Αφήνοντας στην άκρη τις τελευταίες ναυαγοσωστικές μεταγραφικές προσπάθειες των υπευθύνων του δικέφαλου, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να εισέλθουμε στα άδυτα μιας ενδιαφέρουσας περιόδου και να ανιχνεύσουμε τους πρωταγωνιστές της και τον ρόλο τους. Πριν προχωρήσουμε όμως σε προσδιορισμούς, θεωρούμε λογικό να καταθέσουμε την προσωπική μας άποψη για το ποιους θεωρούμε πρωταγωνιστές της καλοκαιρινής ποδοσφαιρικής εμποροπανήγυρις.
Πιθανότατα, ο κόσμος να θεωρεί ότι ρυθμιστές και καθοριστικοί παράγοντες (δηλ. οι πρωταγωνιστές) της μεταγραφικής περιόδου δεν είναι άλλοι, από τους εκπροσώπους των συλλόγων, οι οποίοι προφανώς αλλά και προσχηματικά, ενεργούν βάσει ενός σχεδίου και κάποιων εντολών του μεγαλομετόχου. Η άποψη αυτή, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται και λογική και κρίνεται και ως αναμενόμενη. Εδώ όμως μπαίνει η αμφισβήτηση και η ένσταση γιατί τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν αλλάξει και μάλιστα θεαματικά. Το γεγονός ότι αυτή η εντυπωσιακή, πράγματι, αλλαγή δεν έχει περάσει όσο και όπως θα έπρεπε επικοινωνιακά και σύμφωνα με την τεράστια επιρροή που έχει στο συγκεκριμένο θέμα, οφείλεται στην ανάγκη να προστατευθεί όσο γίνεται το κύρος όλων των εμπλεκόμενων (ιδιαίτερα των συλλόγων και των εκπροσώπων τους).
Οι … παροικούντες την ποδοσφαιρική Ιερουσαλήμ -εγχώρια και ευρωπαϊκή- γνωρίζουν πλέον, εδώ και αρκετό καιρό, ότι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές των μεταγραφών είναι οι ατζέντηδες. Αυτοί κατευθύνουν και διαχειρίζονται σε απόλυτο βαθμό, τα πάντα. Οι εκπρόσωποι των συλλόγων περιορίζονται στο να εξουσιοδοτήσουν εν λευκώ τον μάνατζερ που επέλεξαν (ή που τους επέλεξε για πελάτες) και περιμένουν να κάνουν «ταμείο» στο τέλος. Να συνεκτιμήσουν το σύνολο των δραστηριοτήτων, το οποίο αφορά όχι μόνον τις αγορές αλλά και τις πωλήσεις. Με τις τελευταίες να αποτελούν και το πλέον βασικό μέλημα αλλά και την μεγάλη προσδοκία των ενδιαφερομένων.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Ολυμπιακού, ο οποίος έχει πετύχει έναν σπουδαίο «γάμο» με έναν πανέξυπνο και πολυμήχανο μάνατζερ, τον Μίνο Ραϊόλα. Τις υπηρεσίες του οποίου εισέπραξε με το εκπληκτικό «πλασάρισμα» στην ευρωπαϊκή αγορά του Μήτρογλου. Πιθανότατα και φέτος ο Ιταλός ατζέντης διαχειρίζεται εν λευκώ το προς πώληση ερυθρόλευκο «προϊόν» (Μανωλάς, Μανιάτης, Χολέμπας, Σάμαρης και Μπόνγκ). Στόχος και πάλι, να τα «πάρει χοντρά… αλά Μητρόγλου» και από κει και πέρα να καλύψει με το γνωστό τρόπο τον επικοινωνιακό αντίκτυπο της πώλησης αλλά και τις μεταγραφικές οπαδικές απαιτήσεις των επιστημόνων. Κάτι που ήδη το έχει αρχίσει και θα το διεκπεραιώσει με άνεση παραχωρώντας μια πλειάδα δευτεροκλασάτων ευρωπαϊκά, αλλά αποδεκτών ελληνικά, παικτών του γραφείου του.
Το παράδειγμα του Ολυμπιακού, όπως όλα δείχνουν, θέλει να το ακολουθήσει και ο Παναθηναϊκός. Επικεντρώνοντας τις προθέσεις του μόνον ως προς τις πωλήσεις. Γιατί για τις αγορές εμπιστεύεται τον δικό του άνθρωπο, τον Νταμπίζα. Η συχνή επαφή του Πολ Κουτσολιάκου με τον ΠΑΟΚ, δεν έχει προχωρήσει τόσο ώστε να έχουμε συμφωνίες με εξουσιοδοτήσεις του τύπου Ραϊόλα- θρύλου. Θα μπορούσαμε όμως να αναφέρουμε και πολλές άλλες περιπτώσεις για να υποστηρίξουμε την άποψη μας στο θέμα και να τεκμηριώσουμε τον ισχυρισμό του πρωταγωνιστικού ρόλου των ατζέντηδων στις μεταγραφές. Συμφωνίες του τύπου «σας δίνω τον καλό αλλά θα πάρετε και έναν από το στοκ εμπόρευμα που έχω» γίνονται κατ’ επανάληψη. Όπως και το «σπρώξιμο» με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι για παίκτες από τα «πανέρια». Το πλήθος των κρουσμάτων που παρουσιάζουν συρόμενα και άβουλα θύματα, νεαρούς και όχι μόνο παίκτες, την καριέρα των οποίων μανατζάρουν επικίνδυνοι ατζέντηδες, προκειμένου να εκβιάσουν για να τα οικονομήσουν, καταγγέλλονται συνεχώς.
Ας μην ξεγελιόμαστε, πρωταγωνιστές με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο είναι οι μάνατζερ. Και όπως είναι φυσικό και σε αυτό το επάγγελμα, έχουμε και τους καλούς αλλά και τα λαμόγια.
