Αλήθεια πόσος κόπος και χρόνος θα χρειαζόταν για να ανοίξει ο μεγαλομέτοχος την…«διπλανή πόρτα» και για να ρωτήσει τους...«συγκάτοικους» πως τα καταφέρνουν και χωρίς μία στο παντελόνι τους, όχι απλά να στέκονται όρθιοι και να επιβιώνουν αλλά συγχρόνως και να επιτελούν θαύματα. Σε αντίθεση με τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους επιτελείς, συνεργάτες και υπαλλήλους του, οι οποίοι στο μόνο πράγμα που επιδεικνύουν συνέπεια είναι στο ραντεβού τους στο τέλος του μήνα…με τη μισθοδοσία τους.
Είναι μικρή η απόσταση σεβαστέ και αξιαγάπητε Ιβάν κι εύκολη η πρόσβαση όταν θελήσεις να διαπιστώσεις, αλλά και να ανταλλάξεις απόψεις, με αυτούς τους απλοϊκούς Παοκτσήδες παράγοντες, οι οποίοι χωρίς τις ιδιαίτερες τεχνοκρατικές γνώσεις και εξειδικεύσεις των εισαγομένων «σοφών» (βλέπε Τσιστιακόφ κ.α) και χωρίς το άφθονο χρήμα να ρέει αλόγιστα, έχοντας σαν μοναδικό τους κίνητρο την αγάπη τους για το σύλλογο, δουλεύουν με πάθος και με μεράκι για την προκοπή του. Τους γνωρίζεις όλους. Και όλοι - μηδενός εξαιρουμένου – σε σέβονται αλλά και αναγνωρίζουν τις αγνές σου προθέσεις και τη διάθεση σου να καταστήσεις τον πρόσφυγα ΠΑΟΚ (ενιαίο και αδιαίρετο αν γίνεται) έναν σύλλογο ευρωπαϊκού επιπέδου. Στα τρία χρόνια που είσαι στον ΠΑΟΚ είχες την ευκαιρία να μάθεις και να διαπιστώσεις ποιος είναι ο Κατσαρής, ο Ανδρέου, ο Πετρίδης, ο Προύσαλης και το εκπληκτικό «τιμ» του μπασκετικού ΠΑΟΚ που έστησε μια ομάδα από το τίποτα και η οποία εδικαιούτο έναν τίτλο τον οποίο τελικά τους τον αφαίρεσε η μπασκετική μαφία. Η σύγκριση στην προκειμένη περίπτωση επιβεβαιώνει και ανατρέπει πολλά, συγχρόνως όμως δίνει και την ευκαιρία σε όποιον το θελήσει να προσεγγίσει αυτό το «θέμα» με κριτική διάθεση, να καταλήξει σε σταθερά και ασφαλή συμπεράσματα και να συμφωνήσει ότι το «χρήμα» από μόνο του δεν μπορεί να οδηγήσει σε σπουδαία πράγματα.
Ειδικότερα όταν συνοδεύεται από επιπόλαιες προσπάθειες και σχεδιασμούς που έγιναν στο γόνατο. Έχω την εντύπωση ότι η κατάκτηση του κυπέλλου από τους λεοντόκαρδους μαχητές του Καλμαζίδη θα πρέπει να αποτελέσει ένα σημείο προβληματισμού για τον Ιβάν. Το «κλαμπ» των εκατομμυριούχων που διοικεί απέτυχε παταγωδώς.
Τρία άγονα και πέτρινα χρόνια, ένα «ποτάμι» ευρώ χυνόταν αλόγιστα και άσκοπα. Τουναντίον ακριβώς δίπλα η «λέσχη των φτωχών» λειτουργούσε άψογα και θαυματουργούσε. Πέρα όμως από αυτές τις συγκρίσεις ο άθλος των γενναιόψυχων πολεμιστών της Παοκτσίδικης πετόσφαιρας ήρθε και σε μια στιγμή που τα πάντα έμοιαζαν να καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος μέσα στην ασπρόμαυρη οικογένεια. Ο Ανδρέου, ο Καλμαζίδης, ο Κουρνέτας και τα άλλα τα παιδιά, θαρρείς και σταλμένα από το Θεό, ήρθαν έπιασαν από το χέρι και σήκωσαν τον πεσμένο στο «χώμα» ΠΑΟΚ για να τον βοηθήσουν να δει ένα κομμάτι ουρανού. Άξιοι θαυμασμού και σεβασμού άπαντες. Ο κόσμος τους ευγνωμονεί και η αποθεωτική υποδοχή που τους επιφύλαξε θεωρείται το λιγότερο που θα μπορούσε να υπολογιστεί σαν ηθική ανταμοιβή για ότι υπερπολύτιμο προσέφεραν σε αυτή τη σκοτεινή εποχή για τον ιστορικό σύλλογο.
Αφήνοντας στην άκρη την «πολυκατοικία» της Τούμπας με το «κλαμπ» των εκατομμυριούχων και τη «λέσχη» της φτωχολογιάς θα κλείσουμε το σημερινό μας σχόλιο με την χθεσινή αιφνιδιαστική εξέλιξη που είχαμε στην ποδοσφαιρική ομάδα. Η απομάκρυνση του Αναστασιάδη θα αποτελέσει προφανώς αντικείμενο ευρύτατων συζητήσεων, ενδεχομένως και πολλών αντιπαραθέσεων, με το ερώτημα αν η ΠΑΕ καθυστέρησε ή όχι να προχωρήσει (ύστερα μάλιστα και από πολλές αμφιταλαντεύσεις), σε αυτή την απόφαση.
Ο χρόνος θα αποδείξει αν υπήρξε προς τούτο ολιγωρία, ή εσπευσμένη και αδικαιολόγητη απομάκρυνση. Η ουσία επί του προκειμένου όμως είναι αν θα αλλάξει «κάτι» έστω και καθυστερημένα στην «πορεία υποβιβασμού» στην οποία είχε κατρακυλήσει με τραγικές βαθμολογικές απώλειες η ομάδα.
ΥΓ: Όσοι είδαν τον αγών του Ολυμπιακού με την Ξάνθη και την διαιτησία του απίστευτου και αδίστακτου Δημητρόπουλου σίγουρα θα αναρωτιούνται αν ο νέος Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Κοντονής θα μπορέσει να ξηλώσει αυτή την αδίστακτη συμμορία.
