Μπορεί ο χρόνος να κυλάει και ο κόσμος να πιστεύει ότι οι πληγές του Αρη γιατρεύονται, αλλά, η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Μιλώντας με τον πρόεδρο του ΑΣ Αρης, Τάσο Οικονόμου, στο «Αθλητικό Μετρόπολις» και ακούγοντάς τον να λέει πως «το χρέος του Αρη είναι σαν το χρέος της Ελλάδας», καθώς, επίσης, και ότι «η Αρης-Εμπορική είναι μια εταιρεία-φάντασμα», σκεφτόμουν ότι οι καταστάσεις για τους «κίτρινους» παραμένουν χαώδεις, ανεξέλεγκτες.
Ειλικρινά, δεν ξέρω πόσα χρόνια θα χρειαστεί να περάσουν για να μπορέσει αυτός ο σύλλογος να βάλει σε μια σειρά τα οικονομικά του. Κρίνοντας με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή την στιγμή, δεν θα ήταν υπερβολή να έλεγε κάποιος ότι «αποκλείεται να βρεθεί άκρη με τα χρέη που κουβαλάει ο Αρης»
Λέγαμε ως και πριν από μερικούς μήνες για το πόσο ξέφυγε το χρέος της ΠΑΕ Αρης, για το πόσο περίεργο ήταν μια εταιρεία που απαλλάχθηκε από το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της λόγω του άρθρου 44, να ξαναδημιουργεί τόσο μεγάλα χρέη.
Όλα αυτά που κουβαλάει η ΠΑΕ Αρης είναι… πταίσματα μπροστά σε αυτά που κουβαλάει ο ΑΣ Αρης. Χρέη, τόκοι, προσαυξήσεις, πρόστιμα, καταλογισμοί για ελέγχους που απέδειξαν συναλλαγές με πλαστά και εικονικά τιμολόγια, προσφυγές στα δικαστήρια λόγω μη αναγνώρισης ποινών που επιβλήθηκαν, συνθέτουν ένα σκηνικό εφιαλτικό.
Είπαν κάποια στιγμή οι άνθρωποι του ΑΣ Αρης, ακούγοντας όλα αυτά που συζητιούνται για τις δυνατότητες που δίνει η ρύθμιση των 100 δόσεων, μήπως και την εκμεταλλευτούν για να τακτοποιήσουν κάποια από τα χρέη τους, αλλά γρήγορα κατάλαβαν ότι πλην του χρέους στο ΙΚΑ όλα τα άλλα είναι τόσο μπερδεμένα που δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξεκαθαρίσουν.
Αν βρισκόμασταν σε μια χώρα οργανωμένη, με ένα σύστημα το οποίο προέβλεπε συγκεκριμένες συνέπειες για έναν σύλλογο στην κατάσταση που βρίσκεται ο Αρης, το πιθανότερο θα ήταν οι αρχές να απαιτούσαν τη διάλυσή του.
Εξάλλου, δεν υπάρχει κανένα απολύτως στοιχείο που να δημιουργεί την ελπίδα πως μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο και να αντιμετωπιστούν αυτές οι τεράστιες υποχρεώσεις.
Κι εδώ που τα λέμε, όταν ένας σύλλογος φυτοζωεί, υποβαθμίζεται, απαξιώνεται, εξευτελίζεται, όπως συμβαίνει με τον Αρη τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζει την λειτουργία του.
Δεν ξέρω αν υπάρχει νομοθεσία που να επιτρέπει σε έναν ερασιτεχνικό σύλλογο να πτωχεύσει και να χτιστεί από την αρχή. Αν υπάρχει, καλά θα κάνουν στον Αρη να ψάξουν και να βρούνε τι χρειάζεται να κάνουν για βάλουν φωτιά και να κάψουν αυτό το σάπιο, το άρρωστο οικοδόμημα που έχουν δημιουργήσει, παρά να προσπαθούν να το σώσουν ενώ ξέρουν ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για να το πετύχουν.
