Τσιρκινίδης στο Metropolis 95.5: Έτσι γεννήθηκε το «Κόκκινο Ποτάμι»
Μια υπόσχεση που κατάφερε να υλοποιήσει ήταν το να δώσει εικόνα στην ιστορία του ποντιακού ελληνισμού, των μικρασιατών και των ανατολικοθρακιωτών είναι το βιβλίο «Κόκκινο Ποτάμι» για τον Xάρη Τσιρκινίδη.
Ο άνθρωπος που έδωσε σάρκα και οστά στο κομμάτι αυτό της ιστορίας φιλοξενήθηκε στο Metropolis 95.5 και στην εκπομπή «Βραδιάζει» με τον Αχιλλέα Ασλανίδη και εξήγησε για το λόγο που έκανε όλη αυτή την έρευνα, τις πηγές των στοιχείων του, πως καταλήξαμε στην σειρά του «OPEN TV» και τη συμβολή του Ιβάν Σαββίδη σε αυτό.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για το πως του ήρθε η ιδέα: «Είναι μια πληγή που άρχισε από τα 10 μου χρόνια από τα κλάματα της μάνας μου και ενός καλόγερου που έζησε πολλά δεινά. Έχω τραυματιστεί από την παιδική μου ηλικία. Εγώ γεννήθηκα μόνο να πονώ. Όποιος και εάν έβλεπα να υποφέρει, πήγαινα να τον βοηθήσω. Έδωσα υπόσχεση να γράψω μια ιστορία για τον ελληνισμό όχι μόνο το μακεδονικό, το κυπριακό αλλά και της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής. Αυτός ήταν ο οδηγός μου».
Την πηγή των στοιχείων του βιβλίου του: «Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος που τα βιβλία αγκαλιάζονται και παρουσιάζονται συνεχώς. Δυστυχώς όμως οι Έλληνες τρωγόμαστε μεταξύ μας και κοιτάζουμε το προσωπικό μας συμφέρον. Τα στοιχεία που έφερα, αποδεικνύουν τη γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής. Γιατί μιλάμε όμως μόνο για τους Πόντιους; Γιατί απωσιοποιούμε τους Μικρασιάτες; Γιατί μικραίνουμε τον ελληνισμό; Πήγα παντού. Στον ΟΗΕ, στην Κοινωνία των Εθνών και στη Γαλλία. Ταξίδεψα όπου υπήρχαν έγγραφα που μιλούσαν για τον ελληνισμό της Ανατολής. Εδώ βρήκαμε το κλάμα των γονιών μας, τις προσωπικές μαρτυρίες ανθρώπων που δε δίναμε την προσοχή που έπρεπε».
Συνέχισε: «Εγώ δεν νοιαζόμουν για το τι λεγόταν εδώ μέσα απλά ήθελα η συνείδηση μου να είναι ήσυχη. Γιατί εάν ο καθένας μας σκεφτεί πάνω από το εαυτό του μπορεί να προσφέρει στην πατρίδα. Από μικρός κιόλας και μάλιστα θυμάμαι το είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου. Επεδίωξα να μάθω γράμματα και να βρω μια διέξοδο για να σπουδάσω έγινε για να εκπληρώσω το σκοπό μου. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο καθώς έβλεπα ότι ο στρατός ανοίγει διάπλατα τους δρόμους για την εύρεση στοιχείων. Είχα αυτό το πάθος.
Πως από το βιβλίο η ιστορία μεταφέρθηκε στην οθόνη: «Έπρεπε να βρεθούν πρώτα τα ντοκουμέντα. Υπήρχαν κάποια ντοκουμέντα αλλά ήταν μισά καθώς αναφερόταν μόνο στους Πόντιους και όχι στους μικρασιάτες και τους ανατολικοθρακιώτες. Πάλι όμως μιλούν για τη γενοκτονία των Ποντίων και μόνο. Υπήρξε άνθρωπος που ήθελε να γελοιοποιήσει τη γενοκτονία και είπε ότι θα την κάνουμε και θα φέρουμε και την Αντζελίνα Τζολί. Στο Βελλίδειο όπου συναντηθήκαμε ο Ιβάν Σαββίδης μου έκανε πάνω και πήγα κοντά του χωρίς να έχω κάποια ελπίδα. Πήρε τότε ένα λευκό χαρτί και είπε «εμείς σήμερα υπογράφουμε ότι το έργο του «Κόκκινο Ποτάμι» θα γίνει κινηματογραφικό».
Ωστόσο, πέρασαν σχεδόν 10 χρόνια αλλά δεν γινόταν τίποτα. Δεν ξέρω για ποιο λόγο. Εν τέλει δέχθηκα ένα τηλεφώνημα για να πάω στο Μέγαρο Πολιτισμού. Πήγα και μου λέει ο κ. Μανουσάκης ότι έπεσε στα χέρια του το βιβλίο μου και ήθελε να κάνει κάτι για αυτό. Εκείνη τη στιγμή δεν έδωσα σημασία καθώς είχα συνηθίσει να μη γίνεται τίποτα. Μετά από ένα μήνα ο Μανουσακης μου έστειλε ένα χαρτί για να υπογράψω και να ξεκινήσει το έργο. Δεν κοίταξα τα χρήματα, με ενδιέφερε μόνο ο ελληνισμός. Έπειτα έγινε μια σύσκεψη με την παρουσία του κ. Ιβάν Σαββίδη στην οποία παραδέχθηκε ότι όντως υπήρχε συμφωνία. Έτσι αυτή τη στιγμή βλέπουμε τον πόνο των Ελλήνων».
Τα εμπόδια που αντιμετώπισε: «Το πρώτο εμπόδιο το προέβαλαν Πόντιοι. Πήγαν αμέσως να βγάλουν εκείνοι μια ταινία. Θα την ονόμαζαν «Πόντος» και θα έλεγαν και τον πρωταγωνιστή «Μίλτος», όπως το δικό μου. Από εκεί και πέρα πως μπορείς να διεκδικήσεις κάτι όταν εμείς οι ίδιοι δίνουμε αυτά τα μηνύματα; Δεν προχώρησε καθώς κατάλαβαν ότι η μίμηση θα ήταν γελοία».
Τέλος, επισήμανε: «Δεν προσπαθούμε να προκαλέσουμε τους Τούρκους απλά παρουσιάζουμε τη γνώση. Πρέπει όλοι να κινηθούμε για να συσπειρώσουμε τον Ελληνισμό εντός και εκτός συνόρων για να αναγνωριστεί η γενοκτονία και να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη. Του δίνεται μια ευκαιρία του ποντιακού ελληνισμού να γίνει μπροστάρης και να διεκδικήσει τη γενοκτονία. Να έρθουν και οι άλλοι και να το αγκαλιάσουν. Το κανάλι έχει δώσει την κατάλληλη δυναμική και να προσπαθήσουμε όλοι. Το έργο το βλέπουν όλοι με το ίδιο πάθος και την ίδια αγωνία και καυχιούνται ότι θα φύγει ένα άγχος από τις ψυχές μας. Όλοι οι Έλληνες να γίνουν ένα γιατί έτσι θα καταφέρουμε να συγκινήσουμε τις συνειδήσεις».
