Οι αναζητήσεις τεχνικού για τον πάγκο της εθνικής ομάδας δημιούργησαν το αυτονόητο ερώτημα: τι προπονητή θέλει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα για να βγει από το τούνελ; Ο Ρανιέρι- τραυματική εμπειρία η παρουσία του για όλους, με εξαίρεση τον ίδιο που μάζεψε ήλιο και μαζί μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ- βούλιαξε την εθνική στην ανυποληψία και έφερε ορμητικά στην επιφάνεια προβλήματα του παρελθόντος. Τότε που εισέπραττε καρπαζιές με βαριά σκορ κι έκαναν κουμάντο αυτοί που βρισκόταν στα γραφεία κι όχι όσοι βρισκόταν στο γήπεδο...
Ο Γιώργος Καραγκούνης ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Πήρε πάνω του το θέμα της πρόσληψης νέου προπονητή, μίλησε, δέχθηκε προτάσεις και κατέληξε στους εξής δύο. Τον 70χρονο Σέρχιο Μαρκαριάν και τον 45χρονο Γιώργο Δώνη. Όπως όλα δείχνουν η ζυγαριά γέρνει στη μεριά του έμπειρου αλλά μεγάλου στην ηλικία Ουρουγουανού. Ο Μαρκαριάν κουβαλάει στο δισάκι του εμπειρία με δουλειές σε εθνικές ομάδες αλλά έχει κι ένα μεγάλο ντεσαβαντάζ, την ηλικία του. Ποιες φιλοδοξίες μπορεί να καλλιεργεί σήμερα ο συμπαθής Σέρχιο όταν έχει πατήσει με το καλό τα εβδομήντα χρόνια και βρίσκεται κοντά στην συνταξιοδότηση, αν δεν την έχει πάρει ήδη...
Ο Καραγκούνης έκανε την επιλογή του, αλλά το μοντέλο του τεχνικού που θέλει η εθνική έχει ένα πρόσωπο: Φερνάντο Σάντος. Ή διαφορετικά Ότο Ρεχάγκελ. Κι αν ο Γερμανός έχει αφήσει την αύρα του και σήμερα ξεκουράζεται στην πατρίδα του, ο Πορτογάλος έχει σφραγίσει την παρουσία του με επαγγελματισμό, οργάνωση και πειθαρχία. Κόντρα σε όλους όσοι εξακολουθούν να μιλάνε για ...πορτοφολά και να τον αποδοκιμάζουν ότι θυσιάζει το θέαμα στο βωμό του αποτελέσματος, ο Σάντος είνα διαχρονική αξία. Και κόντρα στις θεωρίες και στις υποκειμενικές απόψεις μιλάει με το δείγμα της δουλειάς του.
Όλοι θυμούνται τι πέτυχε στον ΠΑΟΚ, τι άφησε πίσω του- ήταν λίγο...άκομψος ο τρόπος που αποχώρησε- αλλά και τι πρόσφερε στην εθνική μας ομάδα. Αν δεν μπορεί να προσληφθεί εκ νέου ο Πορτογάλος, προοπτική αδύνατη από τη στιγμή που βρίσκεται στον πάγκο της εθνικής ομάδας της πατρίδας του, θα έπρεπε να αναζητηθεί ο τεχνικός που συγκεντρώνει χαρακτηριστικά ίδια με τα δικά του. Ο Μαρκαριάν απέχει παρασάγγες. Άλλο στυλ, άλλη φιλοσοφία, προχωρημένη ηλικία. Μακάρι να πετύχει.
