Ούτε που με νοιάζει αν διαθέτει σιδηροδρομικό σταθμό το Αιγίνιο. Κι αν έχει να τον χαίρεται, αλλά πάντως το «τρένο» Ηρακλής πέρασε απ εκεί, σταμάτησε όσο για να «φορτώσει», κατεβάζοντας παράλληλα μόνο την ομάδα και τον κόσμο του. Εκεί με αναμμένες τις μηχανές και παρά τις αντιρρήσεις ενός κάποιου σταθμάρχη ονόματι Ζούγκρας, αφού αύξησε τις προμήθειες του (βαθμοί) επιβίβασε εκ νέου λαό και ομάδα και ξαναπήρε τις ράγες του πεπρωμένο του σφυρίζοντας θριαμβευτικά και ρυθμικά σα νάθελε να προειδοποιήσει τους πάντες. « Ερχόμαστε ».
Ο Ηρακλής με τον ανατέλλοντα αστέρα του τον Λουκίνα νίκησε πανεύκολα (ασχέτως σκορ) τον Αιγινιακό δίνοντας απαντήσεις προς κάθε ενδιαφερόμενο, καθ ύλην και μη αρμόδιο. Ο κόσμος γράφοντας στα τραλαλά του τους πολιτικούς νεοκαίσαρες ( όρα Ανδριανός) συνόδευσε τους παίκτες του, τους βοήθησε στο «καθάρισμα» της μπουγάδας, δίνοντας αφορμή στον Τσιλιανίδη να κάνει, τη σημαντικότερη δήλωση ( κατά την άποψη μου) του παιχνιδιού. « Μα ποιος μπορεί να σταματήσει αυτόν τον κόσμο;». Περί της εξέλιξης του αγώνα θα διαβάσετε τα γραφόμενα των αποσταλμένων της «Μetrosport» Παναγιώτη και Γιάννη.
Εγώ απλά θα επισημάνω τις προσωπικές εκτιμήσεις μου. Το παιχνίδι δεν ήταν εύκολο. Τα γρήγορα 2 γκολ από τον Λουκίνα το ομαλοποίησαν, σπάνοντας έτσι το ηθικό των γηπεδούχων, οι οποίοι σημειωτέον είχαν δεχθεί «υψηλές» πιέσεις να νικήσουν οπωσδήποτε ειδάλλως …πόρτα. Το σκορ θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερο αν ο διαιτητής Ζούγκρας δεν εφάρμοζε τη δική του ερμηνεία του ορισμού των πέναλτι, στην καταφανή ανατροπή του Ρομάνο και τη χαμένη ευκαιρία του Λουκίνα για χάτ-τρικ.
Ο Νίκος Παπαδόπουλος για μια ακόμη φορά διαχειρίστηκε σωστά ένα αποτέλεσμα σ ένα γήπεδο που μόνο για παιδικά Πρωταθλήματα κάνει. Το παλικάρι δείχνει ότι διαθέτει στόφα καλού προπονητή και μακάρι να συνεχίσει έτσι. Αυτά σύντροφοι από μένα μέχρι την επόμενη φορά. Την επόμενη νίκη. Και μη ξεχνάτε πάντα να προειδοποιείτε αδέλφια. « Εμείς ερχόμαστε».