Ο Αιγινιακός, ο οποίος, μάλιστα, ξεκούρασε βασικούς παίκτες, δεν είναι ο αντίπαλος που προσφέρεται για συμπεράσματα ως προς τον ΠΑΟΚ και τη χθεσινή αναμενόμενη και πανεύκολη νίκη του. Ωστόσο, απέναντι σ’ αυτόν τον αντίπαλο δεν είχαν όλοι οι παίκτες του την ίδια απόδοση. Δεν είχαν όλη την ίδια διάθεση. Δεν προσπάθησαν όλοι να στείλουν μηνύματα στον προπονητή τους, ή, τέλος πάντων, δεν το πέτυχαν όλοι.
Μπορούμε, λοιπόν, να ξεχωρίσουμε τρεις, οι οποίοι, με την εμφάνισή τους, «κάτι» προσπάθησαν να πουν στον Ράζβαν Λουτσέσκου. Ηταν ο Δημήτρης Πέλκας, ο Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς και ο Δημήτρης Λημνιός.
Ο Πέλκας είπε ότι μπορεί να είναι ένας καλός οργανωτής, με τις δύο ωραίες ασίστ που έδωσε για τα δύο πρώτα γκολ, αλλά και με τη συνολική παρουσία του. Ο, φανερά θυμωμένος με τον Λουτσέσκου, Πρίγιοβιτς είπε ότι «το έχει», με τα δύο γκολ που πέτυχε στις τέσσερις συνολικά φορές που επιχείρησε να σκοράρει. Επίσης, μαζεύοντας και τις δυο φορές την μπάλα από τα δίχτυα και τρέχοντας γρήγορα στη σέντρα, είπε ότι, όσα γκολ και να πετύχει, δεν χορταίνει. Ο Λημνιός είπε ότι είναι ένας εξαιρετικά εξελίξιμος επιθετικός, ο οποίος είναι ταχύς, μαχητικός, πολύ ικανός να διεμβολίζει την αντίπαλη άμυνα, ένας επιθετικός ο οποίος μπορεί και να δημιουργεί και να σκοράρει.
Και τα τρία αυτά μηνύματα έχουν τη σημασία τους. Του Πέλκα, γιατί μπαινοβγαίνει στην ομάδα και είναι λογικό να μην μπορεί να βρει ρυθμό και σταθερότητα. Του Πρίγιοβιτς, γιατί κοντεύει να αχρηστευτεί κι αυτός (όπως ο Κλάους) γιατί η ομάδα δεν μπορεί να τον αξιοποιήσει. Και του Λημνιού, γιατί δείχνει ότι η δίψα για διάκριση είναι ένα πανίσχυρο όπλο κόντρα στην απειρία, η οποία απειρία, άλλωστε, ξεπερνιέται μόνο με συμμετοχές σε αγώνες...
Τι απ’ όλα μπορούν να καταλάβουν ο Λουτσέσκου και, γενικότερα, ο οργανισμός ΠΑΟΚ, δεν ξέρω. Το ζητούμενο, όμως, είναι να γίνεται σωστή διαχείριση του ρόστερ επ’ ωφελεία της ομάδας. Να αξιοποιείται κάθε παίκτης και όλοι μαζί να ανεβάζουν την ομάδα επίπεδο από αγώνα σε αγώνα. Ζητούμενο, επίσης, είναι να αναδεικνύονται και όχι να «θάβονται» νεαροί ποδοσφαιριστές. Τουλάχιστον να αποδεικνύεται στην πράξη αν οι διαθέσιμοι νεαροί μπορούν ή δεν μπορούν να κάνουν καριέρα στον ΠΑΟΚ. Και θα αποδεικνύεται μόνο αν τους δίνονται ευκαιρίες. Οχι μόνο με τους Αιγινιακούς...
Χθες, για παράδειγμα, ο Δεληγιαννίδης δεν ήταν τόσο καλός όσο άλλες φορές. Αλλά για να γίνει ξεκάθαρο αν μπορεί ή όχι το παλικάρι, πρέπει να παίξει. Να παίξει πολλές φορές. Δεν βλέπω, όμως, τόλμη από τον Ρουμάνο. Από τη στιγμή που αποφάσισε (καλώς) ότι δεν μπορεί να περιμένει τίποτε από τον Λέοβατς, θα μπορούσε να δοκιμάσει τον Δεληγιαννίδη στη θέση του. Οχι μια φορά, αλλά περισσότερες. Φοβήθηκε και προτίμησε τη λύση με τον Βιειρίνια, για την οποία κανείς δεν θα του έλεγε κουβέντα, οπότε θα είχε τα νώτα του καλυμμένα. Ετσι, όμως, ποτέ δεν πρόκειται ο ΠΑΟΚ να «βγάλει» παίκτη. Θα παίζουν πάντα οι ξένοι που αγοράστηκαν και οι πιτσιρικάδες θα βολοδέρνουν, ή θα τους δίνουν δανεικούς, δεξιά κι αριστερά, δήθεν για να «δέσουν», να «ψηθούν» και να «ωριμάσουν». Αστεία πράγματα...
Πάντως, για να ξέρουμε τι λέμε, δεν είναι αυτό θέμα Λουτσέσκου. 9 προπονητές στους 10 το ίδιο θα έκαναν στον ΠΑΟΚ, για νη μην πω και οι 10. Είναι θέμα του ΠΑΟΚ. Από τη στιγμή που ο οργανισμός ΠΑΟΚ ζητάει από τον προπονητή το Πρωτάθλημα, ο προπονητής θα βασιστεί στους έμπειρους, που νομίζει ότι υπάρχουν πιο πολλές πιθανότητες να τον οδηγήσουν στην επιτυχία. Κανένας Λουτσέσκου δεν θα τολμήσει ποτέ να κατεβάσει την ενδεκάδα με Δεληγιαννίδη και Λημνιό. Αν, όμως, ο οργανισμός ΠΑΟΚ ξεκαθαρίσει στον προπονητή ότι δεν θα τον κρίνει μόνο από το αν πήρε το Πρωτάθλημα, αλλά και από το αν έκανε σοβαρή δουλειά σε βάθος, τότε ίσως ο προπονητής ασχοληθεί και με την ανάδειξη παικτών που θα στηρίξουν την ομάδα και τώρα και στο μέλλον. Αρα, το ζητούμενο είναι η φιλοσοφία του συλλόγου. Και, στην προκειμένη περίπτωση, δεν υπάρχει καμία φιλοσοφία. Υπάρχει μόνο η πρεμούρα να κατακτηθεί, όπως-όπως, το Πρωτάθλημα...
ΥΓ. “Kάναμε φανταστικά παιχνίδια στην Τούμπα», είπε και χθες, κάποια στιγμή, στη συνέντευξη Τύπου, ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Η ο άνθρωπος δεν ξέρει τι σημαίνει «φανταστικά», ή ζει όντως στην κοσμάρα του. Η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια...
