Πέρασαν τέσσερα χρόνια! Και το ντέρμπι Ηρακλή- ΠΑΟΚ βρίσκεται επί θύρες! Στην αντίστροφη μέτρηση. Όπως παλιά. Τότε που η σέντρα του γεννούσε πυρετό προετοιμασίας, όχι μόνο στους δύο αντιπάλους, αλλά και στα δημοσιογραφικά γραφεία, στις εφημερίδες, στον τοπικό Τύπο. Τότε που ψάχναμε να αναδείξουμε αθέατες πλευρές του, να φωτίσουμε τους πρωταγωνιστές, την τακτική των δύο ομάδων, να συγκρίνουμε προπονητές και ποδοσφαιρικές φιλοσοφίες, να δώσουμε τον λόγο σε επώνυμους φιλάθλους.
Όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε η μεγάλη προσμονή. Έλειπε από την πόλη ένα ντέρμπι Ηρακλή -ΠΑΟΚ, όπως λείπουν οι αναμετρήσεις και με τον Άρη ακόμα και με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Γιατί αυτή είναι η ποδοσφαιρική Θεσσαλονίκη. Οι μεγάλες ομάδες της. Κάτω από αυτό το πρίσμα, μόνο χαρά μπορεί να προσφέρει το ντέρμπι της επόμενης Κυριακής στο Καυταντζόγλειο. Να συγκρουστούν οι δύο αντίπαλοι και η ποδοσφαιρική Θεσσαλονίκη να νιώσει καζούρα, να κάνει κέφι, να μιλήσει, να χαρεί ή να λυπηθεί. Κι όποιος θέλει ας κερδίσει.
Μόνο που σήμερα αυτή δεν είναι η μοναδική οπτική. Υπάρχει και η οπτική των οπαδών που έχουν την δική τους αντιπαράθεση με αποτέλεσμα ο πυρετός της προετοιμασίας να εκτοξεύεται στα ύψη. Στον ΠΑΟΚ το ερώτημα είναι να θα ζητήσουν εισιτήρια για το Καυταντζόγλειο με συνέπεια να δώσουν και στο παιχνίδι ρεβάνς του δευτέρου γύρου. Στον Ηρακλή τρέχουν να τοποθετήσουν συρμάτινο πλέγμα μπροστά στην κερκίδα των οργανωμένων οπαδών. Κι αυτό γιατί φοβούνται. Και οι μέν και δε. Ο ΠΑΟΚ τον φόβο εκτροπής σε οργανωμένη μετακίνηση και ο Ηρακλής την ρίψη αντικειμένων που μπορεί να του στοιχίσουν ανεπανόρθωτα- είναι ήδη δύο φορές υπότροπος και εκρεμμεί και το κρούσμα στα Γιάννινα.
Έτσι πάμε πάλι από την αρχή. Δίπλα στην ποδοσφαιρική χαρά η ανησυχία. Σαν να μην άλλαξε τίποτα. Λες κι έχουμε κάτι να χωρίσουμε. Σαν να μην γνωρίζουμε ότι ο αντίπαλος του ΠΑΟΚ δεν είναι ο Ηρακλής και αντίστροφα αλλά το παρασκήνιο που τόσο πολύ έχουν πληρώσει και οι δύο. Μαζί με την κοινή παραδοχή ότι δεν έχουν τους ίδιους στόχους. Αλλού κοιτάει ο ΠΑΟΚ, άλλο θέλει να πετύχει ο Ηρακλής. Αν έλειπε και η στενή οπαδική ματιά θα είμαστε ακόμα καλύτερα. Ποιος όμως μπορει να τους δώσει να το καταλάβουν;
