Όποιος δεν «είδε» το παιχνίδι της Τούμπας, προφανώς να έβαλε κάποιες παράταιρες σκέψεις στο μυαλό του και τελείως έξω από το πώς εξελίχθηκε. Και αυτό με αφορμή το τελικό σκορ. Η ομάδα του Λουτσέσκου χθες παρουσιάστηκε σαφέστατα βελτιωμένη σε σύγκριση με την εικόνα που παρουσίαζε σε αρκετά από τα τελευταία της ψυχοβγαλτικά παιχνίδια.
Δεν μιλάμε βέβαια για εντυπωσιακές αλλαγές και μεταμορφώσεις αλλά για συγκεκριμένες διαπιστώσεις, σε ότι αφορούν την εξαφάνιση της χαρακτηριστικής νωθρότητας αλλά και μιας αγωνιστικής αστάθειας με μεγάλα κενά στην αυτοσυγκέντρωση και στην ενδοσυνεννόηση. Η συνοχή και το δέσιμο γραμμών, όπως και η σωστή δημιουργική λειτουργία του άξονα, με την έλλειψη τους πλήγωναν, αποσυντόνιζαν και δυσκόλευαν τα πράγματα. Σε όλα αυτά αν προσθέσουμε και το συνεχιζόμενο μέχρι πρότινος ντεφορμάρισμα βασικών μονάδων, έχουμε μπροστά μας μια «εικόνα» αλλά και μια «άποψη» την οποία αν συγκρίνουμε με τις αντίστοιχες χθεσινές (απόψεις και εικόνες), σίγουρα θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι υπήρξαν ανάμεσα τους χθες το βράδυ αρκετές και σημαντικές διαφοροποιήσεις.
Χωρίς να υπολογίσουμε τις λογικές ποδοσφαιρικά εξηγήσεις που έδωσε μετά το παιχνίδι ο Λουτσέσκου για τις δυσκολίες που υπάρχουν με αντιπάλους που έρχονται και στήνουν δυο αμυντικές ζώνες και ισάριθμα πούλμαν στην Τούμπα, στηρίζοντας το παιχνίδι τους και το στόχο τους πάνω σε ένα δύσκολο και σκληρό κατενάτσιο και μένοντας σε ότι αφορά το πάθος, τη συνοχή, την ποδοσφαιρική σοβαρότητα και την σταθερή απόδοση που είχε χθες ο νικητής, παρουσιάστηκαν αρκετές διαφοροποιήσεις. Θα λέγαμε ότι ο ΠΑΟΚ ήταν αναμορφωμένος και όχι απλά βελτιωμένος, αλλά υπερθεματίζοντας με αισιοδοξία και με κάποιο ρίσκο πιστεύουμε πως αυτό το χθεσινό παιχνίδι θα αποτελέσει και την επανεκκίνηση που θα οδηγήσει πολύ σύντομα να δούμε το γνωστό ΠΑΟΚ των μεγάλων εμφανίσεων. Για το χθεσινό παιχνίδι δεν μπορείς να μιλήσεις βασιζόμενος σε μια σύγκριση ανάμεσα στις δύο αντίπαλες ομάδες.
Ο ΠΑΟΚ με την ΑΕΛ ήταν η μέρα με τη νύχτα. Τόσο απλά. Το 2-1 δεν λέει και πολλά πράγματα, μάλλον δεν λέει τίποτα. Γιατί, θα μπορούσε να είναι και 5-1. Η διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες σε όλα τα επίπεδα ήταν τεράστια. Η απόλυτη κυριαρχία και ανωτερότητα των γηπεδούχων, πιθανότατα θα μπορούσαν να αμφισβητηθούν από κάποιους συγκεκριμένους που δεν είδαν το παιχνίδι. Με δυο λόγια και συνοψίζοντας, ο ΠΑΟΚ χθες μπορεί σε κάποια σημεία να καρδιοχτύπησε κάπως με το απρόσμενο 0-1, αλλά έδειχνε μέσα στο γήπεδο και έπειθε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάρει αυτό που ήθελε. Ο ΠΑΟΚτσής διαπίστωσε το επαναλαμβάνουμε πάθος, είδε διάρκεια, είδε παίκτες βασικούς που μέχρι χθες πελαγοδρομούσαν και ήταν βυθισμένοι σε ντεφορμαρίσματα διαρκείας, να συνέρχονται και να ξαναβρίσκουν σιγά - σιγά τον εαυτό τους. Είδε τελικά αρκετά θετικά μέσα από αυτή την πολύτιμη νίκη.
Ο Πασχαλάκης πιθανότατα θα μπορούσε να αντιδράσει έγκαιρα στο γκολ, αλλά εμπιστεύτηκε τους αμυντικούς συμπαίκτες του. Ο Μάτος βελτιώνεται συνεχώς, το δίδυμο Βαρέλα – Κρέσπο μονίμως σε καλά επίπεδα, ουσία και ποδοσφαιρική ποιότητα από τον αρχηγό που και χθες έφαγε πολύ ξύλο. Ο Βέρνμπλουμ βοήθησε αμυντικά, ενώ ο Μαουρίσιο που στο πρώτο ημίχρονο δεν τα πήγαινε και τόσο καλά, στην επανάληψη επανήλθε και είχε κατακόρυφη και εντυπωσιακή άνοδο. Εξαιρετικός ο Λημνιός, στα ρηχά για μια ακόμη φορά ο Ελ Καντουρί, ενώ ο Ουάρντα που ξεχείλιζε από πάθος και δημιουργικές επινοήσεις, θέλοντας να αποδείξει ότι αξίζει τη θέση του βασικού περνάει σαφέστατα στους διακριθέντες, με τον αστερίσκο όμως ότι αυτό το ασίγαστο αγωνιστικό του πάθος θα πρέπει να το τιθασεύει γιατί ορισμένες φορές τον εμποδίζει να ολοκληρώνει σπουδαίες πρωτοβουλίες του.
Ο Πρίγιοβιτς έβγαλε και πάλι το «μεροκάματο», ενώ απόλυτα πετυχημένη (βεβαίως και εκ του αποτελέσματος) η έμπνευση του Ραζβάν για τη διπλή αλλαγή με Άκπομ κα Σάκχοφ. Όσο για τη διαιτησία; Δεν έκανε σοβαρά λάθη. Βέβαια δυο περιπτώσεις μέσα στην περιοχή της Λάρισας με ένα χέρι και με τη βάρβαρη ανατροπή του Βέρνμπλουμ, θα μπορούσαν να συζητηθούν. Όχι όμως από τον ΠΑΟΚ και τον κόσμο του. Τέτοιες περιπτώσεις αποτελούν «σημαία» μόνο για τους Καραπάπδες, Μοντέστους - ο Γάλλος και χθες έκανε μπούκα - κάθε φορά (από τις σπάνιες βέβαια) που πέφτουν σε κάποιον Έλληνα διαιτητή που όπως αποδεικνύεται δεν τον ελέγχουν. Βλέπετε ότι υπάρχει κι αυτό το σπάνιο είδος.