Όταν έγινε γνωστός ο όμιλος της εθνικής μας ομάδας για τα προκριματικά του Euro της Γαλλίας, αυτό που είπαν σίγουρα οι περισσότεροι ενδόμυχα ήταν ότι θα περάσουμε είτε εύκολα, είτε δύσκολα. Πόσω μάλλον, όταν δυο πλέον ομάδες από τον όμιλο θα "τσεκάρουν" το εισιτήριο για τα τελικά. Η πρόκριση θα πρέπει να είναι κάτι το αυτονόητο.
Βέβαια, για να πετύχεις κάτι σε οτιδήποτε κι αν κάνεις, θα πρέπει να προσπαθήσεις, να μοχθήσεις, να δώσεις μάχη. Έτσι και τώρα. Ειδικά, μετά από το ξεκίνημα και τις δυο πρώτες αναμετρήσεις με Ρουμανία και Φινλανδία.
Υπάρχουν ελαφρυντικά για την εμφάνιση και την ισοπαλία, αλλά υπάρχουν και πράγματα, τα οποία σε προβληματίζουν. Οι απουσίες κάποιων βασικών παικτών (σ.σ. Κονέ, Χριστοδουλόπουλος, Χολέμπας) και συνάμα οι αλλαγές στην ενδεκάδα, σε συνάρτηση με την παρουσία αρκετών νέων παικτών είναι στα ελαφρυντικά.Οι Αθανασιάδης, Καρέλης, Μαυρίας, ακόμη και ο Βύντρα, που είχε να παίξει καιρό ήταν τα νέα πρόσωπα στο βασικό σχήμα.
Συν τοις άλλοις, είχαμε και κακή προϊστορία με τους Φινλανδούς, αλλά η παράδοση δεν παίζει ποδόσφαιρο. Ταυτόχρονα, ο Ρανιέρι ακόμη μαθαίνει την ομάδα, αφού πρέπει να του δώσει κανείς πίστωση χρόνου. Είτε αρέσει ως προπονητής, είτε όχι... Ο χρόνος είναι πλέον αντίπαλος. Κατά τα άλλα, το "τρικ" με τον Τοροσίδη στην αριστερή πλευρά δεν έπιασε και συν τοις άλλοις η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου φέρνει έναν προβληματισμό, γιατί η εθνική υστέρησε ξεκάθαρα στο δημιουργικό κομμάτι.
Όταν δεν κάνεις μία καλή φάση σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, είναι σίγουρα κάτι που πρέπει να σε προβληματίσει.Η τριάδα του κέντρου δεν "άνοιξε" σωστά το παιχνίδι, δεν κυκλοφορήσαμε καλά την μπάλα, δεν είχαμε την κατοχή και δεν μπορέσαμε να εκμεταλλευτούμε ουκ ολίγες φορές τις κόντρα επιθέσεις, που μας έδωσαν την ευκαιρία οι Φινλανδοί, τις οποίες ωστόσο δεν αξιοποιήσαμε.
Όλα αυτά, ενώ αύριο θα πρέπει να είμαστε δημιουργικοί στο παιχνίδι μας για να φτάσουμε οπωσδήποτε στη νίκη επί των Βορειοιρλανδών, την οποία έχει για πολλούς λόγους μεγάλη ανάγκη η νέα εθνική μας...
