Ο Άρης αποτελεί ένα πελώριο αθλητικό brand, ανεξαρτήτως που η λάμψη του θαμπώνει μέρα με την ημέρα από τους τραγικούς διοικητικούς χειρισμούς. Από ανθρώπους οι οποίοι είτε δεν έχουν ιδέα από τις αρχές της διοίκησης μίας ποδοσφαιρικής ομάδας, είτε επιχειρούν να επιβιώσουν αποβλέποντας σε προσωπικά οφέλη. Σε κάθε περίπτωση είναι το ίδιο επιζήμιοι.
Το έλλειμα ισχυρού διοικητικού ηγέτη σε μία ομάδα η οποία έχει πολυεπίπεδη δυναμική έδωσε το δικαίωμα στον κ. Καλαϊτζίδη, προπονητή με σχετικά αδύναμο βιογραφικό, να αναγορευτεί ως πρόσωπο που μπορεί να δρομολογήσει τις εξελίξεις στον ποδοσφαιρικό Άρη! Στην ουσία να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα.
Το είχα επισημάνει το περασμένο καλοκαίρι ότι τα διλήμματα στους «κίτρινους» μπαίνουν σε λάθος βάση. Το πρώτο λάθος που έγινε ήταν πριν από λίγους μήνες όταν μπήκε σε ψηφοφορία το ζήτημα Στεφανίδης ή Γαλανός. Το διακύβευμα εκείνη την εποχή έπρεπε να είναι: FootballLeagueή Γ’ Εθνική και στη συνέχεια να επιλέγονταν το πρόσωπο που θα «έτρεχε» τον ποδοσφαιρικό Άρη. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό κι εκτιμώ η πραγματική αιτία που η ομάδα τραβάει αυτά που τραβάει. Εάν υπήρχε μία ισχυρή διοικητική προσωπικότητα η οποία θα επέβαλλε από τον περασμένο Ιούνιο το ρεαλιστικό σενάριο της Γ’ Εθνικής, η αγωνιστική εικόνα του Άρη θα ήταν εντελώς διαφορετική και ίσως να έβγαιναν στο προσκήνιο παράγοντες με διάθεση να «τρέξουν» ένα πλάνο που δεν απαιτεί και πολλές χιλιάδες ευρώ μπάτζετ. Ο άπειρος στα διοικητικά κ. Στεφανίδης χρησιμοποίησε ως «ασπίδα» την όποια δυναμική του προπονητή κ. Καλαϊτζίδη, του έδωσε και τις αρμοδιότητες του manager και ζούσαν όλοι το όνειρο τους.
Ο κ. Στεφανίδης είναι εδώ και καιρό παρελθόν, αλλά άφησε πίσω του «προίκα» τον κ. Καλαϊτζίδη ο οποίος διαπιστώνοντας το διοικητικό έλλειμα που υπάρχει στον Άρη προσπάθησε να ενισχύσει την θέση του με κάθε τρόπο εκμεταλλευόμενος και την απαξίωση με την οποία αντιμετώπιζε η διοίκηση του Α.Σ. Άρη τον κ. Γαλανό. Τον άνθρωπο στον οποίο άνοιξε την αγκαλιά του ο Ερασιτέχνης στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου. Τότε που οι σύμβουλοι του δεν είχαν μαντήλι να κλάψουν, τα τμήματα διαλύονταν, η στρόφιγγα του αερίου έκλεισε λόγω χρεών και ο κίνδυνος διάλυσης του ποδοσφαιρικού Άρη ήταν ορατός.
Για την οικονομία του λόγου να δεχτώ ότι ο κ. Γαλανός είναι ο χειρότερος παράγοντας που πέρασε από τον ποδοσφαιρικό Άρη. Το ερώτημα λοιπόν που γεννάται είναι απλό: ήταν χρήσιμος και αποδεχτός πριν από 50 ημέρες και ανεπιθύμητος σε τούτη τη χρονική στιγμή; Άρα η διοίκηση του Α.Σ. Άρη κάτι έκανε λάθος. Υπερεκτίμησε τον κ. Γαλανό ή τον χρησιμοποίησε προκειμένου να δει πως θα διαμορφωθεί το τοπίο των εσόδων. Και τώρα που έχει δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι μπορεί να βγει η χρονιά με τα προβλεπόμενα έσοδα κάνουν την… επανάσταση τους έχοντας ως εναλλακτική την χρηματοδότηση από τον αδερφό του προπονητή-μάνατζερ κ. Καλαϊτζίδη. Σεβαστό ως άσκηση επί χάρτου. Το ζήτημα είναι όμως τι θα γίνει εάν κάτι πάει στραβά. Τον ίδιο προγραμματισμό έκανε και ο κ. Στεφανίδης και τελικώς έφτασε η ΠΑΕ Άρης να μην έχει να πληρώσει 12 εύρω στον currier και να βιώνει πολλά άλλα ευτράπελα, κατά την προετοιμασία, τα οποία δεν τιμούν την ομάδα.
Επειδή λοιπόν το ένα τραγικό διοικητικό λάθος διαδέχεται το άλλο το τελευταίο που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι του Άρη είναι να βάλουν στο παιχνίδι τον απόντα κατά τον «καυτό» Αύγουστο αδερφό του κ. Καλαϊτζίδη. Σε περίπτωση που συμβεί αυτό θα υπάρξει μία Παγκόσμια πρωτοτυπία: ο Άρης να έχει έναν προπονητή που συγχρόνως θα είναι managerκαι υπό μία έννοια διοικητικός παράγοντας. Στον απαξιωμένο Άρη όλα είναι δυνατά. Το δίλλημα Γαλανός ή άλλος χρηματοδότης είναι κατανοητό, αλλά το δίλλημα Γαλανός ή Καλαϊτζίδης εκτιμώ ότι είναι άνευ αντικειμένου. Πολύ δε περισσότερο όταν το δημιούργημα του προπονητή-managerδεν πείθει μ’ αυτό που δείχνει μέσα στο γήπεδο. Και γι’ αυτό την αποκλειστική ευθύνη την έχει ο κ. Καλαϊτζίδης.
