Τρεις εντός έδρας αναμετρήσεις, τρεις νίκες. Εστω κι αν η μία (απέναντι στην ΑΕΛ) καταγράφηκε στο “ουδέτερο” Καυτανζόγλειο.
Σε 270 “παιγμένα” λεπτά, πολλά είναι τα συμπεράσματα τα οποία αντιλαμβάνονται όσοι είνοι έξω από τον... χορό, δηλαδή τον αγωνιστικό χώρο. Ενα από αυτά είναι ότι ο Αρης δημιουργεί προσωπικότητα, ικανή να κερδίζει σε μέτριες και κακές βραδιές, ακόμη και σε παιχνίδια που δεν δικαιούται τη νίκη, βάσει συνολικής εικόνας.
Η χθεσινή αναμέτρηση ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της ισοπαλίας, ωστόσο οι παίκτες του Πάκο Ερέρα είναι ασυμβίβαστοι με το “Χ”, τουλάχιστον στο “Κλ. Βικελίδης”. Και γράφω “τουλάχιστον”, γιατί δεν αποκλείεται να έχουν ανάλογη αγωνιστική νοοτροπία και στα παιχνίδια μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Παρεπιμπτόντως, στα Γιάννενα ο Αρης πήγε, για να κερδίσει, αλλά δεν πήρε τίποτα, όχι (μόνο) γιατί δεν άξιζε, αλλά γιατί δεν βρήκε τον τρόπο να ξεκλειδώσει το γκολ.
Απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης, οι “κιτρινόμαυροι” δεν έπαιξαν, όπως θα περίμενε ο κόσμος του. Οι Αρκάδες ήρθαν, για να παίξουν μπάλα και όποιος... αντέξει. Τελικά, η ιστορία έγραψε ότι οι γηπεδούχοι έχουν τον τρόπο να γέρνουν τα παιχνίδια προς τον... άσσο, ακόμα κι αν τίποτα δεν προδικάζει κάτι τέτοιο. Ο Αρης κυνήγησε -μέχρι τέλους- το αποτέλεσμα, όπως έκανε και κόντρα στη Λάρισα, όπως έκανε και με αντίπαλο τον Λεβαδειακό. Συνάντησε δυσκολίες, πολλοί παίκτες δεν βοήθησαν, σύμφωνα με τις δυνατότητές τους, αλλά πάντα θα υπάρχουν ένας-δύο, οι οποίοι είναι ικανοί να φέρουν τα πάνω... κάτω.
Ουδείς εγγυάται πως οι “κίτρινοι” θα παίζουν “φαντεζί” ποδόσφαιρο, ούτε θα “κρύβουν” τη μπάλα, ούτε πως τα... τριγωνάκια θα είναι σε ημερήσια διάταξη. Ωστόσο, η μπάλα μένει στο έδαφος και, όταν η ταχύτητα ανεβαίνει (όπως με τις αλλαγές των Σιώπη και Μαρτίνες), τότε οι “απέναντι” άμυνες θα εκτεθούν. Ετσι, συνέβη και με τον Αστέρα. Το σύνολο του Σάββα Παντελίδη κουράστηκε, “θόλωσε” και δέχθηκε δύο γκολ, χωρίς να το καταλάβει.
Τέτοια παιχνίδια, πρέπει να λογίζονται ως “νίκες”, εάν οι Θεσσαλονικείς θέλουν να μείνουν ψηλά στη βαθμολογία, ανεξαρτήτως απόδοσης και ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης. Ηδη, έχουμε υπόψη μας τρία δείγματα, τα οποία μας δίνουν να καταλάβουμε πως ο Αρης είναι ομάδα υπομονής και ότι στο “Κλ. Βικελίδης” ο άσσος είναι το πιο σίγουρο σημείο.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (1/10)
