Tον τελευταίο καιρό τα μηνύματα κατά ριπάς εμφανίζονταν στα site περισσότερο προπαγανδιστικά παρά ενημερωτικά ως προς τι μέλλει γενέσθαι για την ευτυχή συνέχεια ή οχι του ποδοσφαιρικού Ηρακλή, όπως παλιά οι προκηρύξεις από τα αεροπλάνα.
Επίσημη ενημέρωση ως είδηση τσιμουδιά. Τρίτοι φροντίζαν για τη διασπορά των δήθεν ειδήσεων και οχι οι καθ ύλην αρμόδιοι με τα πρώτα σημάδια κάποιων αντιρρήσεων να κάνουν την εμφάνισή τους.
Οπως αυτή του ιδρυτικού ο οποίος χθες συνεδρίασε για να αποφασίσει τη συμετοχή του ή όχι στο ενδεχόμενο ο Ηρακλής να αγωνισθεί με την Κ19 στη Γ΄ Εθνική. Επειδή δεν «πασάρω» ειδήσεις αλλά σχολιασμό σας παραπέμπω στα ρεπορτάζ επισημαίνοντας απλά πως η κάθε ενέργεια απ΄όπου κι σαν προέρχεται έχει το ειδικό βάρος και τις ανάλογες ευθύνες, ακριβώς γιατί διακυβεύεται το μέλλον, το μεσοπρόθεσμο περισσότερο, της ποδοσφαιρκής ομάδας. Μιλώντας προχθές με τον Κώστα Ιωακειμίδη, αφού μου ανέλυσε τη κατάσταση αναφέροντάς με συνάμα το ενδεχόμενο συμμετοχής του ποδοσφαίρου στη Γ΄Εθνική με τη συμμετοχή της ομάδας της Κ19, πρόσθεσε πως ακόμη το θέμα με την Τρίγλια δεν έχει τελειώσει.
Παράλληλα, όταν του έθεσα το ερώτημα «κι αν όλα αυτά τα σχέδια δεν ευοδωθούν αυτές οι ύστατες προσπάθειες τι πρόκειται να ακολουθήσει» μου απάντησε συβιλλικά στα λατινικά: «Dum spiro spero», όσο αναπνέω ελπίζω δηλαδή. Στο ερώτημά μου «τι εννοείς» δεν θέλησε να πει περισσότερα παρά μόνο πως θα είχε χθες κάποιο ραντεβού το οποίο ίσως να έδινε την ποθούμενη λύση στην ομάδα. Με το χέρι στην καρδία και εφού έδωσα την ανάλογη σημασία ως όφειλα ,από δημοσιογραφική συνήθεια όμως διατήρησα τις επιφυλάξεις μου μετά τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν ως τα τώρα. Δεν συζητήσαμε κάτι παραπάνω και βέβαια εγώ, όπως και εσείς αναγκαστικά περιμένουμε στο ακουστικό μας. Μια αναμονή βέβαια που δεν θα κρατήσει και πολύ όπως οι προηγούμενες με τα άκαρπα αποτελέσματα. Η κλεψύδρα αν δεν άδειασε κόκκοι άμμου ελάχιστοι απόμειναν στο πάνω μέρος της και φυσικά δεν ξαναγεμίζει.
Ο δημιουργικός χρόνος του Ηρακλή όσο σχετικός κι αν είναι τελείωσε ή ας πούμε, για να μη φανώ μεμψίμοιρος, κοντεύει να τελειώσει και να τον αφήσει εκτός νυμφώνος τουλάχιστον για φέτος. Θέλω όμως, εντελώς προσωπικό να επισημάνω.
Ο σύλλογος και οχι η ομάδα αφού ουσιαστκά δεν υπάρχει, ανοχύρωτος πανταχόθεν πορεύτηκε ως τα τώρα, κατ εμέ καβάλα στα καλάμια, αφήνοντας τον καιρό να μανιάζει ανελέητα εναντίον του. Με τα συμβούλια και τα παρασυμβούλια να δομούν και να οπισθοδρομούν.
Αφήνοντας τον κάθε κερατά του κερατά, από τους φανφαρόνους «ληστές» ιδεών μέχρι τους θεσμικούς συμμορίτες ποδοσφαιρικών συναιτερισμών να εφορμούν ασύδοτα στο ταλαίπωρο γονατισμένο κορμί του, φτάνοντας έτσι στο παρά πέντε πρίν βρεθεί στην πυρά όπως ο Ηρακλής ο μέγας συνώνυμος του ήρωας και ημίθεος της ελληνικής μυθολογίας. Παρ΄όλα αυτά, μπορούμε άραγε να πούμε, κάλλιο αργά παρά ποτέ; Θα δούμε..
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport