Από το ασπρόμαυρο ρεπορτάζ το μικρό αλλά και πολύ εύστοχο σχόλιο, με τίτλο: «Αν στη θέση του Μπίσεσβαρ ήταν ο Βιεϊρίνια τι θα γινόταν;».
Διαβάστε το:« Η ασπρόμαυρη οικογένεια συσπειρώνεται αφού άπαντες έχουν στο μυαλό τους το ματς της προσεχούς Τρίτης απέναντι στη Βασιλεία. Είναι το μεγάλο όνειρο η συμμετοχή του ΠΑΟΚ στους ομίλους του CHL και αυτό είναι το ζητούμενο. Με αφορμή όμως τον τραυματισμό του Μπίσεσβαρ, είναι αλήθεια ότι στο μυαλό μας ήρθε μοιραία η σκέψη αν στη θέση του Ολλανδού ήταν ο Βιεϊρίνια.
Γιατί Λάμπρου, Ουάρντα, Ζαμπά αλλά και Μυστακίδης μπορούν να καλύψουν το κενό του Ντιέγκο για τα ματς με τη Βασιλεία. Αν όμως ο ΠΑΟΚ είχε θέμα με τον Βιεϊρίνια, ποιος θα έπαιζε στο αριστερό άκρο της άμυνας; Δεν έχει άλλη λύση. Και δεν είναι λύση ο Κρέσπο. Και δεν μπορεί μια ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστεί και έχει μπροστά της μια σεζόν με πενήντα τουλάχιστον αγώνες, να μην έχει ήδη στο ρόστερ της το μπακ-απ του Αντελίνο. Γερός να είναι ο άνθρωπος αλλά σε τέτοιο επίπεδο δεν μπορείς να κάνεις πλάνα θεωρώντας ότι ένας παίκτης είναι... βιονικός».
Βέβαια το ερώτημα απευθύνεται στους υπεύθυνους του μεταγραφικού σχεδιασμού και ιδιαίτερα στον αποδεδειγμένα ανεπαρκέστατο τεχνικό διευθυντή, ο οποίος όλως περιέργως διατηρείται ακόμη στη θέση του παρά τα αλλεπάλληλα τραγικά του λάθη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορούν να καταλογιστούν και κάποιες ευθύνες στην ηγεσία. Το ερώτημα που ας μου επιτραπεί θα το χαρακτηρίσω εφιαλτικό επιβάλλεται να «απαντηθεί» άμεσα και έμπρακτα. Και μάλιστα πριν υπάρξουν συνέπειες που θα στοιχίσουν ακριβά σε μια χρονιά στην οποία ο ΠΑΟΚ διεκδικεί τα πάντα (υψηλούς στόχους και μεγάλες διακρίσεις).
Όμως όπως όλα μέχρι στιγμής δείχνουν στη φετινή μεταγραφική δραστηριότητα και παρά τις διαβεβαιώσεις για το απεριόριστο μπάτζετ, οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι κινήθηκαν με ανεξήγητη βραδύτητα σε ρυθμούς αραμπά και με μία αδικαιολόγητη αναποτελεσματικότητα. Και να ήταν μόνο αυτό; Συγχρόνως επιβεβαιώθηκαν νοοτροπίες και παθογένειες και χοντράδες που εύκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και σαν ποδοσφαιρικές απερισκεψίες τις οποίες δεν θα τις συναντούσες ούτε σε έναν «αδέσποτο» ερασιτεχνικό μικρό σύλλογο. Η περίπτωση Γιαννούλη βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας των φετινών ασύμβατων και αντιποδοσφαιρικών σκέψεων και κινήσεων.
Ήρθε μετά από την περσινή αντίστοιχη ενέργεια της πώλησης σε ανύποπτο χρόνο κι ενώ ο ΠΑΟΚ διεκδικούσε τα πάντα ενός ποδοσφαιριστή ο οποίος αποτελούσε τη μοναδική αξιόπιστη λύση στο ειδικό ρόλο του ρόστερ που υπήρχε. Μιλάμε όπως αντιλαμβάνεστε για την πώληση Τσίμιροτ. Η ανησυχία λοιπόν που προκαλείται είναι δικαιολογημένη γιατί αυτές οι ασύμβατες και περίεργες ενέργειες πέρασαν στα ψιλά, προκαλώντας όμως όπως ήταν επόμενο και κάποιους αυτοκαταστροφικούς εφησυχασμούς. Στο επίπεδο αυτό μπορεί να τοποθετηθεί και η ανεξήγητη απόφαση να μην έχουν ακόμη ντουμπλαριστεί βασικοί παίκτες και θέσεις όπως αυτές που αφορούν τον Βιεϊρίνια και τον Πρίγιοβιτς. Ο ΠΑΟΚ επαναλαμβάνουμε αυτή τη στιγμή έχει μπροστά του μια χρονιά με μεγάλους και ανοιχτούς ορίζοντες.
Μια ευκαιρία να κερδίσει πολλά και πολύτιμα. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, είναι καιρός μερικοί (όποιοι κι αν είναι αυτοί) να συνειδητοποιήσουν ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν νοοτροπίες και τακτικές οι οποίες δεν βοηθάνε και επιπρόσθετα ναρκοθετούν την όλη προσπάθεια. Αν έχουν κάτι να πουν, όπως επί παραδείγματι ότι πειθαρχούν σε άνωθεν εντολές, ας το πουν και ας το υποστηρίξουν. Όχι όμως να παίζουν κρυφτούλι και να αφήνουν την ομάδα εκτεθειμένη με κάποιες ενέργειες οι οποίες ενέχουν μεγάλους κινδύνους. Ο τραυματισμός του Μπίσεσβαρ τους έστειλε ένα μήνυμα. Ας το διαβάσουν σωστά και ας πράξουν ανάλογα.
Στο περιθώριο του σημειώματος θεωρούμε υποχρέωση μας να «αποχαιρετήσουμε» δύο παιδιά που βγήκαν κυριολεκτικά μέσα από τα σπλάχνα του ΠΑΟΚ. Και τα οποία υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα όνειρα τους με τη φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας. Αετόπουλα με όλη τη σημασία της λέξης και τα δύο. Αναφερόμαστε στον Δημήτρη Κωνσταντινίδη και στον Αχιλλέα Πούγγουρα. Ο πρώτος αδιαμφισβήτητα ταλαντούχος, αλλά και πολύ άτυχος, δεν είχε την ευκαιρία με τους αλλεπάλληλους τραυματισμούς που του συνέβησαν να μπορέσει να καθιερωθεί.
Οι ευκαιρίες είναι αλήθεια ότι του δόθηκαν, οι ατυχίες του όμως ήταν πολλές. Ο δεύτερος όμως ακολούθησε τη μοίρα και άλλων πολλών χαρισματικών παιδιών που βγήκαν μέσα από τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Ο ευκαιρίες που του δόθηκαν ήταν πολύ λιγότερες από εκείνες που δίνονται απλόχερα στα παλτά και ημίπαλατα που κουβαλάνε στην Τούμπα συγκεκριμένοι και που αναλαμβάνουν παράλληλα να τα διατηρήσουν «βρέξει – χιονίσει» στο ρόστερ της ομάδας. Τα γνωστά δηλαδή κολλητιλίκια με επιτήδειους μανατζαρέους.
ΥΓ: Η Σούπερ Λίγκα είναι ένα κουβάρι. Δεν έχει δώσει ακόμη στην ΕΠΟ την προκήρυξη και το ετήσιο πρόγραμμα του Πρωταθλήματος ενόψει της νέας σεζόν. Από τη διοργανώτρια αρχή λόγω της θολούρας και της αβεβαιότητας που υπάρχει τόσο με τα τηλεοπτικά, όσο και με το πως και πόσες ομάδες θα υποβιβαστούν, ζήτησαν παράταση, που καθυστερεί και την κλήρωση του νέου Πρωταθλήματος. Παράταση μέχρι τις 7 Αυγούστου για να δώσουν την απάντηση τους καθώς ο ΚΑΠ υποχρεώνει τη Λίγκα να στείλει την προκήρυξη στην ΕΠΟ προς έγκριση.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (21/7)
