Η εικόνα που παρουσίαζε η αίθουσα όπου πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες της προχθεσινής Γ. Συνέλευσης του Α.Σ. Αρης ήταν αποκαρδιωτική, αλλά το γεγονός δεν προκάλεσε σε κανέναν έκπληξη. Ηταν λίγο πολύ αναμενόμενο, μετά τα όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στον Ερασιτέχνη Αρη, ότι δύσκολα τα μέλη θα μαγνητίζονταν από μία συνέλευση που είχε ως θέμα τον διορισμό της νέας διοίκησης Ειρηνοδικείου.
Ετσι προτίμησαν να αφιερωθούν σε άλλα ενδιαφέροντα πράγματα της καθημερινότητας τους, από το να συμμετάσχουν στις εργασίες της Γ. Συνέλευσης. Ακόμη κι όταν ήταν ντέρμπι η εκλογή του νέου εφόρου στη μάχη του Αρβανιτίδη με τον Καρυπίδη η προσέλευση ήταν απογοητευτική. Με αυτά τα δεδομένα η παρουσία 27 ταμειακώς τακτοποιημένων μελών, προχθές, αποκτά ιστορική αξία και αποδεικνύει ότι υπάρχουν ακόμη μέλη τα οποία δεν αποθαρρύνονται με αυτά που γίνονται στον Α.Σ. Αρης.
Κανείς βεβαίως δεν μπορεί να κατηγορήσει τους υπόλοιπους οι οποίοι έχουν απογοητευθεί από τις διαδικασίες των Συνελεύσεων, οι οποίες εδώ και σχεδόν 15 χρόνια έχουν χάσει την αύρα του παρελθόντος. Των Συνελεύσεων δηλαδή εκείνων που αποτελούσαν ένα ζωντανό κύτταρο του Ερασιτέχνη, που συγκέντρωναν σημαντικό αριθμό μελών, χωρίς οι διαδικασίες να ξεφεύγουν από το δημοκρατικό πλαίσιο. Συγχρόνως ήταν η μήτρα που γεννούσε παράγοντες οι οποίοι μελλοντικά αξιοποιούνταν στα διάφορα τμήματα.
Η απαξίωση δεν είναι προϊόν μόνο ενός γεγονότος, αλλά είναι ο επίλογος πολλών φθοροποιών καταστάσεων. Μακάρι το πρόβλημα του Α.Σ. Αρης να ήταν μόνο οικονομικό. Σε μία τέτοια περίπτωση όλοι θα γνώριζαν τον… αντίπαλο. Το πρόβλημα είναι πρώτα η εσωστρέφεια και μετά το απύθμενο χρέος. Το πρώτο δύσκολα διαχειρίζεται σε μία ομάδα όπως είναι ο Αρης, πολύ δε περισσότερο τώρα που η ποδοσφαιρική ομάδα έχει, σε τυπικό επίπεδο, άμεση εξάρτηση από τη διοίκηση του Α.Σ. Το «μαγαζί» προφανώς παραμένει γωνία και έχει ακόμη… «δουλειά» γι’ αυτό και κάποιοι επιμένουν να έχουν ρόλο στο σωματείο. Ούτε τολμηροί είναι ούτε αγαπούν περισσότερο τον σύλλογο απ’ αυτούς που απέχουν. Βεβαίως έτσι που έχει κατρακυλήσει ο ιστορικός σύλλογος, δυστυχώς, ακούγεται και η άποψη «ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί».
Το ζήτημα είναι εάν υπάρχουν πιθανότητες να «μηδενίσει» το κοντέρ και να αρχίσει πλέον η ανασύνταξη του Σωματείου. Τι χρειάζεται; Ανθρώπους που στο ελάχιστο θα έχουν τη δυνατότητα να δανειοδοτούν το ταμείο του Α.Σ. Αρης όταν δεν υπάρχει ρευστότητα από τα ποσοστά του ποδοσφαιρικού τμήματος, ώστε να μην ξευτελίζεται επειδή δεν πληρώνει το αέριο για να ζεσταθεί η πισίνα.
Οπότε ακόμη μία φουρνιά διαχειριστών δεν αποτελεί λύση για την διοίκηση του Ερασιτέχνη.
