ΙΝΦΟ
Η εντυπωσιακή εκτός έδρας νίκη του ΠΑΟΚ μπορεί να θορύβησε κάπως τη «συμμορία» αλλά ουδόλως την ανησύχησε από τη στιγμή μάλιστα που θεωρεί σίγουρη και προδιαγεγραμμένη τη μοίρα της έφεσης του.
Βλέποντας, ακούγοντας και διαβάζοντας πολλά στο διάστημα που οργανώθηκαν, επιχειρήθηκαν και ολοκληρώθηκαν τα δυο «πραξικοπήματα» και παρακολουθώντας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την εκδίκαση των δικαστικών διερευνήσεων που ακολούθησαν, έχει κάθε λόγο ο καθένας μας (περισσότερο βέβαια οι φίλοι του κατακρεουργημένου ΠΑΟΚ), να αναρωτηθεί τί είδους δικαιοσύνη αποδίδεται ή μπορεί να αποδοθεί μέσα από διαδικασίες οι οποίες περιορίζουν, απαξιώνουν σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία ή και το σοβαρότερο δεν επιβάλλουν υποχρεωτικά την παρουσία βασικών μαρτύρων και πρωταγωνιστών.
Γιατί ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, όλα αυτά τα συναντήσαμε στη διαδρομή των εκδικάσεων. Οπου διαπιστώθηκαν και επισημάνθηκαν πολλά αξιοπερίεργα και εκτός των πλαισίων μιας δικανικής κανονικότητας που επιβάλλεται να υπάρχει προκειμένου να αποφευχθούν αμφισβητήσεις, πιθανότατα και παράπονα. Όταν λοιπόν βλέπεις να μην προσέρχονται να καταθέσουν βασικοί μάρτυρες και πρωταγωνιστές των διαδραματισθέντων, ή δεν κρίνεται απαραίτητο να ληφθούν υπόψη σοβαρά τεκμήρια (οπτικοακουστικά ντοκουμέντα) που ήταν σε θέση να διαλύσουν υποψίες και αντικρουόμενες καταθέσεις κάπου χάνεις το μέτρο να μπορέσεις να κρίνεις σωστά και αμερόληπτα.
Με το να επιχειρείς όλα αυτά τα σκοτεινά και μυστήρια, να τα εξαφανίσεις ή να τα καταχωνιάσεις και να τα δικαιολογήσεις μέσα σε ένα σκεπτικό με την επιδερμική και αφελή προσέγγιση ότι αυτό το επιτρέπουν οι κανονισμοί του Κουρίδειου πειθαρχικού κώδικα, οδηγείσαι χωρίς να το καταλάβεις και πιθανότατα χωρίς να το θέλεις σε μη ορθές εκτιμήσεις και αποφάσεις.
Στις δυο λοιπόν δίκες, είχαμε στην μεν πρώτη, το απίστευτο δηλαδή να ζητείται από τον διαιτητή συμπληρωματική έκθεση με την προοπτική πιθανώς να διορθωθούν τα κενά που κατέληξε τελικά στο απίστευτο να διαπιστωθεί όχι αποσαφήνιση των αδιευκρίνιστων, αλλά θεραπεία και κάλυψη ατελειών και ψευδολογιών που δικαίωναν τον ΠΑΟΚ. Δεν δόθηκε παρά μόνο ολιγόλεπτη διορία στους αιφνιδιασθέντες νομικούς του ΠΑΟΚ να μελετήσουν τα ανοσιούργημα Αρετόπουλου.
Η απόφαση πραγματικό τσεκούρι άφησε άναυδους τους πάντες. Για να έρθει η συνέχεια με τον δικαστή να δίνει βάση σε ένα διάτρητο φύλλο αγώνα, πραγματικό κουρελόχαρτο και σε όσα αναληθή, ανακόλουθα και καθοδηγούμενα ψευδή κατέθεσε ένας διαιτητής ο οποίος πανελληνίως έγινε ρόμπα. Αν είναι δυνατόν λοιπόν δυο αποφάσεις οι οποίες καθόρισαν τον πρωταθλητή Ελλάδας, να στηρίζονται σε στοιχεία και σε όσα καθ’ υπόδειξη, συμπληρωματικά και διορθωτικά κατέθεσαν δυο επίορκοι διαιτητές. Σε κάθε περίπτωση όμως, το διπλό έγκλημα νομιμοποιήθηκε και ευλογήθηκε.
Ελάχιστες ως ανύπαρκτες παραμένουν οι ελπίδες να έχουμε κάποια άλλη εξέλιξη σε δεύτερο βαθμό. Αλλωστε αυτό το υποστηρίζουν συνεχώς σίγουροι οι δυο συνεταίροι που καρπώθηκαν τη λεία από τη διπλή βαθμολογική ληστεία που έγινε στον ΠΑΟΚ. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στην τελευταία αγωνιστική όπου όπως ακριβώς είχαμε προαναγγείλει από αυτή εδώ τη στήλη, οι δυο πραξικοπηματίες επιβάλλοντας τους διαιτητές που ήθελαν, πέρασαν ο μεν ένας άνετα, ο δε άλλος λόγω ανικανότητας, σκοντάφτοντας και κινδυνεύοντας να χάσει τη δεύτερη θέση που του δώρισαν οι δυο δικαστικές αποφάσεις.
Υ.Γ. Ο μακαρίτης ο Μένιος ο Κουτσόγιωργας έλεγε εκείνο το περίφημο το οποίο κατέστη και ιστορικό: «Εσείς δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε!» Γάντι στην περίπτωση των δηλώσεων του Μελισσανίδη. Ακόμη δεν έλιωσε το χιόνι πάνω στο οποίο η Ενωση έχει γράψει δεκάδες εκατομμύρια ως φέσι στο Δημόσιο τα οποία πληρώνει ο Ελληνας φορολογούμενος και δε θα σβήσει ποτέ η εικόνα του Βάτσιου και των άλλων κολλητών που φρόντισαν να δωρίσουν στην ΑΕΚ βαθμούς που δεν κέρδισε στον αγωνιστικό χώρο. Στην βρώμικη κάβα των βαθμολογικών ληστειών οι έξι βαθμοί που πήραν χειρουργώντας χωρίς αναισθητικό τον ΠΑΟΚ.
