Με ενέργεια, με πάθος, με ενθουσιασμο, με δίψα, για διάκριση, αλλά και με σπάνιες για το ελληνικό ποδόσφαιρο τεχνικές αρετές ο πιτσιρικάς αρχηγός του ΠΑΟΚ, που ήρθε η στιγμή και έδειξε ότι όντως έχει κάτι από Γιώργο Κούδα.
Πανηγυρική ήταν επάνοδος των οπαδών του ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Φρόντισε γ’ αυτό η ομάδα, που τους επέτρεψε να κάνουν πάρτι μ’ αυτό το εντυπωσιακό 4-0, το οποίο αποτελεί τη μεγαλύτερη νίκη επί του Παναθηναικού, από την καθιέρωση του Πρωταθλήματος.
Ολοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ προσπάθησαν να προσφέρουν τον καλύτερο εαυτό τους και ο μόνος που ελέγχεται, για την ανοησία που προκάλεσε την αποβολή του, είναι ο Μακ. Ωστόσο, θα ήταν άδικο να μην πούμε ότι ο μεγάλος πρωταγωνιστής του κατ’ ευφημισμόν ντέρμπι ήταν ο Δημήτρης Πέλκας.
Περίμενα τη στιγμή που θα νιώσω ευτυχής με τα κατορθώματα του πιτσιρικά. Περίμενα να μας επιτρέψει να νιώσουμε, έστω ελαφρώς, δικαιωμένοι εμάς που... τολμήσαμε κάποια στιγμή να πούμε ότι έχει κάτι από Γιώργο Κούδα.
Χθες το έδειξε. Το πρώτο γκολ μοιάζει πολύ με τον πρώτο γκολ του «Μεγαλέξανδρου» στον ιστορικό τελικό του Κυπέλλου του 1972, που απέφερε το πρώτο τρόπαιο στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Το δεύτερο μοιάζει με αρκετά από αυτά που πέτυχε στην ένδοξη καριέρα του ο εμβληματικός αρχηγός της μεγάλης ομάδας της δεκαετία του ’70. Απίθανο, ζυγισμένο σουτ το πρώτο, εκπληκτική επινόηση με δύο ντρίμπλες και φοβερό πλάσε το δεύτερο, ήταν δύο γκολ που έδειξαν μεγαλοπρεπώς τις τεχνικές αρετές του Πέλκα.
Εχει το παλικάρι ενέργεια, έχει πάθος, έχει δίψα για διάκριση, είναι ΠΑΟΚτσής από τα γεννοφάσκια του, αλλά δεν είναι μόνο αυτές οι αρετές του. Είναι και η δεξιοτεχνία του. Δεξιοτεχνία που σπανίζει στα ελληνικά γήπεδα. Και, κακά τα ψέματα. Η δεξιοτεχνία είναι το αλάτι στη σούπα που λέγεται ποδόσφαιρο. Αυτή είναι η μεγάλη, σημαντική λεπτομέρεια που ομορφαίνει το άθλημα. Κι αυτό αρέσει κυρίως στον φίλαθλο. Γι’ αυτό οι μεγαλύτεροι παίκτες στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου είναι –και πάντα θα είναι- οι δεξιοτέχνες παίκτες, οι οποίοι είναι σχεδόν όλοι μέσοι και αν δεν είναι μέσοι είναι μεσοεπιθετικοί.
Εδώ που τα λέμε, μετά από όσα έκανε χθες ο Πέλκας, τι να συζητήσουμε για το παιχνίδι; Για τη στρατηγική των προπονητών; Τις ενδεκάδες που «κατέβασαν»; Τις διατάξεις και τα συστήματα; Ο,τι υπήρχε, μέχρι να γίνει το 2-0, ήταν ο Πέλκας. Και στο 2-0, κρίθηκε το ματς. Ο,τι έγινε από εκεί και πέρα, αποτελεί απλώς λεπτομέρεια.
Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν απογοήτευσε, αλλά ενθουσίασε τους οπαδούς του. Τους έδωσε μεγάλη χαρά και αισιοδοξία για τη συνέχεια. Από εδώ και πέρα, ομάδα και λαός βαδίζουν μαζί στην Τούμπα και έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι μπορούν να φτάσουν στον στόχο της κατάκτησης του Πρωταθλήματος.
Επίσης θεωρώ σημαντικά τα μηνύματα που πρέπει να πάρει ο Λουτσέσκου από το χθεσινό παιχνίδι. Ο Πέλκας δεν είναι ο παίκτης που θα μπαινοβγαίνει στην ενδεκάδα, ούτε θα αποτελεί μονίμως την πρώτη αλλαγή. Ο Πρίγιοβιτς δεν είναι ο παίκτης που θα ζεσταίνει τον πάγκο. Είναι ο παίκτης που θα σκοράρει, αρκεί να πηγαίνει η μπάλα στα πόδια του. Ο Λημνιός δεν είναι ο παίκτης που πρέπει να λείπει από τη βασική ενδεκάδα. Και κάτι ακόμη. Είναι 1000% σίγουρο ότι ο ΠΑΟΚ θα σάρωνε πάλι τον Παναθηναικό, αν αντί ο Ρουμάνος να «μετατρέψει» σε αριστερό μπακ τον Κρέσπο, χρησιμοποιούσε τον Δεληγιαννίδη. Ο ΠΑΟΚ χθες νίκησε τον Παναθηναικό και κέρδισε τρεις βαθμούς. Αν ο Ρουμάνος ήταν πιο τολμηρός, ο ΠΑΟΚ θα κέρδιζε τους τρεις βαθμούς, θα κέρδιζε όμως και έναν ακόμη παίκτη...
