Η «επιστροφή» έγινε συνώνυμο της αλλαγής σελίδας, η οποία έπρεπε να γυρίσει με κάθε κόστος.
Η ψυχική φθορά τεσσάρων (τουλάχιστον) ετών και η αγωνία για το… μετά αποτυπωνόταν σε καθημερινή βάση. Η λέξη-κλειδί, λοιπόν, ήταν το αντικείμενο σε κάθε πρόταση των φίλων του Αρη. Από τις 29 Απριλίου και τη νίκη στην Αρτα επί του Καραϊσκάκη κι έπειτα, η μετάβαση στα νέα δεδομένα ήταν γεγονός και το καλοκαίρι ξεκίνησαν οι διεργασίες, ώστε να χτιστούν τα θεμέλια. Η καθυστέρηση στον σχεδιασμό του συνόλου, το οποίο θα έπαιρνε μέρος στο Πρωτάθλημα της Super League, αποδείχθηκε χρήσιμη. Ξεκαθάρισμα ρόλων, πρόσληψη προπονητή, ακολούθως αθλητικού διευθυντή και υπογραφές με παίκτες, οι οποίοι διέθεταν και βιογραφικό, παραστάσεις και το –κυριότερο – έβλεπαν τον Αρη ως την ευκαιρία τους. Τα φιλικά επί ολλανδικού και ελληνικού εδάφους αποτέλεσαν το πρώτο ανεπίσημο κριτήριο, αλλά τα χαμόγελα είχαν αρχίσει να διαγράφονται. Η ομάδα του Πάκο Ερέρα αποκτούσε ταυτότητα, κόντραρε κάθε αντίπαλο και, φυσιολογικά, ετοιμαζόταν για την εκκίνηση.
Το… σοκ της εικόνας και του αποτελέσματος στη Λαμία επιβεβαίωσε, απλώς, ότι οι μέρες της προετοιμασίας δεν πήγαν… στράφι. Παραδοσιακά, ο Αρης παίρνει θετικά αποτελέσματα στις πρεμιέρες. Η διαφορά εκείνης της 27ης Αυγούστου με τις παλιότερες είναι πως οι «κιτρινόμαυροι» έπαιξαν ποδόσφαιρο, σκόραραν βάσει σχεδίου και σε καμία περίπτωση δεν φάνηκε στον… έξω κόσμο ότι ο Θεός του Πολέμου απουσίαζε από τις μάχες σε κορυφαίο, εγχώριο επίπεδο.
Η καλή αρχή είχε και καλή συνέχεια με αντίπαλο τη Λάρισα στο «ιδιότροπο» Καυταναζόγλειο. Καλό ποδόσφαιρο στο δεύτερο ημίχρονο και υπεροχή που μεταφράστηκε σε ευκαιρίες και αρκετές στατιστικές ακόμη κατηγορίες. Ωστόσο, το βασικότερο στοιχείο είναι πως, ούτε η πίεση 20 χιλιάδων κόσμου, ούτε η «αργοπορία» στην επίτευξη του πρώτου γκολ, αλλά ούτε και ο ενθουσιασμός από το διπλό της πρεμιέρας, παρέκκλιναν το «κιτρινόμαυρο» σύνολο από την αγωνιστική τακτική.
Εν ολίγοις, 180 λεπτά γεμάτα… επιστροφή και έχουμε συνέχεια.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (4/9)