Αν κάτι «έψαχναν» οι ΠΑΟΚτσήδες μετά τον αγώνα να χρησιμοποιήσουν σαν δικαιολογία για τη διαφορά απόδοσης που είχε η ομάδα τους από την αντίστοιχη στο παιχνίδι της Πέμπτης, σίγουρα θα σταματούσαν στην κούραση, ίσως και στην πολύ σκληρή αμυντικογεννή συμπεριφορά των φιλοξενούμενων οι οποίοι καθοδηγούμενοι από τον πολύπειρο κόουτς (Μαντζουράκη) που τους ανέλαβε, αποδείχθηκαν «σκληρό καρύδι».
Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι θες από ενδιαφέρον, θες από περιέργεια, πιθανότατα και διακατεχόμενοι από μια διάθεση να το παίξουν λίγο «αναλυτές» και «προπονητές» που προχωράνε σε μεγαλύτερο βάθος (μάλλον ψάξιμο), καταθέτουν τις δικές τους απόψεις, οι οποίες χωρίς βέβαια να απορρίπτουν τα περί κόπωσης και υπερβολικής αμυντικογεννούς συμπεριφοράς των αντιπάλων, τις τοποθετούν σε προσωπικές τους επισημάνσεις. Οι οποίες έχουν σχέση με άλλες παραμέτρους όπως είναι η τακτική, η ψυχολογία, ο τρόπος διαχείρισης του παιχνιδιού, ακόμη και η ατομική απόδοση συγκεκριμένων παικτών. Ο ΠΑΟΚ σαφέστατα δεν έδειχνε κουρασμένος, ούτε αγχωμένος.
Μάλιστα θα έλεγε κανείς πως δείχνει συνηθισμένος πλέον (και άφοβος) να παίζει με τη φωτιά και να μην καίγεται. Η διαφορά απόδοσης λοιπόν (από το άριστα της Πέμπτης στο σχετικά καλά το χθεσινό) για τους συγκεκριμένους απαιτητικούς, οφείλεται στη διαταραχή της ισορροπίας της ομάδας. Από τη στιγμή δηλαδή που η ιδανική λειτουργία της (όπως την απολαύσαμε όλοι στο παιχνίδι της Πέμπτης)… «πειράχτηκε» με μια διαφοροποίηση που έγινε στον άξονα της. Αποσύρθηκε ένα εξάρτημα από αυτόν τον άξονα και από αυτόν τον μηχανισμό που λειτουργούσε άψογα και αντικαταστάθηκε από κάποιο άλλο που δυστυχώς δεν «ταίριαζε». Και αυτό το εξάρτημα βέβαια όπως αντιλαμβάνεστε αφορά έναν συγκεκριμένο παίκτη του κέντρου.
Υποστηρίζεται ότι αυτή η έστω κι επιμέρους και λεπτή διαφοροποίηση ήταν αφορμή για τη διαταραχή αυτής της ιδανικής ισορροπίας και λειτουργίας. Οι καταθέτοντες την άποψη την οποία βέβαια προσωποποιούν με τη συμμετοχή του συμπαθέστατου και φιλότιμου καθόλα Σάκχοφ, τη στηρίζουν με πολλές αποδείξεις του παρελθόντος. Χωρίς ίχνος προκατάληψης κι εμπάθειας επισημαίνουν ότι όσες φορές (και δεν ήταν λίγες) χρησιμοποιήθηκε ως βασικός παίκτης ο καθόλα εργατικός, αλλά αργοκίνητος Εβγέν, η ομάδα εκ προοιμίου και με το ξεκίνημα της, έδειχνε να παίζει με έναν παίκτη λιγότερο, με ταχύτητες και αργούς ρυθμούς που αποσυντόνιζαν πτέρυγες και άξονα. Επιστροφές δεν υπήρχαν και ο ΠΑΟΚ «προσφερόταν» για άνετες κι επικίνδυνες αντεπιθέσεις των αντιπάλων ακόμη και από ομάδες υποδεέστερης δυναμικότητας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αποδείχθηκε πως ο συγκεκριμένος παίκτης δεν «έδενε», δεν «ταίριαζε» και δεν είχε χημεία στα ντουμπλαρίσματα με τον Μαουρίσιο. Σαφέστατα κατά την άποψη τους, χθες ο άξονας δεν είχε την εικόνα της Πέμπτης.
Τώρα το αν ένας παίκτης και μόνο μπορεί να προκαλέσει τέτοια κενά και τέτοιες διαφοροποιήσεις, είναι κάτι που συζητείται και προφανώς θα έχει απασχολήσει και τον καθ΄ ύλην αρμόδιο που δεν είναι άλλος από τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Βέβαια εδώ προκύπτει το ερώτημα γιατί δεν δίνεται χρόνος συμμετοχής σε ένα ποδοσφαιριστή με μεγάλες ευρωπαϊκές περγαμηνές τον οποίο όλοι περιμένουν εναγωνίως πότε θα βρεθεί στην κατάλληλη φυσική κατάσταση για να βοηθήσει (και έχει τα φόντα να βοηθήσει) τον ΠΑΟΚ σε αυτή η μεγάλη διπλή υπερπροσπάθεια που κάνει τη φετινή περίοδο. Μέχρι πρότινος δικαιολογία ήταν ότι του έλλειπε όχι μόνο η φυσική κατάσταση, αλλά και τα παιχνίδια. Χθες ο Απόλλων δεν προσφερόταν για να πάρει χρόνο ο Βέρνμπλουμ και ήταν ευκαιρία για να ξαναδοκιμαστεί για χιλιοστή φορά ο Σάκχοφ; Δεν γνωρίζουμε ασφαλώς όμως το σκεπτικό του Ρουμάνου κοουτς. Πιθανότατα ο ίδιος να γνωρίζει κάτι περισσότερο και να είναι ως εκ τούτου δικαιολογημένη αυτή η προτίμηση κι επιλογή. Σημαντικό κομμάτι από το παιχνίδι πέρα από τη νίκη και το τρίβαθμο για τον ΠΑΟΚ είναι και η …διαιτησία.
Ο Τάσης είναι ως γνωστόν κλώνος του Μπριάκου, διάδοχος του Μήτσιου και το νέο αστέρι του συνδέσμου διαιτητών Ηπείρου, που πλέον διεκδικεί χωρίς ανταγωνισμό τον πλέον εχθρικό σύνδεσμο για τον ΠΑΟΚ. Έφτασε στο σημείο ο αλλοπρόσαλλος να εκνευρίσει ακόμη τον ευγενέστατο, σεμνό και απόλυτα επαγγελματία ποδοσφαιριστή Βιεϊρίνια. Οι κάρτες που έβγαζε για τους ΠΑΟΚτσήδες θαρρείς και έβγαιναν μόνες τους από το τσεπάκι.
Το περιστατικό με τον Βαρέλα, που είχε σαν συνέπεια τον τραυματισμό του, ήταν η αποθέωση της ανικανότητας (;) του ή… του αντιΠΑΟΚτσηδισμού του. Ήταν το κερασάκι στην ηπειρώτικη τούρτα την συνταγή της οποίας την έχει φτιάξει με τα χεράκια του ο Μπριάκος και την συνεχίζουν οι διάδοχοι του. Με δυο λόγια οι ΠΑΟΚτσήδες έμειναν ικανοποιημένοι με το τρίβαθμο και τη νίκη και προφανώς κρυφογελάνε γιατί διαπιστώνουν πως η ομάδα τους παίζει τακτικά με τη φωτιά και αποδεικνύεται ότι έχει πλέον και ένα νέο χάρισμα κοντά στα τόσα άλλα… να μην καίγεται.
ΥΓ: Συγκίνηση για τα αδικοχαμένα αετόπουλα. Αλλά και για τα παλικαράκια που βγήκαν μαζί με τις ομάδες στο γήπεδο και καταχειροκροτήθηκαν. Ο ΠΑΟΚ είναι μια πολύ μεγάλη αγκαλιά και χωράει όλους όσους έχουν ανάγκη από αγάπη, στοργή αλλά και προσευχή στο Μεγαλοδύναμο.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (8/10)