλοι από τους παίκτες και τον προπονητή τους.
«Μια σοβαρή ομάδα θα είχε αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που είχε στο πρώτο ημίχρονο και θα είχε πετύχει και δεύτερο γκολ», δήλωσε ο Ιγκόρ Τούντορ, παραμένοντας στην κοσμάρα του. Αν δεν είναι σοβαρή η ομάδα, οφείλει να τη σοβαρέψει. Αν δεν μπορεί, πρέπει να δηλώσει ότι είναι ανίκανος. Αλλά και τι έγινε που έμεινε το σκορ στο 1-0 πρώτο ημίχρονο; Δεν έπρεπε ο ΠΑΟΚ να σκοράρει στο δεύτερο, ή να μη δεχτεί γκολ για να πάρει τη νίκη; Τι έκανε ο ίδιος γι’ αυτό; Δεν έκανε καν τρίτη αλλαγή, λες και δεν την είχε ανάγκη. Ζήτησε από τον ανύπαρκτο Γκολάσα να παίξει ρόλο καθοριστικό στο κέντρο και άφησε πάλι πεισματικά στο πάγκο τον Κάτσε. Τράβηξε στη γραμμή τον Πέλκα, που, μαζί με τον Πέλκα, είχαν αναστατώσει στο πρώτο ημίχρονο την άμυνα του Ατρομήτου. Ο,τι έκανε ο Τούντορ, ήταν λάθος. Ο,τι έκανε, βοήθησε τον Ατρόμητο και όχι τον ΠΑΟΚ…
Τραγικό και απαράδεκτο αυτό που συνέβη με τον Λαζαρίδη. Ναι, προκάλεσε με τον πανηγυρισμό του για το γκολ, αλλά τι σημαίνει αυτό; Ότι έπρεπε να του πετάξουν αντικείμενα; Αυτοκαταστροφική η λογική των θερμοκέφαλων. Εχει τα προβλήματα του ο ΠΑΟΚ, το μόνο που του έλειπε τώρα είναι να τιμωρηθεί…
