Χρόνια «ποτισμένα» με ανάμεικτα συναισθήματα, με χαρές, λύπες, συγκινήσεις, απογοητεύσεις. Αυτά περιελάμβανε η παρουσία του Νίκου Παπαδόπουλου στην τεχνική ηγεσία του Ηρακλή, από εκείνο το μελαγχολικό μεσημέρι της 21ης Απριλίου του 2014 έως και το βράδυ της 16ης Οκτωβρίου του 2016.
Από την ημέρα δηλαδή της παρθενικής του καθοδήγησης έως και τον αποχαιρετισμό. Φύσει συναισθηματικός άνθρωπος πολλές φορές δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά του, ενώ δέθηκε υπερβολικά με τα «παιδιά» του όπως αποκαλούσε τους παίκτες του.
Αφήνοντας το «εγώ» και προκρίνοντας το «εμείς». Ολες αυτές οι στιγμές βεβαίως δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε μία σελίδα, δεν μπορούν να χωρέσουν σε λίγες αράδες.
Η «Μ» επέλεξε πέντε εκ των πιο χαρακτηριστικών και τις μεταφέρει.
1. ΞΑΝΘΗ-ΗΡΑΚΛΗΣ 0-0
(29 Απριλίου 2015)
Λίγες ημέρες πριν το Πάσχα, ο Ηρακλής αγωνιζόταν στο γήπεδο των Πηγαδίων με αντίπαλο την Ξάνθη. Ηταν για την ακρίβεια 29 Απριλίου του περασμένου έτους όταν οι κυανόλευκοι καλούνταν να ανατρέψουν το προ είκοσι ημερών εις βάρος τους 1-0 του Καυτανζογλείου και να πετύχουν την απόλυτη υπέρβαση. Να περάσουν στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, αγωνιζόμενοι μάλιστα εκείνη τη χρονιά στο πρωτάθλημα της Football League.
Παρότι κατέβαλαν το μέγιστο των δυνάμεών τους, παρότι είχαν ευκαιρίες να προηγηθούν δεν τα κατάφεραν. Αγωνιζόμενοι για μισή ώρα και με αριθμητικό μειονέκτημα λόγω αποβολής του Ντιέγκο Ρομάνο.
Απαντες θα περίμεναν μετά το τελευταίο σφύριγμα να επικρατήσει απόλυτη απογοήτευση. Αυτό που ακολούθησε όμως μεταξύ των 2000 οπαδών του Ηρακλή και σύσσωμου του ποδοσφαιρικού τμήματος ήταν ανεπανάληπτο. Συγκλονιστικό, επικό. Με δακρυσμένα μάτια ο Νίκος Παπαδόπουλος και οι παίκτες του κατευθύνθηκαν στο «πέταλο» του γηπέδου και για μισή ώρα τουλάχιστον έγιναν «ένα» με τον κόσμο. Ο έλληνας τεχνικός που άκουγε ρυθμικά το όνομά του δεν άντεξε, «έσπασε» και ξέσπασε σε λυγμούς. Η συμπαράσταση που προηγήθηκε τον «ατσάλωσε» και μνημονεύτηκε στη συνέντευξη Τύπου.
2. ΗΡΑΚΛΗΣ-ΛΑΡΙΣΑ 0-1
(5 Απριλίου 2015)
Στην 26η και τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος ο Ηρακλής φιλοξενούσε τη Λάρισα στο Καυτανζόγλειο. Ο αήττητος σε είκοσι πέντε αναμετρήσεις Ημίθεος ήθελε να πετύχει ακόμη μία νίκη, έτσι ώστε να εισέλθει στη διαδικασία των πλέι οφ με τη μεγαλύτερη δυνατή βαθμολογική συγκομιδή.
Αντιθέτως η ΑΕΛ επιζητούσε μόνο τη νίκη που κατέκτησε τελικά με τέρμα του Γιάντση. Στις καθυστερήσεις του αγώνα εκτυλίχθηκε μία φάση που συζητήθηκε για ημέρες.
Ο Ηρακλής κέρδισε πέναλτι-φάντασμα (δεν υπήρξε ανατροπή του Πασά από τον Δεληζήση) και μετά από ολιγόλεπτη διακοπή ο Περόνε ανέλαβε να το εκτελέσει. Επέλεξε τον αλα Πανένκα τρόπο που δεν ήταν επιτυχημένος, η Λάρισα μπήκε στα πλέι οφ, η Λαμία έμεινε εκτός και ο κόσμος στις κερκίδες ήταν «μουδιασμένος». Αλλοι χειροκρότησαν, άλλοι αποδοκίμασαν.
Ο 46χρονος τεχνικός όμως δε… λάκισε, δεν έσπευσε να φύγει για τα αποδυτήρια. Ετρεξε κατευθείαν στον αργεντίνο επιθετικό που είχε διαλυθεί ψυχολογικά και παρέμεινε πεσμένος στον αγωνιστικό χώρο. Τον αγκάλιασε, του συμπαραστάθηκε και ανέλαβε να τον πάει στο πέταλο των οργανωμένων οπαδών. Ουσιαστικά ζητώντας τη στήριξή τους για την άτυχη στιγμή του Περόνε. Πάντοτε άλλωστε ήταν δίπλα στους ποδοσφαιριστές του.
3. ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ-ΗΡΑΚΛΗΣ (2-0, πεν. 3-4)
(4 Μαρτίου 2015)
Ο δρόμος για την πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου περνάει για τον Ηρακλή από τη Νέα Σμύρνη. Στις 4 Μαρτίου του 2015 οι κυανόλευκοι κλήθηκαν να υπερασπιστούν το 2-0 του Καυτανζογλείου. Τα δύσκολα «μπήκαν» από νωρίς, καθώς ο Πανιώνιος «ισοφάρισε» το σκορ από το ημίχρονο κιόλας.
Η ένταση είναι πολύ μεγάλη, ο διαιτητής Μαντάκης αδικεί κατάφωρα τον Ηρακλή και ο Νίκος Παπαδόπουλος βλέπει την… έξοδο για τη φισούνα. Είναι μία από τις λίγες φορές στην προπονητική του καριέρα που αποβάλλεται. Παρακολουθεί το δεύτερο ημίχρονο, την παράταση και την ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι από εκεί. Δίνοντας συνέχεια οδηγίες στους στενούς του συνεργάτες.
Η τελευταία απόκρουση του Χουάντερσον προκάλεσε την «έκρηξη» του τότε προπονητή του Ηρακλή. Αγκαλιασμένος από τους βοηθούς του πανηγύρισε έξαλλα την πρόκριση στους «4» και έγινε ένα «κουβάρι» με τους φίλους της ομάδας που βρέθηκαν μαζικά στην Αθήνα. Ηταν άλλωστε μία δικαίωση και για τον ίδιο και συνάμα μία τεράστια πρόκληση. Να ανεβάσει τον Ηρακλή στη Super League και να τον οδηγήσει στον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας. Για πρώτη φορά μετά το μακρινό 1987…
4. ΗΡΑΚΛΗΣ-ΛΑΡΙΣΑ 1-0
(20 Μαΐου 2015)
Ενάμιση μήνα μετά το επεισοδιακό παιχνίδι του Καυτανζογλείου και την πρώτη ήττα του Ηρακλή, οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν ξανά. Αυτή τη φορά για τα πλέι οφ. Οι κυανόλευκοι με πολλή υπομονή και προσπάθεια κατάφεραν να επικρατήσουν με 1-0, χάρη σε τέρμα του Γιάννη Λουκίνα στο 74ο λεπτό. Το τελευταίο σφύριγμα προκάλεσε ντελίριο ενθουσιασμού.
Ο «Παπ» σφίγγει τις γροθιές του και τον πρώτο που αγκαλιάζει είναι ο Παύλος Μυροφορίδης. Συνεργάτες και καλοί φίλοι που είχαν το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας. Επειτα από λίγα δευτερόλεπτα κάνει ένα… ιστορικό σπριντ και φεύγει «καρφί» για τον Νίκο Πουρτουλίδη. Τρέφει εξάλλου μεγάλη εκτίμηση για τον αρχηγό των κυανόλευκων τον οποίο θεωρεί έναν «μικρό προπονητή» εντός αγωνιστικού χώρου.
Αμφότεροι πηγαίνουν στο κέντρο του γηπέδου για να συγχαρούν τους υπόλοιπους και εν συνεχεία να αποθεωθούν από τον κόσμο του Ηρακλή. Απαντες γνωρίζουν αν και δεν το ομολογούν ότι το μεγάλο βήμα έχει γίνει, ο Ηρακλής έχει «αγγίξει» την άνοδο.
Παρότι βρίσκονται μόλις στην 5η αγωνιστική του μίνι Πρωταθλήματος. Μόλις μπαίνει στα αποδυτήρια αποκαλεί τα «παιδιά» του παικταράδες και τους δίνει συγκινημένος πολλά συγχαρητήρια.
5. ΠΑΟΚ-ΗΡΑΚΛΗΣ 1-0
(16 Οκτωβρίου 2016)
Το τοπικό ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα αποτέλεσε το τέλος εποχής για τον Νίκο Παπαδόπουλο στον πάγκο του Ηρακλή. Ακόμη όμως και την τελευταία του «παράσταση» την έζησε έντονα.
Σε τέτοιο βαθμό που βρίσκεται εντός των πέντε πιο χαρακτηριστικών στιγμών του στα χρόνια που προηγήθηκαν. Από το πρώτο λεπτό ο έλληνας τεχνικός ήταν στην… τσίτα.
Η συσσωρευμένη πίεση, η ανάγκη για απόσπαση θετικού αποτελέσματος αλλά και η ειλημμένη απόφασή του για αποχώρηση από τον Ηρακλή τον έκαναν περισσότερο «διαφορετικό» από άλλες φορές. Στα τελειώματα του αγώνα και συγκεκριμένα στο 81ο λεπτό έγινε κάτι που ουδέποτε είχε συμβεί σχεδόν τρία χρόνια. Ο Κυριακίδης ανατράπηκε από τον Κίτσιου, ο Κύζας παρατήρησε με κίτρινη κάρτα τον παίκτη του Ηρακλή για «θέατρο» και το μάτι του Παπαδόπουλου «γύρισε».
Γυρνώντας αστραπιαία ορμάει στον πάγκο και με μία κίνηση καράτε τον κλοτσάει με τα δύο πόδια. Βγαίνει «ατσαλάκωτος» από αυτή τη «μάχη», όμως η ενέργειά του έχει κάνει τους πάντες να σαστίσουν.
Αποτέλεσμα της έντονης συναισθηματικής τους κατάστασης και της αδικίας που βίωσε στην αυλαία του στον κυανόλευκο πάγκο…
