Ακόμη κι αν «περάσει» σήμερα από το δ.σ. της Σούπερ (ξεφτίλας) Λίγκας η αλλαγή της ποινής για τις ομάδες που δεν λαμβάνουν άδεια (κάτι πολύ πιθανό μετά τις ανίερες συναλλαγές που έγιναν εντός και εκτός του Συνεταιρισμού) ο ιστορικός Παναθηναϊκός θεωρείται πολύ δύσκολο να αποφύγει τη δοκιμασία μίας περιπέτειας η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα και αποτελεσματικά θα τον οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις αποσύνθεσης και διάλυσης. Τα ανοιχτά μέτωπα είναι πολλά. Το πράσινο ρεπορτάζ τα χαρακτηρίζει αξεπέραστα, πραγματικά… βουνά.
Οι προοπτικές και οι ελπίδες για την έξοδο από το ερεβώδες τούνελ, ελάχιστες. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτή τη φορά έρχεται από τις διεθνείς ομοσπονδίες που χαρακτήρισαν ωμά αναξιόπιστο τον Γιάννη Αλαφούζο, τον οποίο καταγγέλλουν επίσης κυνικά λέγοντας ξεκάθαρα ότι δεν δίνει (αν και έχει) δεκάρα για να σωθεί ο σύλλογός του. UEFA και FIFA κατέστησαν σαφές στον πρόεδρο της ΕΠΟ Βαγγέλη Γραμμένο ότι η ανοχή τους έχει τελειώσει και γι’ αυτό ο μόνος υπεύθυνος είναι ο αποχωρήσας (;) πρόεδρος της περιβόητης «Παναθηναϊκής Συμμαχίας». Σχεδόν τελεσιγραφικά, τόσο η ευρωπαϊκή όσο και η παγκόσμια ομοσπονδία προειδοποίησαν ότι δεν πρόκειται να γίνει δεκτή οποιαδήποτε τροποποίηση του καταστατικού και παράβαση των κανονισμών προς όφελος των πρασίνων. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη κι αν ο Παναθηναϊκός καθαρίσει με την υπόθεση Βέμερ δεν πρόκειται να τη γλιτώσει στο θέμα της αδειοδότησης, αν στο μεταξύ δεν έχει αλλάξει χέρια.
Ο κ. Αλαφούζος, αυτός ο εμμονικός και συμπλεγματικός αντι-ΠΑΟΚτσής, ο οποίος πρωτοστάτησε στον επικοινωνιακό πόλεμο εκβιάζοντας δικαστές, πολιτικούς, παράγοντες προκειμένου να εξοντώσουν τον ΠΑΟΚ, σήμερα όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στα ρεπορτάζ των φίλα προσκείμενων προς τον Παναθηναϊκό εφημερίδων, θεωρείται αναξιόπιστος και υπεύθυνος για τις σκληρές αποφάσεις ώστε να μη γίνει η παραμικρή εξαίρεση (ούτε καν συζήτηση) για υποχωρήσεις και εύνοιες. Persona non grata διεθνώς λοιπόν ο μέγας διώκτης του ΠΑΟΚ. Τώρα θα μου πείτε, ποιες είναι οι εξελίξεις από εδώ και πέρα. Πρώτη και σημαντική να περάσει σήμερα από το δ.σ. του Συνεταιρισμού η αλλαγή της ποινής για τις ομάδες που δε δικαιούνται την άδεια. Τα κουκιά που χρειάζονται είναι μετρημένα. Πρέπει να ψηφίσουν τα 2/3. Τις έχουν τις ψήφους αυτή τη στιγμή οι πράσινοι; Οι πληροφορίες από το στρατόπεδό τους -το διοικητικό- που κατ’ εξακολούθηση και πολύ σκληρά χαρακτηρίζεται ως ανυπόληπτο από τους ρεπόρτερ των πρασίνων, υποστηρίζει πως μετά από πολλούς λόγους αρκετές γονυκλισίες αλλά και άνωθεν (ακόμη και πρωθυπουργικές παρεμβάσεις) εξασφαλίστηκαν. Αν λοιπόν αυτό δεν αποδειχθεί και δεν διασφαλιστεί τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για να αναφερθεί κανείς στις επόμενες κινήσεις που θα γίνουν.
Σχετικά με το fund της Panasia λέγεται ότι οι εκπρόσωποί του δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε καμία διαπραγμάτευση αν η ομάδα δεν κρατηθεί στη σούπερ Λίγκα. Ως εκ τούτου και η πιθανολογούμενη άφιξη του κ. Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ συνδέεται άμεσα με την παραπάνω πολύ σημαντική προϋπόθεση. Για το θέμα Βέμερ αξίζει να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο Γερμανός θέλησε να διευκολύνει τους «παγιδευμένους» με έναν διακανονισμό για τον οποίο όμως όπως λέγεται οι παράγοντες του Παναθηναϊκού δεν ξεκαθάρισαν αν είναι σε θέση να συμφωνήσουν και να δώσουν μάλιστα την προκαταβολή των 250.000 ευρώ. Για το τρίτο -3 της βαθμολογίας η προθεσμία λήγει τη Δευτέρα. Μέχρι τότε όμως μπορούν να συμβούν πολλά σημαντικά και ανατρεπτικά που θα οδηγήσουν το πράσινο σκάφος κατευθείαν στα βράχια. Μοιραίος καπετάνιος λοιπόν ο πρόεδρος της Παναθηναϊκής Συμμαχίας, ο εμμονικός και απηνής διώκτης του ΠΑΟΚ. Ήταν της μοίρας γραφτό τα συναισθήματα των ΠΑΟΚτσήδων για το πρόσωπό του αυτή τη φορά να μη διαφέρουν σχεδόν σε τίποτα από τα αντίστοιχα των οπαδών της παναθηναϊκής ομάδας που δεν πρόκειται ποτέ να του συγχωρήσουν την τεράστια ζημιά που προκάλεσε (ηθική και αγωνιστική) στον ιστορικό σύλλογο.
ΥΓ: Οι Αθηναίοι πρωτοτυπούν, ενώ είναι γνωστό και καθιερωμένο ένα κανονικό πρωτάθλημα να γιορτάζεται μια φορά σε μια κλασική τελετή με την αντίστοιχη απονομή, στο φετινό είχαμε το πρωτοφανές να ετοιμάζεται και δεύτερη -μετά την πρώτη- φιέστα. Προφανώς εδώ έχουμε και έναν συμβολισμό, εκτός βέβαια από τη πασιφανέστατη «αρπαχτή». Μήπως οι τίτλοι μαϊμούδες θα πρέπει να γιορτάζονται και με διαφορετικό τρόπο, δύο φορές; Και για να οικονομήσουμε αλλά και για να πείσουμε τον κόσμο για του λόγου το αληθές.