Ο Αγγελος Καραντασιάδης εδώ στη «Μ» δήλωσε μεταξύ των άλλων σχετικά με την απώλεια τεσσάρων βαθμών στα τελευταία δύο παιχνίδια :« Το πιστεύω, θα πετύχουμε την άνοδο. Δεν δέχομαι από τον εαυτό μου να είμαι στον Ηρακλή και να μην πάμε για άνοδο.
Ο καθένας από μόνος του αντιλαμβάνεται πως η ομάδα πρέπει να γυρίσει το γρηγορότερο στις επαγγελματικές κατηγορίες. Έχει περάσει στο μυαλό μας. Μας ταρακούνησε η τελευταία «γκέλα». Μας πείραξε που χάσαμε 2 βαθμούς μέσα στην Έδεσσα, δε θα μας πείραζε αυτό; Θα μας βγει όμως σε καλό, θα μας πεισμώσει». Θα έλεγα όμως πως αν τελικά ο Ηρακλής κέρδιζε την Καρίτσα, η οποία σύμφωνα και με ομολογία του προπονητή της ήρθε με ελλείψεις, με νεαρούς και κατόρθωσε να αποσπάσει ισοπαλία από τον πρωτοπόρο, τώρα δεν θα υπήρχε αυτή η βαβούρα, διότι αν θυμάμαι καλά μάλλον η ισοπαλία στην Έδεσσα δεν είχε πονέσει τόσο (σύμφωνα με δηλώσεις κυανολεύκων), όσο αυτή του Καυτανζογλείου.
Το ζητούμενο όμως είναι πως πέραν των όποιων ευθυνών των παικτών, υπήρχαν και αντίστοιχες τεχνικές. Δεν είναι της παρούσης, ούτε στις προθέσεις μου να ασκήσω κριτική, αλλά αφορμής δοθείσης προσπαθώ να κάνω ορισμένες επισημάνσεις, εξ απλών ονύχων πάντως. Είναι γεγονός ότι η αποτυχία μας κάνει πολλές φορές να σκεφτούμε...διαφορετικά. Όταν κάτι δεν λειτουργεί, το μυαλό μας αναρωτιέται κατευθείαν «τι μπορώ να κάνω για να το φτιάξω;». Αυτές οι ερωτήσεις μας οδηγούν σε περισσότερη δημιουργικότητα και καινοτομία. Σύμφωνα με την παραπάνω αντίληψη πιθανότατα να δόθηκε η αφορμή στον Σάκη Αναστασιάδη να πραγματοποιήσει αυθωρί και παραχρήμα τις «εκκαθαρίσεις» που είχε κατά νου, τις οποίες άρχισε από τον έμπειρο Σαββελίδη και θα τις συνεχίσει και με άλλους… περιώνυμους. Αν σωστά εκτίμησε τα γεγονότα ο κυανόλευκος τότε εξίσου σωστά έλαβε τις συγκεκριμένες αποφάσεις.
Εκείνο που προσωπικά θέλω να επισημάνω και εκεί κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας, που λένε, προέρχεται από δικές μου εξωαγωνιστικές αντιλήψεις που αφορούν αντιλήψεις του συνόλου των ανθρώπων που ασχολούνται στον στενό περίγυρο της ομάδας και επιδιώκουν την άνοδο του Ηρακλή στη Football League και όχι των ιδίων. Δεν χρειάζεται πανικός ή κινήσεις σπασμωδικές.
Διότι η όποια αποτυχία βοηθά να ωριμάσουν τόσο προσωπικά όσο και συλλογικά , ενώ παράλληλα θα τους κάνει πιο δημιουργικούς και καινοτόμους
Είναι γεγονός ότι η απόρριψη και η αποτυχία δεν είναι ένα ευχάριστο γεγονός για κανένα. Για κάποιους ανθρώπους μάλιστα είναι λόγος για να παραιτηθούν τελείως από τους στόχους τους και τα όνειρά τους. Η αποτυχία διδάσκει αυτό που δεν μπορεί να μας διδάξει η επιτυχία ( όπως στον Ηρακλή οι συνεχόμενες νίκες).
Ποδοσφαιριστές και λοιποί πρέπει να γνωρίζουν πως άνθρωποι που συνηθίζουν να έχουν πολλές επιτυχίες στη ζωή τους, συνηθίζουν ταυτόχρονα να χάνουν πολλά «μαθήματα» σε σχέση μ' αυτούς που έχουν αποτύχει κάποιες φορές. Οι άνθρωποι που αποτυγχάνουν μαθαίνουν να επιλύουν συγκρούσεις, να βρίσκουν στρατηγικές και να αντιλαμβάνονται καλύτερα τις ανάγκες της σταθερής επιτυχίας και όχι της πρόσκαιρης. Έχει παρατηρηθεί μάλιστα σε ανθρώπους που είναι συνηθισμένοι στις επιτυχίες συχνά μένουν στάσιμοι όταν στο δρόμο τους έρθει μία αποτυχία, σε σχέση μ' αυτούς που έχουν βιώσει πολλές αποτυχίες. Και για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, μέρες που είναι, για τον Ηρακλή φτάνουν όσες ήρθαν αρκεί να μην ξανάρθουν.
