Οι «εξομολογήσεις« και οι «αποκαθηλώσεις» στο λιμάνι όπως όλα δείχνουν, δεν έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Όπως επίσης και κάποια ακραία περιστατικά με συμπεριφορές που προκαλούν ένα περίεργο κοντράστ συναισθημάτων. Από λύπη και συμπόνια μέχρι δέος και ανησυχία, για τον τρόπο με τον οποίο επιτρέπεται κάποιοι παράγοντες να ασκούν διοίκηση σε σωματεία μεγάλης λαϊκής στήριξης.
Τα τελευταία δραματικά γεγονότα με τη σφοδρή προσωπική επίθεση Μαρινάκη στους παίκτες του, έφεραν στην επιφάνεια πολλές και συνταρακτικές ομολογίες και αποκαλύψεις. Η παραδοχή ότι όλα όσα διακινούσε μια ενορχηστρωμένη προπαγάνδα μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ, ότι δηλαδή ο «δαφνοστεφανομένος» υφίστατο ανελέητο κυνηγητό και ως εκ τούτου πελαγοδρομούσε αγωνιστικά, ήταν μυθεύματα και φαντασιώσεις, αποκαθήλωσε… αλλά και διέσυρε τους υποστηρικτές (Καραπαπά, Θεοδωρίδη) του σκοτεινού και φαιδρού αυτού αφηγήματος.
Αλήθεια πως αλλιώς θα μπορούσε κανείς να «ερμηνεύσει» τις καταγγελίες του προέδρου τις οποίες εξακόντισε σχεδόν κατά πρόσωπο στους παίκτες που αποτελούσαν την ομάδα – πρότυπο, όπως ο ίδιος την χαρακτήριζε μέχρι χθες; Τα… «σας σιχάθηκα», «να ξεκουμπιστείτε», «συνεχίστε από τώρα τις διακοπές σας», «εσείς είστε υπεύθυνοι για το χάλι», «διώξαμε τρεις προπονητές για χατίρι σας», «όταν ξανάρθω δεν θέλω να δω ούτε σκυλιά έξω από του Ρέντη», πως μεταφράζονται; Νομίζω πως κανείς από εσάς, όπως και από εμάς δεν χρειάζεται ούτε διερμηνέα, ούτε μεταφραστή για να κατανοήσει και μάλιστα επακριβώς, τι βγήκε μέσα από την οργή, τον παρορμητισμό και τον παραληρηματικό εξάψαλμο του Μαρινάκη. Απλά αναδύθηκε μια σοβαρή ομολογία, η οποία εντυπωσίασε ομολογουμένως με την κυνικότητα της τη φίλαθλη κοινή γνώμη.
Μια παραδοχή που επιβεβαίωνε ότι όλα όσα ξεφουρνίζανε στη διάρκεια της χρονιάς περί εχθρικής ΕΠΟ, ΚΕΔ (αυτού του στάβλου που τους δώρισε πάλι ένα σωρό βαθμούς), της κυβέρνησης και του Σαββίδη δεν ήταν παρά μόνον μυθοπλασίες κι επικοινωνιακά τεχνάσματα. Τα όσα είπε ο Βαγγέλης Μαρινάκης προχθές έκαναν θρύψαλα και κομμάτια μια ανόητη κι επικίνδυνη προπαγάνδα. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού ψυχρά και ωμά και απευθυνόμενος στους παίκτες τόνισε ιδιαίτερα ότι για το κατάντημα δεν φταίει κανένας άλλος παρά μόνον αυτοί.
Πάμε παρακάτω όμως γιατί τα αυτομαστιγώματα συνεχίζονται. Ο ίδιος ο ηγέτης των ερυθρολεύκων μέσα σε λίγα 24ωρα αυτοδιαψευδόμενος για μια ακόμη φορά, απέλυσε τον Ισπανό κόουτς για τον οποίο στην ίδια ομιλία του στου Ρέντη, είπε ότι θα συνέχιζε μέχρι το τέλος της περιόδου. Μετά τον πρόεδρο όμως, τη σκυτάλη των αυτοδιασυρμών και των αυτομαστιγώσεων την παρέλαβε ο Όσκαρ Γκαρθία αυτός ο απίστευτος, άβουλος και μοιραίος τύπος, ο οποίος δέχθηκε να κατεξευτελιστεί στην κυριολεξία και να παίξει το παιχνίδι του σοβαρά τραυματισμένου προκειμένου η ομάδα του να κλέψει το τρίβαθμο της νίκης. Πράξη που θα στιγματίσει την καριέρα του (όποια κι αν είναι αυτή) με ανεξίτηλο τρόπο. Διαβάζοντας κανείς την αποχαιρετιστήρια δήλωση του, μετά τον εξοβελισμό του – δηλαδή την κλωτσοπατινάδα της απόλυσης του - σταυροκοπιέται στην κυριολεξία και μπορεί να βγάλει συμπεράσματα για τον σάπιο χαρακτήρα του. Αυτό δεν ήταν αποχαιρετιστήριο, αλλά ένα θερμό ευχαριστήριο (!!!).
Αλήθεια είναι δυνατόν να ευχαριστεί και να χαρακτηρίζει καλύτερη ελληνική ομάδα, εκείνη που οι παράγοντες της τον πέταξαν σαν σκουπίδι αφού τους έκανε την ανέντιμη «δουλειά» στην Τούμπα; Γιατί τους ευχαρίστησε; Επειδή τον προσέλαβαν στην μέση της σεζόν και τον διώχνουν, τον ταπεινώνουν και τον ισοπεδώνουν απολύοντας τον ελάχιστα παιχνίδια πριν τελειώσει αυτή; Είναι δυνατόν; Κι όμως όλα αυτά συμβαίνουν, που άλλου, στο λιμάνι. Πιθανότατα όμως στην περίπτωση του άβουλου και μοιραίου αυτού ανθρώπου να υπάρχει το ενδεχόμενο της «δικαίωσης», του σκεπτικού των δικαστών που εξόντωσαν τον ΠΑΟΚ οι οποίοι «ορθώς», όπως τουλάχιστον διαπιστώνεται έστω και καθυστερημένα, εκτίμησαν ότι η κορδέλα του χαρτιού προξένησε φοβερή βλάβη στον εγκέφαλο του αφελούς κι ετοιμόρροπου ψυχολογικά Ισπανού. Τρελά πράγματα θα μου πείτε. Και που είστε ακόμη. Μάλλον τα αυτομαστιγώματα και οι αποκαθηλώσεις δεν έκλεισαν ακόμη τον κύκλο τους στον Πειραιά.
ΥΓ: Διαβάσαμε ότι στον ΠΑΟΚ φοβούνται τώρα μήπως χαθεί ο Χαρίσης και προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποφευχθεί το μεγάλο κακό. Τη ζημιά όμως τη μεγάλη την έκανε με τη μικρή ρήτρα που έβαλε ο εμπνευστής του δανεισμού, ο παντελώς άσχετος και ανεπαρκής Σλοβάκος τεχνικός διευθυντής. Οι ΠΑΟΚτσήδες περιμένουν με ελπίδα τις ριζικές αλλαγές που υποσχέθηκε ο Ιβάν για τη νέα περίοδο.