Με μαρτύριο μοιάζουν για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ οι πέντε αγωνιστικές που απέμειναν έως τη λήξη της κανονικής περιόδου. Εύχονται να τελειώσει όσο το δυνατόν καλύτερα η διαδικασία για να μπει η ομάδα στα πλέι οφ και εκεί ελπίζουν ότι θα κατορθώσει να σώσει την παρτίδα. Πώς; Μπορεί μέχρι τότε να συνέλθει η ομάδα. Μπορεί και οι αντίπαλοι να είναι χειρότεροι. Θα δούμε...
Με την ευκαιρία της διακοπής του Πρωταθλήματος, έχει χρόνο να δουλέψει ο Γ.Χ., μη τυχόν και καταφέρει να αλλάξει το κλίμα στα αποδυτήρια, αλλά και την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας. Θα γίνει το ματς με την Ξάνθη στην Τούμπα και μετά έχουμε πάλι διακοπή λόγω του Πάσχα, οπότε θα δοθεί κι άλλος χρόνος για μίνι προετοιμασία ενόψει του φινάλε της κανονικής περιόδου αλλά και των πλέι οφ.
Το θέμα είναι αν μπορούν να συνέλθουν οι παίκτες ή αν έχουν “καεί” προ πολλού. Μπορεί να μην είναι δηλαδή θέμα διάθεσης και προσπάθειας, αλλά θέμα δυνατοτήτων σε συνδυασμό με όσα προηγήθηκαν από άποψη εκγύμνασης, ή ακόμη και ψυχολογικής διαχείρισης. Η ομάδα, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να κάνει επανεκκίνηση. Να βελτιωθεί σε όποιους τομείς μπορεί για να πετύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Διαβάζω πολλά σχόλια φίλων του ΠΑΟΚ στο ίντερνετ και διαπιστώνω κάτι που είναι πολύ φυσιολογικό. Ελάχιστους παίκτες εκτιμούν. Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Αναγνωρίζουν το χάρισμα του Αθανασιάδη, το φιλότιμο του Σκόνδρα, την ποιότητα του Ρατς, αν και έπαψε να τη δείχνει, την αξία του Νομπόα, που ακόμη δεν την είδαμε, τις ικανότητες του Περέιρα, που εδώ και αρκετό καιρό έχουν βουλιάξει στη γενικότερη μετριότητα και το τσαγανό του Κάτσε.
Από εκεί και πέρα, το χάος. Κι αν μιλάμε για ομάδα με αξιώσεις και φιλόδοξους στόχους, δεν νομίζω ότι βλέπει κανείς σ' αυτήν οποιονδήποτε άλλο παίκτη του σημερινού ΠΑΟΚ εκτός του Κλάους...
Κακά τα ψέματα. Με πολιτική λιτότητας ποιοτική ομάδα δεν γίνεται. Ούτε με το να σκορπάς χρήμα δεξιά και αριστερά, επειδή δεν ξέρεις πώς να το αξιοποιήσεις, ή επειδή έχεις συμβούλους και συνεργάτες που σε οδηγούν σε τραγικά λανθασμένες ενέργειες. Η αλήθεια είναι ότι ο Σαββίδης έλυσε το άμεσο οικονομικό πρόβλημα της ΠΑΕ, αλλά σε επίπεδο αγωνιστικό δεν έγινε κανένα βήμα μπροστά. Ισα – ίσα, έγιναν βήματα πίσω. Γιατί οι διαχειριστές πρόεδροι Ζαγοράκης και Βρύζας, με μοναδικό επενδυτή τον λαό, είχαν παρουσιάσει πολύ καλύτερη ομάδα από αυτήν που διαθέτει ο ΠΑΟΚ εδώ και τρία χρόνια επί Ιβάν Σαββίδη.
Υστερα, είναι και το άλλο: Αν αύριο – μεθαύριο αποφασίσει ο Ιβάν και... τραβήξει την πρίζα, φύγει δηλαδή από τον ΠΑΟΚ, τι θα συμβεί; Πώς θα βρει τον ΠΑΟΚ η επόμενη μέρα; Με εξοφλημένα τα χρέη; Οχι. Με αθλητικό κέντρο στη Θέρμη; Οχι. Με ανακαινισμένη την Τούμπα; Οχι. Με πολύ καλή ομάδα; Οχι. Με σοβαρή και αξιόπιστη ΠΑΕ; Οχι. Ετοιμος να βυθιστεί στα ίδια προβλήματα που είχε και πριν αναλάβει ο Σαββίδης θα είναι ο ΠΑΟΚ, αν τυχόν εγκαταλείψει την προσπάθεια. Κι αυτό με με μια λέξη σημαίνει ότι εδώ και τρία χρόνια ουσιαστικά δεν πέτυχε τίποτε ο Ιβάν, πέρα από να είναι όλα και όλοι πληρωμένοι στην ώρα τους. Και μεταξύ των όλων, κάμποσοι χαραμοφάηδες...
