Το μεγάλο ενδιαφέρον και η γνώριμη γκρίνια

Μετά από οκτώ αγωνιστικές ο βαθμολογικός πίνακας της Super League δείχνει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Ενδιαφέρον το οποίο έχει αφετηρία το γεγονός ότι τον πρώτο στον βαθμολογικό πίνακα Ατρόμητο τον χωρίζουν από τον έκτο Λεβαδειακό μόνο δύο βαθμοί, ενώ τον 10^ο Α.Ο.Κ. με τον τελευταίο Απόλλωνα Σμύρνης μόνο τρεις βαθμοί. Διαφορές οι οποίες τους κρατούν όλους σε εγρήγορση και δεν τους επιτρέπουν να χαλαρώσουν. Ούτε στα πιο τρελά όνειρα των φιλάθλων υπήρχε ένα τέτοιο σενάριο. Το έγραφα στο ξεκίνημα του φετινού Πρωταθλήματος ότι δεν αρκεί όσο κυλούν οι αγωνιστικές οι βαθμολογικές διαφορές μεταξύ των διεκδικητών του τίτλου να είναι μικρές και ευάλωτες ώστε να μπορούν να έρθουν τα κάτω πάνω σε μία δύο αγωνιστικές. Θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και οι ομάδες οι οποίες θα παλεύουν για τη σωτηρία τους να έχουν βαθμολογική διαφορά που θα γεννά αγωνία, ώστε να μην πετάξουν λευκή πετσέτα.

Μέχρι στιγμής εξελίσσεται εξαιρετικά αυτό το σενάριο, επιθυμία όλων των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων. Παραμένει άγνωστο μέχρι πότε θα διατηρηθεί αυτή η εικόνα, αλλά προς το παρόν ας ζήσουμε μ’ αυτό που είναι χειροπιαστό. Αναζητώντας τους λόγους ίσως, κι αυτό με επιφύλαξη, για την κορυφή να υπάρχει επιχείρημα: οι διαιτησίες οι οποίες μπορεί να είναι κακές, αλλά τα λάθη μοιράζονται, σχεδόν, σ’ όλες τις ομάδες. Κάτι είναι και αυτό καθώς τα διαιτητικά λάθη είναι μέρος του παιχνιδιού. Το γεγονός ότι φωνάζει μόνο ο Ολυμπιακός δεν είναι άσχετο από το γεγονός ότι έχασε το πάνω χέρι στην ΚΕΔ οπότε συμπεριφέρεται όπως όλες οι υπόλοιπες ομάδες τα τελευταία 15 χρόνια που ζουν το δράμα του αδικημένου. Φώναζαν, πρώτον για να καλύψουν το δημόσιο αίσθημα και δεύτερον για να δημιουργήσουν κλίμα για τον επόμενο αγώνα. Το ίδιο κάνει πλέον και ο Ολυμπιακός. Αλλωστε μόνο η δήλωση-απαίτηση του κυρ- Σάββα «να πάνε σπίτι τους γιατί είναι ντροπή για το ποδόσφαιρο διαιτητές όπως ο Καλογερόπουλος, ο Κομίνης, ο Μάνταλος, ο Αρετόπουλος, λέει πολλά.