Μεγάλη νίκη με εξαιρετική εμφάνιση, που επιβεβαιώνει ότι αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ είναι μακράν η καλύτερη ελληνική ομάδα! Υψηλού επιπέδου το ποδόσφαιρο που απέδωσαν οι νικητές σε μεγάλα διαστήματα του αγώνα.
Σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του ο ΠΑΟΚ, έχοντας απέναντι του μια ομάδα που έπαιζε ένα από τα πιο σημαντικά χαρτιά της παραμονής της και μάλιστα μέσα σε ένα όχι και τόσο φιλικό περιβάλλον, πέτυχε μια σπουδαία νίκη και τη συνδύασε με μια εξαιρετική αδιαμφισβήτητα απόδοση.
Οι νικητές, σε μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού ήταν απολαυστικοί με όλη τη σημασία της λέξης. Ομάδα «να την πιείς στο ποτήρι»… κατά τα κοινώς λεγόμενα, αλλά συγχρόνως να την συγχαρείς και να την ευχαριστήσεις για το θέαμα που πρόσφερε, κόντρα στη «γύμνια» και στις «ασχήμιες» που μέχρι τώρα παρουσιάζουν οι περισσότερες ομάδες της μεγάλης κατηγορίας. Πιο συγκεκριμένα οι τρεις εταίροι του ΠΟΚ, με κορυφαία βέβαια την περίπτωση του ερυθροπράσινου δίπολου (Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός).
Αυτή τη στιγμή και ύστερα από αρκετά «δείγματα» στα τελευταία του παιχνίδια, ο ΠΑΟΚ επαναλαμβάνουμε ότι είναι και δείχνει μακράν η πιο φορμαρισμένη ομάδα του πρωταθλήματος. Πέρασε λοιπόν και χθες μέσα από ένα αγωνιστικό και φλογισμένο οπαδικά ναρκοπέδιο, καταθέτοντας τα ίδια λαμπρά διαπιστευτήρια των τελευταίων εντός κι εκτός έδρας εξαιρετικών του εμφανίσεων.
Επιβεβαιώνοντας τη φόρμα του αλλά και υποσχόμενος ότι αυτή τη φορά δεν θα ξαναγυρίσει να κοιτάξει «πίσω» του, αλλά θα συνεχίσει με ο ίδιο πάθος, την ίδια σοβαρότητα και σταθερότητα, την ανοδική του πορεία. Κι αυτό γιατί έχει μπροστά του στόχους, τους οποίους μπορεί και να τους προσεγγίσει και να τους κατακτήσει. Βέβαια οι «περιστάσεις» και το «παρασκήνιο», αλλά και μεριές δικές του αφελείς κι εμμονικές εκτιμήσεις στο παρελθόν, του στέρησαν την ευκαιρία να βρίσκεται σήμερα σε απόσταση αναπνοής από τον ετοιμόρροπο πρωτοπόρο. Και ως εκ τούτου να μην μπορεί να απολαύσει από τώρα τον τρόμο του. Όπως επίσης και τις καρικατούρες του γραφικού μπουρδολόγου και ψευτολόγου προπαγανδιστή του.
Το «πέρασμα» από τον κάμπο ήταν θριαμβευτικό κι εκκωφαντικό. Βροντώδες και εφιαλτικό μήνυμα για πολλούς και ιδιαίτερα για την ομάδα του συμπαθέστατου Αλέξη, ο οποίος χθες σημειωτέον και αποδοκιμάστηκε μετά το παιχνίδι. Η εμφάνιση των νικητών χάλασε σίγουρα και το πάρτι των Λαρισαίων οπαδών των βυσσινί, οι οποίοι όπως τελικά αποδείχθηκε, ξόδεψαν τζάμπα τόσο πάθος, τόσα βεγγαλικά, ίσως κι ένα κομμάτι από τα γνωστά αντιπαοκτσήδικα διαχρονικά απωθημένα που διατηρούν ακόμη. Πέρα από αυτά τα κλασικά που συνήθως μπαίνουν όμως στο εξωαγωνιστικό κάδρο, υπάρχει για χθες ο εντυπωσιακός τρόπος με τον οποίο ο ΠΑΟΚ επέβαλλε και απέδειξε την ανωτερότητα του.
Πείθοντας πλέον το πανελλήνιο, ότι είναι η ομάδα η οποία διαφέρει από τα «υπόλοιπα» μικρομεσαία και μεγάλα ποδοσφαιρικά υποπροϊόντα του πρωταθλήματος. Για αυτόν τον απλό λόγο θεωρούμε και κάπως μάταιη την οποιαδήποτε προσπάθεια να επιδοθούμε σε αναλύσεις συστημάτων και στη διαφορά που υπήρχε ανάμεσα στις δύο ομάδες. Οι φιλοξενούμενοι ήταν τρεις κλάσεις καλύτεροι και δεν άφησαν ούτε υποψία αμφισβήτησης για αυτό. Ούτε στου παράγοντες, αλλά ούτε και στους ιδιαίτερα παθιασμένους οπαδούς των γηπεδούχων. Για το Δικέφαλο (κόουτς και παίκτες) κύλησαν όλα ιδανικά. Γεγονός που ενισχύει την ελπίδα ότι ο ΠΑΟΚ έχει πλέον συνοχή, σοβαρότητα και ψυχολογία, όπως και σταθερότητα στην απόδοση του, στοιχεία τα οποία δεν θα τον αφήσουν να εκτροχιαστεί αγωνιστικά στο μέλλον.
Σε ατομικό επίπεδο ο Γλύκος δεν πιέστηκε και όσες φορές χρειάστηκε ήταν παρών. Τι να πει κανείς για τον φλογερό (μάλλον πυραυλοκίνητο) Μάτος. Η φάση του γκολ τα λέει όλα. Μέγας μαχητής, εκπορθητής και μπαλαδόρος, αυτή τη στιγμή κρατά να σκεφτεί κανείς από τη θέση του οπισθοφύλακα, τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ της ομάδας του! Πολύ καλός ο Λέοβατς, εξαιρετικός ο Μαλεζάς, σταθερά καλός ο Κρέσπο. Κορυφαίος των 22 ο Τσίμιροτ με άξιο παρτενέρ του τον Κάνιας, που ευτυχώς χρησιμοποιήθηκε σαν βασικός από την αρχή και ο ΠΑΟΚ δεν παρουσίασε κάποια χαλαρώματα που παρουσίαζε, όταν οι αντικαταστάτες του δεν μπορούσαν να τον καλύψουν άξια. Ο Μυστακίδης; Για ακόμη μια φορά ξεκλειδώνει σφιχτή άμυνα και ανοίγει δρόμο για πολύτιμη νίκη. Μπράβο του. Βοήθησε σημαντικά η ποιότητα του Μπίσεσβαρ, όπως και ο έξυπνος τρόπος με τον οποίο ο νεαρός Κουλούρης «τρυπούσε», «σφήνωνε» και «μπέρδευε» την άμυνα των Λαρισαίων.
Ο Σάκχοφ με καλές στιγμές, αλλά και με λάθος μπαλιές, κουράστηκε γρήγορα και ίσως θα έπρεπε να αντικατασταθεί νωρίτερα. Οι αλλαγές συμβατές (ψυχολογικά κι επικοινωνιακά) έδωσαν τις υποσχέσεις τους. Όσο για τα Μάνταλο, δεν είχε δύσκολη αποστολή και σε αυτό μάλλον τον βοήθησε ο ΠΑΟΚ.
