Αρχισαν πάλι οι «ζυμώσεις» για τον νέο αθλητικό νόμο και για τα άρθρα τα οποία έχουν να κάνουν με τις μετακινήσεις των οπαδών, την κάρτα φιλάθλου και τις εταιρείες σεκιούριτι που προστατεύουν τα γήπεδα.
Με δεδομένο ότι η βία στα γήπεδα δεν είναι μόνο αθλητική, αλλά έχει και κοινωνικά κίνητρα ο νέος νόμος θα πρέπει να λάβει υπόψη τις τοξικότητες του νέου περιβάλλοντος που διαμορφώνεται στον αθλητισμό.
Κατά τα άλλα που αφορούν το πλαίσιο της συζήτησης, έχει ενδιαφέρον η πρόταση για την άρση, κάτω από προϋποθέσεις, της απαγόρευσης μετακίνησης οπαδών των φιλοξενούμενων ομάδων. Ενας νόμος λάστιχο ο οποίος εφαρμοζόταν επιλεκτικά προκαλώντας αντιδράσεις. Το ζήτημα πάντως δεν είναι η αλλαγή του νόμου για τις μετακινήσεις των οπαδών ή οι ποινές που θα επιβάλλονται στους παραβάτες.
Σαφώς και η παρουσία αντιπάλων οπαδών στις κερκίδες είναι σχεδόν επιβεβλημένη. Με μία προϋπόθεση όμως: Οι οπαδοί να μη θεωρούν τις κερκίδες χώρους όπου θα λύνουν τις οπαδικές τους διαφορές με τους αντιπάλους. Εάν το στοίχημα, οι «παράγκες» και η ανισονομία έχουν τραυματίσει το ποδόσφαιρο, εκτιμώ ότι μερίδιο ευθύνης έχει και η οπαδική βία.
Οι νόμοι μοιάζουν με ασκήσεις επί χάρτου. Οπότε το θέμα είναι η πιστή εφαρμογή τους και όχι μόνο η ψήφιση τους από τη Βουλή. Αργά ή γρήγορα θα ψηφισθεί το νέο νομοσχέδιο για τον αθλητισμό. Εάν απλώς αποτελέσει ακόμη ένα πολιτικό λάφυρο για την κυβέρνηση θα έχει γίνει ακόμη μια τρύπα στο νερό για ένα θέμα που απασχολεί το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Πολιτική βούληση και συμπαράσταση από τους ιδιοκτήτες των ομάδων είναι οι δύο προϋποθέσεις ώστε να καθαρίσει το τοπίο και οι αληθινοί φίλοι του αθλητισμού, σε μια δύσκολη κοινωνική συγκυρία, να απολαμβάνουν αυτό που αγαπούν σε συνθήκες αθλητικού πολιτισμού. Αλλωστε ήρθε η ώρα κάποιος να σεβαστεί και τους πραγματικούς αιμοδότες του επαγγελματικού αθλητισμού.
