Στο ποδόσφαιρο θεωρητικά υπάρχουν μεγάλες και μικρές ομάδες, φαβορί και αουτσάϊντερ. Από τη στιγμή όμως που είναι ομαδικό άθλημα κι όλα κρίνονται από τα τερτίπια της μπάλας, πάντα υπάρχει και ο παράγοντας των εκπλήξεων. Πολύ δε περισσότερο όταν μιλάμε για τον μαραθώνιο ενός Πρωταθλήματος τον οποίο τον συνθέτουν πολλοί αγώνες.
Το βάρος της φανέλας, η ιστορία μίας ομάδας και ο κόσμος της είναι σαφώς συγκριτικό πλεονέκτημα σε μία ποδοσφαιρική μάχη έναντι του αντιπάλου, αλλά το παιχνίδι παίζεται μέσα στις τέσσερεις γραμμές. Εκεί κρίνεται η δυναμική της ομάδας και διαμορφώνεται το αποτέλεσμα. Κι αν μία ομάδα έχει και άκρες στο παρασκήνιο τόσο το καλύτερο. Βοηθιέται τα απογεύματα που δεν της βγαίνει τίποτε, παίρνει το κάτι τις από τη διαιτησία και προχωράει στεγνή για την επόμενη αγωνιστική. Αυτή είναι η ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα την οποία ακόμη κι αυτοί που δημοσίως την αναθεματίζουν, ενδομύχως την ασπάζονται γιατί στα δώρα κανείς δεν λέει όχι.
Ο Αρης, έναντι των υπολοίπων ομάδων της Football League έχει όλα τα συγκριτικά πλεoνεκτήματα που ανέφερα. Συγχρόνως έχει κι έναν κόσμο που είναι «σκασμένος» από την αγωνιστική κατρακύλα της ομάδας και την παρουσία της για δύο χρόνια στην Γ΄Εθνική. Παρά την ταλαιπωρία η ομάδα κράτησε τη δυναμική της, επέστρεψε στη Football League και βάζει πλώρη για την φυσική της θέση που είναι η Super League.
Το σημαντικότερο, όπως φάνηκε χθες στην πρεμιέρα της νέα χρονιάς, εξακολουθεί να έχει συσπειρωμένο τον κόσμο της και έτοιμο να τη συμπαρασταθεί στην προσπάθεια να επανέλθει στην μεγάλη κατηγορία. Αυτό γεννάει μία πρόσθετη ευθύνη σ’ όλους όσοι θα επωμισθούν το βάρος του προβιβασμού της ομάδας στη Super League. Προσπάθεια η οποία έχει σημαντικό βαθμό δυσκολίας και δεν θα μοιάζει με περίπατο σε λιβάδι με τις πεταλούδες. Η αγωνιστική δυναμική χτίζεται αγώνα με αγώνα και αποδεικνύεται μέσα στο γήπεδο. Κανένας δεν χαρίζεται στον αντίπαλο του και ο σεβασμός κατακτάται. Αλλωστε ο Αρης λίγο έλλειψε να βιώσει με τον χειρότερο τρόπο το άγριο κόσμο της Football League το 2006 όταν κέρδισε την άνοδο ως τρίτος με το «χρυσό» γκολ του Βελώνη. Αρα θα πρέπει να δημιουργήσει ένα αξιόπιστο αγωνιστικά ρόστερ, οι παίκτες να χύσουν πολλά κιλά ιδρώτα και στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου να κάνουν το ταμείο. Κάθε φύσεως επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, έχουν μικρή διάρκεια λάμψης κι όταν σβήνουν πέφτει πάλι το σκοτάδι. Και ο Αρης λόγω ιστορίας και κόσμου είναι υποχρεωμένος να λάμπει, ακόμη κι αν τα παραγοντικά τερτίπια θολώνου τη λάμψη του.
Iστορικά αποδεδειγμένα: το ανθρωπάκι ποτέ δεν γίνεται γίγαντας και το λαμόγιο όσο κι αν το πλύνεις το σαπούνι σου χαλάς. Εξ ου και σύνθημα «λαμόγιο γεννήθηκες λαμόγιο θα πεθάνεις».