Θα ξεκινήσω με τον επίλογο της «σκληρής» - όπως χαρακτηρίστηκε από την εφημερίδα «ΝΕΑ», ιδιοκτησίας Βαγγέλη Μαρινάκη – απάντησης του σημερινού ηγέτη του Ολυμπιακού στον πρώην πρόεδρο της ΠΑΕ κι «εμβληματικό» Σωκράτη Κόκκαλη.
Έχω τους λόγους μου για αυτό, τους οποίους μάλιστα επιτρέψτε μου και να τους θεωρώ και πολύ σοβαρούς, από τη στιγμή που διαπίστωσα πως κάτι σε όλη αυτή την ερυθρόλευκη ιλαροτραγωδία (ξεκατίνιασμα, σκυλοκαβγά, ενδοοικογενειακή σύρραξη όπως θέλει ο καθένας ας τη χαρακτηρίσει) δεν στέκεται καλά. Κι όταν λέω δεν «στέκεται καλά» εννοώ πως δεν έχει λογική βάση και παραπέμπει σε καταστάσεις με συμπεριφορές που μόνον κορυφαίοι ψυχαναλυτές θα μπορούσαν να εξηγήσουν και να διαχειριστούν.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης στο τέλος της επιθετικής του απάντησης και αφού έχει «ξεσκίσει» στην κυριολεξία τον Σωκράτη Κόκκαλη, χαρακτηρίζοντας τον διαπλεκόμενο, υποκριτή και υπόλογο «εγκλημάτων» σε βάρος του Ολυμπιακού όπως επί παραδείγματι ότι χρησιμοποίησε την ομάδα ως όχημα για να τα οικονομήσει, καταλήγει: «Σε στήριξα στις προσωπικές και επιχειρηματικές σου αντιπαραθέσεις, σεβόμενος την ιστορία σου και την προσφορά σου στον Ολυμπιακό (!!!). Αυτή την ιστορία όμως εσύ δεν την σεβάστηκες και όλα αυτά για να προωθήσεις μια ακόμη φορά τα προσωπικά σου συμφέροντα.
Σε καλώ ακόμη και τώρα να απαρνηθείς τους εχθρούς μας και να ξεκινήσεις να ονειρεύεσαι (!!!) μαζί μας για το μεγαλείο του Ολυμπιακού μας». Πρωτίστως θα ήθελα να σας ζητήσω συγνώμη για τα θαυμαστικά που πρόσθεσα αυθαίρετα σε δύο σημεία του κειμένου. Στο ένα, εκεί που ο μπουνταλάς κειμενογράφος επάνω στον ενθουσιασμό του ξέχασε πόσες φορές ο Βαγγέλης τσαλάκωσε την προσφορά του Σωκράτη και προχώρησε σε μια παχυδερμική κυβίστηση και στο άλλο σημείο, εκεί που καλεί τον «αποκαθηλωμένο» εμβληματικό ηγέτη να ξεκινήσει να… ονειρεύονται μαζί το μεγαλείο του Ολυμπιακού τους. Ένα μεγαλείο βέβαια το οποίο στην πραγματική του διάσταση παραμένει ακόμη άπιαστο όνειρο για την ομάδα της εύνοιας και των σκανδάλων.
Αυτός λοιπόν ο επίλογος ένα ακατανόητο, ασόβαρο και μελοδραματικό σπάραγμα βάζει σε υποψίες και ανησυχίες τους έχοντες κοινή λογική οπαδούς του θρύλου, που βλέπουν ότι εκεί στο λιμάνι η κατάσταση προ πολλού έχει ξεφύγει και κάποιοι τα έχουν στην κυριολεξία χαμένα. Πέρα βέβαια από την αυτογελοιοποίηση τους, με την κατάρριψη από τους ίδιους του μύθου… περί «θρύλου» θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις στον κόσμο για τις τρέλες που σερβίρουν πάνω στα παραληρήματα τους. Έχουν να απαντήσουν σε αμείλικτα ερωτηματικά. Με κορυφαίο εκείνο που αναδύεται μέσα από τον εκπληκτικό επίλογο της περιβόητης πλέον αυτής επιστολής. Όπου ο Βαγγέλης καλεί τον Κόκκαλη τον οποίο κατασπάραξε και κατακρεούργησε, να έρθει κοντά του και από κοινού να ονειρευτούν το μεγαλείο της ομάδας τους! Αλήθεια ποιον καλεί; Τον διαπλεκόμενο, αυτόν που χρησιμοποίησε σαν όχημα των προσωπικών του επιχειρήσεων και συμφερόντων τον Ολυμπιακό; Τι άλλο θα ακούσουμε, τι άλλο θα ζήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να επεκταθούμε στο θέμα γιατί μιλάει από μόνο του. Για αυτό βέβαια φροντίζουν κάποιοι οι οποίοι επιμένουν να διατηρούν ανοιχτό τον βόθρο που ήδη ξεχείλισε.
Κλείνοντας το σημερινό σχόλιο, σας παραθέτω μια καταχώρηση που έγινε στην ίδια εφημερίδα του προέδρου, τελείως συμπτωματικά χθες, η οποία αφορά ένα δημοσίευμα της 21ης Νοεμβρίου 1962 με τίτλο: «Καταργήστε την ψυχανάλυση». Διαβάστε το με προσοχή: «Για τους Μαρξιστές ο Φροϋδισμός είναι μια αντεπαναστατική αίρεση. Κανένας αγωνιστής για την ελευθερία των καταπιεζόμενων λαών δεν θα διακόψει τον αγώνα του με το πρόσχημα ότι η ανάγκη για την ελευθερία, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα σύνολο δύο ηλεκτρικών ρευμάτων, μέσα στα εγκεφαλικά κύτταρα και τους ιστούς.
Ο Φρόιντ επινοεί τον μύθο μια ανύπαρκτης ψυχικής ενέργειας, ενός ασυνειδήτου, ενός κόμπλεξ. Για τον Φρόιντ και τους οπαδούς του όταν ένας εργάτης πέσει θύμα δυστυχήματος, αυτό οφείλεται σε ένα μυστικό ένστικτο αυτοτιμωρίας και όχι στις ολέθριες συνθήκες που επικρατούν μέσα στο εργοστάσιο. Οι Ρώσοι επιστήμονες επιζητούν να καταργηθεί η ψυχανάλυση». Ελεύθεροι οι οποιοιδήποτε συσχετισμοί και παραλληλισμοί όπως επίσης και η υιοθέτηση της άποψης, ότι είναι περιττή η ψυχανάλυση όταν τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Ελπίζουμε το σημερινό μας σημείωμα να το διάβασε ο κειμενογράφος του κ. Μαρινάκη που ελπίζουμε επίσης να μην είναι ο κ. Καρπετόπουλος. Γιατί πρόκειται περί τεράστιας κυβίστησης και θλιβερής δημοσιογραφικής γκάφας.
ΥΓ: Αλήθεια τι έχουν να πουν οι υποκριτές και οι άθλιοι σεναριογράφοι ενός τραυματισμού που δεν έγινε ποτέ αλλά που κόστισε έναν τίτλο στον ΠΑΟΚ; Η απόφαση του εφετείου ήρθε βέβαια αργά, αλλά δικαίωσε εκείνους οι οποίοι προσπάθησαν αλλά δεν κατάφεραν να πείσουν την ελεγχόμενη αθλητική δικαιοσύνη για τη σκοπιμότητα και την προγραμματισμένη μεθόδευση της αποχώρησης.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (22/11)
