Στον Ηρακλή επικρατεί μια γενική παράλυση. Η παράταση της αβεβαιότητας λόγω της μη ολοκλήρωσης τόσων και τόσων προσεγγίσεων προς εξεύρεση λύσης επιδεινώνει ή μάλλον περιορίζει απελπιστικά τις επιλογές, επιτείνει τις αντιθέσεις στους κόλπους της κυανόλευκης οικογένειας και λειτουργεί ανασχετικά σε κάθε προσπάθεια κατάληξης συμμετοχής της ομάδας σε κάποιο Πρωτάθλημα. Οι αντιθέσεις, αν ρίξει κανείς μια ματιά Facebook πληθαίνουν καθημερινά, με ανακοινώσεις, αποκαλύψεις, που να σε σηκώνεται η τρίχα που λένε κατά τρόπο τέτοιο ώστε μια γενική αίσθηση ατομικών και συλλογικών αδιεξόδων να διαμορφώνεται γύρω μας που υπονομεύει κάθε αναγεννητική προσπάθεια.
Υπάρχει διέξοδος από τη δυσχερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Ηρακλής; Οι θιασώτες μιας αισιόδοξης προσέγγισης των πραγμάτων, ισχυρίζονται, ότι λύση θα υπάρξει με τον άλφα ή βήτα τρόπο, παρά τις δυσκολίες, θα ολοκληρωθεί και μια άλλη πλευρά απορρίπτει όλα τα παραπάνω και πιστεύει ότι, η αδυναμία διαχείρισης του θέματος λόγω αδυναμίας εφικτών προσεγγίσεων θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα αρνητικών εξελίξεων για τον ποδοσφαιρκό Ηρακλή.
Οι αρμόδιοι ρεπόρτερ κυανόλευκου ενδιαφέροντος, αδυνατώντας να «πλησιάσουν» ουσιαστικά το θέμα, αναλώνονται δικαιολογημένα σε προσεγγίσεις υποθετικές, βασιζόμενοι πάντως σε ψήγματα, έστω, πληροφοριών, ή διαβεβαιώσεις του εάν και εφόσον συγκεκριμένων ατόμων επιχειρούν να καταγράψουν κάτι το χειροπιαστό και τελικά διαψεύδονται εκ των πραγμάτων. Οπως π.χ. στο τελευταίο επεισόδιο του σίριαλ της Μπεο-Παπαδοπουλειάδας και το πλέον αληθοφανές, αφού υπήρξαν και δηλώσεις του Γιάννη Καραϊσαρλή προέδρου του Κρόνου Αργυράδων. Ο οποίος Καραϊσαρλής ενώ διαβεβαίωνε πως την περασμένη Παρασκευή θα τελείωνε η διαπραγμάτευση, τώρα, από ότι μαθαίνω, διστάζει γιατί αντέδρασαν (;) οι φίλαθλοι του Κρόνου Αργυράδων. Διστάζει ή θέλει ν΄ ανεβάσει το τίμημα ή κατάλαβε ή του σφύριξαν πως πάνε να τον μετατρέψουν σε ένα νέο Θόδωρο Παπαδόπουλο;
Και βέβαια υπάρχει και η Τρίγλια η οποία ναι μεν ίσως να το συζητά αλλά ταυτόχρονα ρωτάει τους δικούς μας: «Κι από ψιλά πώς πάτε παιδιά»; Εκεί η σιωπή είναι προς απάντησή τους που λένε. Κι από πάνω έχουμε και τον δυσαρεστημένο Τομ (ξύδι υπάρχει μπόλικο) ο οποίος αναμένεται, ως λέγεται τουλάχιστον, για να τακτοποιήσει μάλλον τα ατακτοποίητα μιας και όπως αποδεικνύεται εκ των πεπραγμένων μόνο το τομάρι του σκέφτεται και τίποτε άλλο. Κάτω λοιπόν από αυτές τις ερμαφρόδιτες καταστάσεις οι κυανόλευκοι φίλαθλοι εκβάλουν την δικαιολογητική τοξικότητα των συναισθημάτων τους στο διαδίκτυο και βάλλουν επί δικαίων και αδίκων και παράλληλα συμβάλλουν στο αδιέξοδο παίρνοντας το μέρος της μιας ή της άλλης πλευράς η οποίες όπως προείπα επιτίθενται η μία της άλλης με λιβελογραφήματα απείρου κάλλους και διόλου συμφιλιωτικά.
Για να απαντήσουμε λοιπόν στο ερώτημα, αν μπορεί να αρθεί το αδιέξοδο θα πρέπει να κάνουμε μια γενική και κάποιες ειδικότερες παραδοχές. Αν κάτι έχει αποδείξει η κρίση που βιώνουμε εδώ και έξι χρόνια πάνω-κάτω είναι ότι εμείς έχουμε τη μοίρα στα χέρια μας. Κανένας άλλος δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα ούτε να μας βοηθήσει, ούτε να μας καταστρέψει. Όμως, ειδικά σε αυτή τη συγκυρία, που υπάρχει μια γενική απογοήτευση, η αυτοκριτική δεν πρέπει να αναιρεί την αυτοπεποίθηση για τις δυνατότητές μας. Άλλωστε, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η αλαζονεία είναι συμπτώματα ενός κόσμου χωρίς πυξίδα και αυτογνωσία.
Επομένως, εάν θέλουμε να αλλάξουμε την κατάσταση, μπορούμε αλλά πλέον το βάρος εναποτίθεται κυρίως σε αυτούς που χρίστηκαν ή τους έχρισαν επικεφαλής της προσπάθειας εξεύρεσης λύσης μονίμου ή πρόσκαιρου χαρακτήρα. Οι ειδικότερες παραδοχές που θα καθορίσουν και την εξέλιξη των πραγμάτων έχουν να κάνουν κυρίως με την πείρα που έχουμε αντλήσει τα τελευταία αυτά χρόνια.
Τι μάθαμε όλη αυτή την περίοδο; Πρώτον, ότι σπάνια διδασκόμαστε από τα λάθη μας. Δεύτερον, ότι οι συμφωνίες ολοκληρώνονται τότε που έχουμε πραγματική ανάγκη για χρήματα. Τρίτον, ότι οι θετικές αποφάσεις των συνομιλητών μας γίνονται στον βαθμό εκείνο που αποκτούν βεβαιότητα ότι θα πραγματοποιήσουμε τις υποσχέσεις μας, ότι είμαστε αξιόπιστοι. Για να μην βιώσουμε, λοιπόν, άλλο ένα δράμα και να αποφύγουμε εκ νέου οριακές ή μάλλον τελεσίδικες καταστάσεις, θα πρέπει οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι με τις πράξεις τους να διαψεύσουν την πρώτη και δεύτερη και να επιβεβαιώσουν την τρίτη παραδοχή. Πιστεύω να έγινα κατανοητός και να μη καταλογιστεί και σε μένα το σύνδρομο των εκθέσεων ιδεών, όπως σε πολλούς συναδέλφους που κακώς τους κολλάνε πανάσχετοι «παντογνώστες» αυτή τη ρετσινιά...
