Η προχθεσινή Γενική Συνέλευση του Α.Σ. Αρη, παρότι ο πρόεδρος του συλλόγου ο κ. Οικονόμου δήλωνε τις προηγούμενες ημέρες ότι «δεν θα μπει θέμα για το ποδόσφαιρο», είχε θέματα τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν «μαγνήτη» για τα μέλη του Αρη. Παρ’ όλα αυτά, όπως και στις συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια, με πολύ σημαντικότερα θέματα ημερήσιας διάταξης, η συμμετοχή ήταν απογοητευτική. Μεταξύ γνωστών και φίλων έγινε η εκδήλωση που αποτελεί για κάθε ερασιτεχνικό σωματείο το κορυφαίο γεγονός της χρονιάς.
Ιστορικά οι συνελεύσεις του Άρη, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’90, συγκέντρωναν εκατοντάδες μέλη που ξενυχτούσαν μέχρι τα βαθιά χαράματα προκειμένου να έχουν πλήρη εικόνα για τα δρώμενα στο σωματείο και στη συνέχεια να ψηφίσουν. Αυτή ήταν η καλύτερη απόδειξη του ισχυρού συναισθηματικού ομφάλιου λώρου που τους συνέδεε με το σωματείο και της ευαισθησίας που είχαν για το μέλλον όλων των τμημάτων.
Με το πέρασμα των χρόνων ο θεσμός σιγά σιγά άρχισε να φθείρεται και να χάνει την αύρα της η διαδικασία των συνελεύσεων. Είτε γιατί οι συνελεύσεις ποδηγετούνταν από το οπαδικό κίνημα, είτε γιατί τα πρόσωπα που ηγούνταν τις παρατάξεις δεν είχαν τα τυπικά χαρακτηριστικά του προέδρου ενός τόσο ιστορικού σωματείου, οι συνελεύσεις δεν συγκέντρωναν περισσότερα από 50-60 άτομα.
Κι αν η τύχη των ερασιτεχνικών τμημάτων δεν συγκινεί την μεγάλη μερίδα των φίλων του Αρη, το γεγονός ότι η ποδοσφαιρική ομάδα αποτελεί πλέον τμήμα του Α.Σ. έπρεπε να διαφοροποιήσει τους αριθμητικούς συσχετισμούς.
Ούτε όμως μπροστά και σ’ αυτή την εξέλιξη, η κοινωνία του Αρη έδειξε αντανακλαστικά. Παραμένει απούσα και καθισμένα τα μέλη της στον καναπέ τους. Εάν μπoρούσαμε να ρωτήσουμε έναν έναν τους φίλους του Αρη, γιατί δεν συσπειρώνονται γύρω από την αποκαλούμενη και μάνα του συλλόγου, εκτιμώ ότι η απάντηση θα είναι «γιατί κουραστήκαμε να βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα». Είναι μία εξήγηση όπως και το γεγονός ότι η «φανέλα» του προέδρου του Α.Σ. Αρη, θέση που κατείχαν εμβληματικές προσωπικότητες της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης, έχει κατέβει πολύ χαμηλά. Με την αποχή πάντως, ακόμη κι αν είναι αντίδραση διαμαρτυρίας, δεν μπορεί ο σύλλογος να πάει προς τα εμπρός. Δυναμική παρουσία και συσπείρωση των χιλιάδων φίλων του Αρη γύρω από το κύτταρο του συλλόγου που είναι ο Α.Σ. χρειάζεται η κάθε προσπάθεια αλλαγής. Μόνο εάν συμβεί αυτό, η βάση του συλλόγου θα κρατάει τα «κλειδιά» ενός υγειούς σωματείου το οποίο θα αποτελεί και την μεμβράνη ασφαλείας σ’ όλες της εξελίξεις.