Ο αγώνας Παναθηναικού - Ολυμπιακού θα συνεχιστεί από το σημείο που διεκόπη. Αχρηστο τον βγάλαμε τον Γερμανό ρέφερι, που είναι και της FIFA. Ο αθλητικός δικαστής μας, με την απόφαση που πήρε χθες, του έστειλε του Φριτς το μήνυμα ότι δεν ξέρει τι του γίνεται. Οτι εμείς εδώ στην Ελλάδα είμαστε μάγκες, ενώ αυτοί εκεί στη Γερμανία και σε όλη την Ευρώπη που σφυρίζει ως διεθνής διαιτητής είναι ηλίθιοι.
Είμαστε για γέλια και για κλάματα μαζί. Λογικό και επόμενο, από τη στιγμή που είναι κωμικοτραγικοί οι κανονισμοί που διέπουν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κανονισμοί που, σε κάθε άρθρο, αφήνουν ανοιχτά παράθυρα και επιτρέπουν στον καθένα να τους ερμηνεύει κατά το δοκούν.
Δεν θυμάμαι όλα τα τελευταία χρόνια, ούτε μία απόφαση για σοβαρό ζήτημα που να μην προκάλεσε διχογνωμία. Που να μη χρειάστηκε να υπάρχουν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις μέχρι να ληφθεί απόφαση από τον δικαστή. Αλλωστε, οι περισσότερες από τις πρωτόδικες αποφάσεις άλλαξαν σε δεύτερο βαθμό κι αυτό από μόνο του δείχνει ότι στο πειθαρχικό δίκαιο του ποδοσφαίρου (και όχι μόνο σ’ αυτό, φυσικά), είμαστε ένα ατελείωτο μπάχαλο.
Μπορώ να φανταστώ σήμερα τι θα λέει ο Φριτς. “Με φώναξαν στην Ελλάδα γιατί δεν είναι ικανοί να κάνουν ένα ντέρμπι με Ελληνα διαιτητή. Πήγα, έζησα μια περίεργη και πρωτόγνωρη για εμένα κατάσταση, διέκοψα έναν αγώνα, διότι ήταν αδύνατο να τον συνεχίσω κι αντί να τιμωρήσουν τους υπαίτιους, τιμώρησαν την γηπεδούχο ομάδα, αλλά με έβγαλαν τρελό, διότι, παρά την τιμωρία της γηπεδούχου ομάδας, αποφάνθηκαν ότι κακώς διέκοψα το παιχνίδι...”
Το δυστύχημα δεν είναι ότι ο Φριτς και όλοι οι Ευρωπαίοι Φριτς θα μας θεωρούν τρελούς. Το δυστύχημα είναι ότι θα μας θεωρούν υπανάπτυκτους αγριάνθρωπους, που μόνο η ζούγκλα είναι ο χώρος που μας αξίζει.
Αλλά, κακά τα ψέματα. Ούτε οι αθλητικοί δικαστές φταίνε, ούτε οι διάτρητοι κανονισμοί βάσει των οποίων καλούνται να εκδώσουν αποφάσεις, ούτε καν ο “μπερδεμένος” νομοθέτης που συνέταξε τους κανονισμούς. Τα ίδια τα αφεντικά των ομάδων φταίνε. Το ίδιο το ποδόσφαιρο φταίει. Η Σούπερ Λίγκα. Αυτοί είναι το ποδόσφαιρο. Και αυτοί πρέπει να απαιτήσουν να δοθεί ένα τέλος στον τραγέλαφο.
Να μην αρχίσουν άλλο Πρωτάθλημα αν το ποδόσφαιρο δεν αποκτήσει ξεκάθαρους κανονισμούς δεν θα “σηκώνουν” διαφορετικές ερμηνείες. Δεν το κάνουν. Αφήνουν τα χρόνια να περνούν, ενοχλούνται μόνο όταν η δική τους ομάδα πληρώνει τη νύφη της ασαφούς έως βλακώδους σύνταξης των κανονισμών και η ζωή συνεχίζεται. Κάποτε πρέπει να γίνει η “επανάσταση”. Ας γίνει, επιτέλους, αυτό το καλοκαίρι, πριν αρχίσει το επόμενο Πρωτάθλημα.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
