Η Δήμητρα Παντελιάδου ευχαρίστησε τον κόσμο και όχι μόνο για τα χρόνια δόξας στον ΠΑΟΚ αλλά εξέφρασε και το παράπονό της για δημοσιεύματα που την αφορούσαν και σχετίζονταν με την αποχώρησή της.
Διαβάστε το ποστάρισμά της
Ενα ευχαριστώ, ένα αντίο και ένα αλλά...
Ημουν 14 χρονών όταν φόρεσα για πρώτη φορά αυτή τη φανέλα. Ακολούθησαν 17 χρόνια γεμάτα πρωταθλήματα, κύπελλα, νταμπλ, μεγάλες ευρωπαϊκές προκρίσεις και αξέχαστες στιγμές. Η ζωή μου και η καθημερινότητά μου συνδέθηκε άμεσα με αυτό τον μεγάλο σύλλογο. Έμαθα, δούλεψα, πάλεψα, πείσμωσα, έκλαψα, έδωσα τα πάντα. Κάποιες φορές έχασα, τις περισσότερες όμως ΝΙΚΗΣΑΜΕ και γράψαμε ιστορία, που κανένα τμήμα του συλλόγου δεν κατάφερε παρά το γεγονός πως το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι ένα από τα πιο νεοσύστατα ομαδικά αθλήματα. Αγάπησα αυτή την ομάδα και αγαπήθηκα εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Το χειροκρότημα από τον κόσμο στην τελευταία φορά που φόρεσα τη φανέλα του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, με την επισφράγιση του 13ου πρωταθλήματος, ήταν για μένα η μεγαλύτερη ανταμοιβή και δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω τους φίλους της ομάδας για τις στιγμές που ζήσαμε μαζί... Το 13ο αυτό πρωτάθλημα, όμως, ήταν δυστυχώς και η αφορμή για να γράφω σε σας αυτή τη στιγμή. Τα προβλήματα που υπήρχαν την τελευταία σεζόν αποτυπώθηκαν στη δυσκολία της κατάκτησης αυτού του τίτλου, που ήρθε ουσιαστικά την τελευταία αγωνιστική και μέχρι την προηγούμενη δεν εξαρτιώταν από εμάς... Τις προηγούμενες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας ένα ανώνυμο άρθρο με προσωπική αναφορά σε μένα, στοχοποιώντας με και ζητώντας εξηγήσεις.
Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να ξέρω ποιος απευθύνθηκε σε μένα ώστε να απαντήσω και πιο συγκεκριμένα. Μου έκανε εντύπωση πως το κείμενο αυτό αναφέρεται στο πρόσωπό μου και όχι σε όλες όσες αυτό το καλοκαίρι πήραν τα δελτία τους και έφυγαν από την ομάδα.
Αυτό σημαίνει πως είτε γνώριζε και ήθελε να αναφερθεί στους λόγους που με απομάκρυναν από τον ΠΑΟΚ όπως και τις υπόλοιπες συμπαίκτριές μου, είτε δεν γνώριζε, οπότε πρέπει να σιωπά... Επειδή ο γράφων θέλει να εκμεταλλευτεί την αγάπη των οπαδών της ομάδας, θέλω να πω πως όσοι παρακολουθούσαν τη γυναικεία ομάδα, γνωρίζουν πολλά από αυτά που συνέβησαν τη σεζόν που μας πέρασε...
Μάλιστα, εάν χρειαστεί, θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες που θα αναγκάσουν κάποιους που μας έδιωξαν με τον τρόπο τους από τον ΠΑΟΚ και οδηγούν την ομάδα, που με πολύ κόπο δημιούργησαν κάποιοι άλλοι σε... διάλυση, να σκεφτούν καλύτερα όσα προκάλεσαν... Τέλος, ο γράφων θα έπρεπε να ασχολείται με τα πολλά αρνητικά που συμβαίνουν στην ομάδα και όχι με μένα προσωπικά, εκτός αν εξυπηρετεί κάποιους άλλους... Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχα δελεαστικές προτάσεις, με μεγάλη προοπτική, τόσο από το εξωτερικό όσο και από την Ελλάδα. Όμως 18 χρόνια προτίμησα να μείνω στο σύλλογο, που με ανέδειξε σαν αθλήτρια.
Στον ΠΑΟΚ έπαιξα 18 χρόνια. Στην αρχή αναφέρθηκα στα 17 από αυτά γιατί δυστυχώς η περσινή σεζόν με αναγκάζει τώρα να αποχωρήσω... Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους που με στήριξαν και αποτέλεσαν τη δεύτερη οικογένειά μου αυτό το διάστημα.
Και οι 19 τίτλοι ήταν υπέροχοι,
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Η δικιά σας Δήμητρα...
