Καλώς τονε κι ας άργησε. Μετά από ένα μήνα απουσίας στη Γερμανία και αλλαχού ίσως, ο Καγιούλης επιστρέφει, στα πάλε ποτέ πάτρια εδάφη. Ο λόγος; Μα εξαιτίας σιγοκαίουσας φωτιάς στα μπατζάκια του ιδίου και του Παπαθανασάκη. Βλέπετε πρέπει τα δυο τους να σχεδιάσουν τη μεγαλύτερη απόδραση από το στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου εγκλώβισε τον Ηρακλή ιδιαίτερα ο δεύτερος.
Και φυσικά αυτή η απόδραση δεν περιλαμβάνει το αγωνιστικό μέρος, η εκτέλεση της οποίας εν πολλοίς «φορτώθηκε» στον Σάββα Παντελίδη και τους όποιους παίκτες έφερε ο Καγιούλης, σύμφωνα πάντα με τους μεταγραφικούς περιορισμούς εξαιτίας της μη αδειοδότησης στην ΠΑΕ. Αφορά όμως αυτή καθ ΄εαυτή την εταιρία, της οποίας τα χρονικά κουκιά κινδυνεύουν να σκουληκιάσουν από την… πολυκαιρία, εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Δεν γνωρίζω πως οι δυο, άντε τρεις με τον δικηγόρο θα καταφέρουν να τα φέρουν βόλτα και πόσα εμπόδια χρειάζεται να υπερπηδήσουν, ώστε μετά και την αύξηση του Μ.Κ., τα κιτάπια τους θα γίνουν δεκτά από την αρμόδια επιτροπή και να δοθεί η επιδιωκόμενη αδιοδότηση. Μακάρι όμως να τα καταφέρουν. Διότι κανείς μας δεν θέλει ο Ηρακλής να βουλιάξει αύτανδρος αν και πολλοί επιδιώκουν ή εύχονται να συμβεί, ώστε μελλοντικά μέσα από τις στάχτες αυτής, την κατά μια άποψη κάθαρσης, ξεπηδήσει ο άλλος Ηρακλής, ο μοναδικός, βασιζόμενος σε έναν γνήσιο Γ.Σ.. Αλλά η περίπτωση είναι μια παλιά ιστορία και όχι σημερινή και οι δυσκολίες κάθε μέρα που περνάει σ ΄αυτή την καθημαγμένη χώρα είναι και χειρότερη από την προηγούμενη.
Πάει δηλαδή εκείνο το «κάθε πέρσι και καλύτερα» και τώρα ισχύει το δεν «ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο». Αλλωστε βλέπουμε πως τα πράγματα σφίξανε και στη Λίγκα. Φυσικά οι προσωπικές μου απόψεις δεν είναι απαραίτητα και οι δέουσες ή αποδεκτές και ούτε λησμονώ, όπως όλοι, τον ρόλο που διαδραμάτισαν στην ύποπτη, από κάθε άποψη, φετινή καταβαράθρωση του Ηρακλή, Παπαθανασάκης και Σια.
