Δεν υπάρχει πιο ψυχοφθόρα διαδικασία από αυτή που βιώνουν τα τελευταία χρόνια οι φίλοι του ΠΑΟΚ. Μόλις η ομάδα τους πάει να δείξει ότι… ξεφεύγει αρκετά από ένα επίπεδο ομάδων όπως η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός, έρχεται έναν αρνητικό αποτέλεσμα που λειτουργεί σαν χέρι που την κρατά στο ίδιο σημείο.
Όχι, δεν ακυρώνουμε την προσπάθεια που κάνει ο ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια επί Σαββίδη, όμως, η αλήθεια είναι ότι απέχει από το να χαρακτηριστεί ως αλλαγή επιπέδου. Φέτος, είναι η σεζόν που δείχνει ότι μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Προς το παρόν υπάρχουν μόνο κατά καιρούς αποδείξεις και όχι μία σταθερή κατάσταση που να πείσει ότι ο ΠΑΟΚ κοιτάζει από ψηλά τους υπόλοιπους αντιπάλους πλην Ολυμπιακού.
Έχει πλησιάσει προς τους «ερυθρόλευκους», έχει μειώσει την απόσταση από την κορυφή αλλά ως εκεί. Όλα αυτά οι σκέψεις ήρθαν και πάλι στο μυαλό μου μετά την ήττα του ΠΑΟΚ με κάτω τα χέρια από την ΑΕΚ.
Την τελευταία, σχετικά ανώδυνη, από βαθμολογικής άποψης, ήττα. Η τελευταία στην οποία τα λάθη μπορούν να χαρακτηριστούν και ως διδακτικά ενόψει της συνέχειας. Από εδώ και πέρα, με τους ημιτελικούς; Του Κυπέλλου και μετά από λίγο και τα πλέι οφ, κάθε γκέλα θα πονάει πολύ.
Γι’ αυτό, τόσο ο Βλάνταν Ίβιτς, όσο και οι παίκτες του πρέπει να κοιταχτούν καλά στον καθρέφτη και να κάνουν την αυτοκριτική τους. Να δούνε ποια είναι τα καλά στοιχεία και τι κάνουν λάθος με αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να είναι μία κρύο, μία ζέστη.
Εμφανίσεις όπως αυτή του Ενρίκε (αναφέρουμε ως πιο χαρακτηριστική του… κορυφαίου σε λάθη χθες Βραζιλιάνου) δεν πρέπει να επαναληφθούν. Επιπλέον, ο Βλάνταν Ίβιτς πρέπει να καταλήξει στο ποιο είναι το σχήμα (κυρίως οι επιλογές στη μεσαία γραμμή) που εξυπηρετεί καλύτερα τα πλάνα του για μία ισορροπημένη ομάδα.
Εδώ είναι που όλοι τους πρέπει να τραβήξουν μία γραμμή και να υπογραμμίσουν: Τέρμα στα λάθη…
