Απλά τα πράγματα. Ο διπλασιασμός των διαιτητών (πάντοτε βέβαια ειδικά επιλεγμένων) δίνει το δικαίωμα και την ευκαιρία, αλλά και την μεγαλύτερη άνεση για περισσότερους ελιγμούς και συσκοτίσεις, όταν πρόκειται να επικυρωθεί κάποια εμφανέστατη λαθροχειρία. Αυτό τουλάχιστον το έχουν διαπιστώσει όλοι οι έχοντες κοινή λογική Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι, μέσα από τη μέχρι στιγμής εξέλιξη του εθνικού μας πρωταθλήματος.
Άλλο είναι να φορτωθεί το αμάρτημα ένας και άλλο δύο ή και περισσότεροι. Σε συνδυασμό βέβαια και με τις όποιες ενστάσεις επιστρατεύονται και βάζουν μέσα στο παιχνίδι του αποπροσανατολισμού και μερικές ευθύνες της προβληματικής χρήσης του συστήματος (ελλείψεις γραμμών και τα… τιαύτα). Αυτό το τελευταίο βέβαια περί γραμμών εικάζεται (ή ευκόλως εννοείται), ότι δεν αφορά γενικά την παντελή απουσία τους, με δεδομένη την αυτονόητη και ακαταμάχητη παρουσία της μιας και μοναδικής ΓΡΑΜΜΗΣ, εκείνης που αφορά την εντολή της πάσης θυσίας και με το οποιοδήποτε κόστος εξασφάλισης της νίκης του απλησίαστου σε παρασκηνιακή δράση δαφνοστεφανομένου. Νίκη δια πυρός και σιδήρου. Κλεμμένοι βαθμοί και πλασματικές πρωτοπορίες αναδύονται μέσα από σκοτεινές διαδικασίες και παρανομίες. Σε αυτές προστέθηκε δυστυχώς και το VAR! Ένας θεσμός που προορισμός του είναι να βοηθήσει την όσο δυνατό καλύτερη απονομή διαιτητικής δικαιοσύνης.
Και του οποίου η λειτουργία στην πατρίδα μας δυστυχώς εξελίσσεται σε μια αυτοπαγίδευση προσδοκιών, εξαιτίας της κακοποίησης του από εκείνους που είχαν και την ευθύνη και την εξουσία της διαχείρισης του. Ιστορικό και μνημειώδες το ξεπαρθένεμα του ελληνικού VAR στον πρώτο μόλις αγώνα του πρωταθλήματος στο Φάληρο (που αλλού;) με το έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος του Αστέρα της Τρίπολης. Οι εντός του VAR συμφώνησαν σε μια επίδειξη κυνικής ομοψυχίας με τους εκτός, για να συγκαλύψουν ένα διαιτητικό τερατούργημα. Η κοινή γνώμη αντέδρασε, υποχρεώνοντας κάποιους υπεύθυνους να επικαλεστούν συγκεκριμένες φαιδρές δικαιολογίες. Δυστυχώς όμως η συνέχει ήρθε να επιβεβαιώσει ότι ο θεσμός στην πατρίδα μας βρίσκεται σε λερωμένα χέρια και δύσκολα θα προκόψει. Δεν πέρασαν πολλές ημέρες και είδαμε το ίδιο έργο, την ίδια θλιβερή παράσταση. Στο ίδιο γήπεδο υπέρ της ίδιας ομάδας.
Οι διαρκείς αλλοιώσεις αποτελεσμάτων η μία πίσω από την άλλη τρομάζουν. Η διαχείριση του VAR στις συγκεκριμένες περιπτώσεις του Φαλήρου ήταν σαν να έβλεπες ότι εντός του αγωνιστικού χώρου άρχοντας ήταν ο Καραπαπάς και στο VAR αντίστοιχα ο Τάκης Τσουκαλάς. Η διαφορά ως προς το αποτέλεσμα απολύτως καμία. Ερχόμαστε λοιπόν δικαιολογημένα νομίζω εμείς οι καχύποπτοι ίσως και απαιτητικοί να καταλήξουμε σε μια άποψη που στηρίζεται στην εικόνα που έχουμε σχηματίσει με τα όσα βλέπουμε και την οποία την χαρακτηρίζουμε απαισιόδοξη και ανησυχητική. Η στρεβλή και επικίνδυνα συνδεδεμένη με συμφέροντα διαχείριση του VAR οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νοθεύσεις και αλλοιώσεις αποτελεσμάτων και τίτλων, με την προφανή ανάδειξη της πρωταθλήτριας ομάδας.
Το VAR στην Ελλάδα υπό τον έλεγχο και με τη διαχείριση του Τριτσώνη κακοποιείται. Ο τελευταίος χρησιμοποιώντας με επιδέξιο τρόπο τα όσα θετικά του θεσμού, ενισχύει τη θέση του και τις σχέσεις του με τους χαλίφηδες. Και αυτό γιατί εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να ορίζει πολλαπλάσιους διαιτητές, να μοιράζει ως εκ τούτου διπλάσια μεροκάματα και να ελέγχει διπλάσιους και πρόθυμους υποτακτικούς. Και το βασικότερο, με τα «δίδυμα» εντός κι εκτός VAR του τύπου Κουμπαράκη – Ευαγγέλου ή Παπαδόπουλου – Κουμπαράκη σε συνδυασμό με τις υποκριτικές διαδικασίες ενδοσυνεννόησης κατά περίσταση, να πετάει την μπάλα στην κερκίδα, αφήνοντας σε εμάς τους αφελείς να αναζητούμε τις γραμμές του οφσάιντ που δεν υπάρχουν, με προφανή σκοπό να απομακρυνθούμε και να μην στρέψουμε την προσοχή μας στην μόνη γραμμή που υπάρχει και η οποία αυτή τη στιγμή επιτάσσει πως και το VAR είναι υποχρεωμένο να επικυρώνει κάλπικες νίκες και κλοπές βαθμών, όταν αυτές αφορούν την μάδα του λιμανιού.
ΥΓ: Τα ΜΜΕ του αθηνοκεντρικού κατεστημένου μεταδίδουν: «Άγνωστοι (αλήθεια τόσο άγνωστοι είναι;) με κράνη εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο του Ρέντη και έκαναν επίθεση με ρόπαλα στους οπαδούς των φιλοξενούμενων, στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μπάγερν για του Νέους. Αφιερωμένο στον κύριο Μαρινάκη και στον κύριο Αυγενάκη.