Οσα συνέβησαν χθες στην συνεδρίαση του δ.σ της λίγκας, έδωσαν σε όλους να καταλάβουν πως οι μόνοι που δεν φροντίζουν για την υπεράσπιση των συμφερόντων ενός προϊόντος που τους αποφέρει τεράστια κέρδη, απίστευτα για τα δεδομένα της εποχής, είναι αυτοί που μοιράζονται τα οφέλη της αξιοποίησής του, τουλάχιστον, τηλεοπτικά…
Το μόνο που δεν συζήτησαν χθες όσοι παρέστησαν στο συμβούλιο, ήταν το θέμα της αναβολής του πρωταθλήματος. Όχι πως δεν είναι σοβαρό το θέμα της εκλογής νέου προέδρου. Ασφαλώς και είναι. Αλλωστε, για να έχει ισχυρή νομιμοποίηση οποιαδήποτε απόφαση λάβει η λίγκα, θα πρέπει να είναι με την υπογραφή του προέδρου και όχι του αναπληρωτή προέδρου.
Όμως, δεν γίνεται να σκοτώνονται στη λίγκα για το αν θα μπει θέμα εκλογής νέου προέδρου ή δεν θα μπει, να το μεταθέτουν για την ερχόμενη Τετάρτη, και να μην υπάρχει καμία απολύτως συζήτηση για το τι μέλλει γενέσθαι με το πρωτάθλημα, για το αν συμφωνούν ή διαφωνούν με την αναβολή, για το αν έχουν κάποια πρόταση να καταθέσουν, για το πώς πιστεύουν ότι θα λυθούν τα προβλήματα που οδήγησαν στην αναβολή.
Είναι απίστευτο, αλλά συζητάνε για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και τις παθογένειές του οι πάντες τους τελευταίους μήνες, εκτός από την λίγκα και τις επαγγελματικές ομάδες.
Η τύχη του επαγγελματικού ποδοσφαίρου εξαρτάται αυτή την στιγμή από το τι λέει η ΕΠΟ, από το τι λέει ένας υπουργός, από το τι λένε οι Ενώσεις Ποδοσφαιρικών Σωματείων ανά τη χώρα και όχι από το τι λέει ή πράττει η λίγκα και τα μέλη του συνεταιρισμού.
Και μην μου πει κάποιος ότι τις εξελίξεις οδηγούν και δρομολογούν κάποιες ομάδες της λίγκας ή ότι το αποτέλεσμα θα προκύψει ανάλογα με το ποιος θα είναι ο νικητής στην σύγκρουση των μεγάλων ομάδων της λίγκας, διότι αυτοί μπορεί να είναι οι ισχυροί του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, αλλά δεν είναι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν είναι οι μεγάλες ομάδες, αλλά όλες οι ομάδες. Εκτός κι αν η συζήτηση δεν γίνεται για την ισονομία και την δικαιοσύνη για όλους, αλλά γίνεται για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα, εντός αλλά και εκτός ποδοσφαίρου.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, νομίζω ότι δικαίως αναρωτιέμαι, όπως και άλλοι, πώς μπορεί να καταστεί εφικτή η συναίνεση για την οποία μιλάει ο Βαγγέλης Γραμμένος, ή ο Νίκος Τζώρτζογλου από την ΕΠΣ Ηρακλείου.
Νομίζω ότι δικαίως αναρωτιέμαι πώς μπορεί να δούμε αυτούς που δίνουν τη μάχη μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος, να κάθονται στο ίδιο τραπέζι και να υιοθετούν μια πρόταση της ΦΙΦΑ, όπως λέγεται, για έναν υποψήφιο κοινής αποδοχής για την προεδρία της ΕΠΟ, τον οποίο θα στηρίξουν και οι μεν και οι δε.
Αν το βλέπαμε να συμβαίνει αυτό, προσωπικά θα ήμουν από τους ευτυχέστερους ανθρώπους στο χώρο του ποδοσφαίρου, διότι για πρώτη φορά θα είχα ατράνταχτα στοιχεία για να πειστώ πως πραγματικά κάτι αλλάζει.
Μέχρι να το δούμε, όμως, θα μου επιτρέψετε να διατηρώ τις αμφιβολίες μου…
