Θα μου επιτρέψετε να «απομακρυνθώ» στο σημερινό μου σχόλιο, από το νέο σίριαλ που ξεκίνησε με πρωταγωνιστή τον Αλέξη Κούγια. Άλλωστε προβλέπω αυτό που συνέβη στον κάμπο, να είναι απλά το πρώτο επεισόδιο μιας νέας σειράς, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα ξεπεράσει σε «μακροβιότητα» την θρυλική «Λάμψη» του Φώσκολου!
Θα ήθελα όμως να δημοσιοποιήσω την πρόθεση μου την οποία και χθες διατύπωσα, να γίνω «ανάδοχος» της, δίνοντας της τον τίτλο που πιστεύω είναι ιδανικός: «με λένε Ρίζο και όπως θέλω τα γυρίζω». Επιπρόσθετα όμως, θέλω να υπενθυμίσω στους φίλους αναγνώστες της στήλης, ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις, δηλώνω «οριζοντίως και καθέτως», ότι αποφεύγω συνειδητά και με διαχρονική συνέπεια να ασχοληθώ με πρόσωπα και πράγματα που δεν αξίζουν ούτε την περιφρόνηση μου. Αφήνουμε λοιπόν τον ξεφτιλισμένο βόθρο του κάμπου και επικεντρωνόμαστε σε όσα σοβαρά νομίζουμε και ουσιώδη αφορούν και απασχολούν, αλλά και να ναρκοθετούν εδώ και πέντε χρόνια το λαοφιλή Δικέφαλο. Διαπιστώσεις και εμπειρίες που αναδύονται μέσα από μια άγονη κατά γενική ομολογία πενταετία διακυβέρνησης, από ένα μεγαλομέτοχο υψηλών φιλοδοξιών και αδιαμφισβήτητης οικονομικής ισχύος. Επιπρόσθετα και αποφασισμένο να πετύχει στο στόχο του. Δυστυχώς ο καλής προαιρέσεως και γενναιόδωρος Ιβάν, μέχρι σήμερα δεν ευτύχησε να δει πραγματοποιούμενα τα όσα οραματίστηκε ο ίδιος για την ομάδα του.
Κατά την προσωπική μας άποψη, οι αιτίες για αυτό εντοπίζονται σε «στρεβλές» καταστάσεις που διαμορφώθηκαν από λάθη, παραλείψεις και ανεπάρκειες αρκετών συνεργατών του, τους οποίους σαφέστατα ο ίδιος επέλεξε και εμπιστεύτηκε. Στην κορυφή της λίστας των αποτυχημένων οι τεχνοκράτες εισαγωγής (ξενόφερτοι Μεσσίες όπως συνηθίζουμε να τους αποκαλούμε από αυτήν εδώ τη στήλη), που παρέλασαν από την Τούμπα. Οι περισσότεροι – αν όχι όλοι – ήλθαν, είδαν, εισέπραξαν και απήλθαν, αφήνοντας πίσω τους ερείπια, συγχύσεις και μυστηριώδεις καταστάσεις. Και όχι μόνον αυτό, άφησαν να αιωρείται πάνω από τον σύλλογο η παντοδυναμία των μανατζαραίων, οι οποίοι όπως όλα δείχνουν, επιμένουν να επηρεάζουν και να ναρκοθετούν την σωστή διαχείριση που έχει ανάγκη ο σύλλογος, αλλά και που σίγουρα επιθυμεί ο μεγαλομέτοχος. Η «παρέλαση» των αποτυχημένων τεχνικών διευθυντών, συνεχίστηκε και φέτος. Γνωστά τα όσα ποδοσφαιρικά ασύμβατα και αυτοκαταστροφικά διαπράχθηκαν. Όπως γνωστές είναι και οι τραγικές τους συνέπειες. Σερ αυτό όμως το σημείο, γεννάται τοι ερώτημα και προκύπτει μάλλον η απορία, πως είναι δυνατόν να μην έχουν επισημανθεί και αποδοθεί οι ευθύνες στους ενόχους και όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου να απολαμβάνουν μιας αναιτιολόγητης και περίεργης ασυλίας. Κανείς από όλους αυτούς δεν πλήρωσε ποτέ για τις τεράστιες ζημιές που προκάλεσε.
Αυτή η ατιμωρησία των συγκεκριμένων, αποτελεί ένα από τα ανεξήγητα αλλά και μελανά σημεία της όλης κατάστασης. Στις διαχρονικές διαπιστώσεις θα πρέπει να προστεθεί και η αποδεδειγμένη επικοινωνιακή αδυναμία που δείχνει ο σύλλογος. Όντας παντελώς ανίσχυρος και αδύναμος να αντιμετωπίσει την εις βάρος του μαύρη προπαγάνδα των Αθηνών (και όχι μόνον αυτή). Δείγμα; Ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή να παρουσιάζεται ως η ευνοούμενη ομάδα του πρωταθλήματος και ο Ιβάν Σαββίδης ως ο νέος χαλίφης. Και αυτό να εδραιώνεται σαν άποψη σε πανελλήνιο επίπεδο. Ναι, όπως το διαβάζετε. Στις ίδιες διαχρονικές επισημάνσεις, σίγουρα έχουν θέση και το λάθος μοντέλο διοίκησης που έχει επιλεγεί, αλλά και ο τρόπος λήψης ιδιαίτερα σημαντικών αποφάσεων όπως είναι η πρόσληψη των προπονητών και των τεχνικών διευθυντών. Ανεξήγητοι επηρεασμοί και προχειρότητες δεν έχουν θέση σε τόσο σοβαρές αποφάσεις, οι οποίες θα πρέπει να λαμβάνονται και να στηρίζονται σε σταθερές και τεκμηριωμένες θέσεις. Ένα άλλο κομμάτι που αφορά το συναίσθημα της οικογένειας, προειδοποιεί ότι χρειάζεται «περισσότερος ΠΑΟΚ» μέσα στον σημερινό ΠΑΟΚ. Συνοπτικές κι επιτομικές οι απόψεις που καταθέτουμε σήμερα, αφορούν την πενταετία και όχι τα τρέχοντα και ζέοντα. Ίσως όμως αυτά τα τελευταία αποτελούν το δέντρο και όχι το δάσος. Γιατί το δάσος είναι τα όσα αναιτιολόγητα και ασυγχώρητα συνέβησαν και ναρκοθέτησαν την μέχρι σήμερα πορεία του συλλόγου.
ΥΓ1: Το να διαμαρτύρεται ο Ολυμπιακός για τον Αρετόπουλο, αποτελεί απόδειξη ότι υπάρχει θεία δίκη. Τώρα το ότι όλοι οι ευαίσθητοι της ενημέρωσης επικεντρώθηκαν στο πέναλτι που δεν δόθηκε χωρίς να σταθούν ούτε δευτερόλεπτο στο ότι ο θρύλος θα έπρεπε να παίζει από το πρώτο μέρος με 9 παίκτες, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Ο Ρομαό και ο Σισέ αφέθηκαν ελεύθεροι να θερίζουν, με τον Τρικαλινό διαιτητή να τους χαρίζει με προκλητικό τρόπο τη μία πίσω από την άλλη τις κίτρινες.
ΥΓ2: «Θεία δίκη» και για τον Καλογερόπουλο; Αλήθεια ποιοι είναι αυτοί που του επιτέθηκαν; Μπορεί να τους γνωρίζει ο Κωνσταντινέας.
