Εθνική που δεν περίμενε κανείς παρουσίασε ο Κλαούντιο Ρανιέρι στο προχθεσινό παιχνίδι με τη Φινλανδία, χρησιμοποιώντας στην αρχική ενδεκάδα τους Ταχτσίδη, Σάμαρη, Μαυρία, Καρέλη και Αθανασιάδη.
Σηκώνουν πολλή συζήτηση οι επιλογές του. Αλλά πριν επιχειρήσει κανείς να διυλίσει τον κώνωπα, πρέπει να αποδεχτεί την αναγκαιότητα της ανανέωσης. Καραγκούνης και Κατσουράνης δεν υφίστανται πλέον, ο Σαμαράς, που ποτέ δεν με έπειθε, μοιάζει πια με βετεράνος, ο Σαλπιγγίδης είναι χρήσιμος πλέον μόνο για το φιλότιμό του και την προσφορά στον αμυντικό τομέα, ο Γκέκας έγινε αμφιλεγόμενο πρόσωπο και όλα δείχνουν ότι πρέπει τώρα να «μπολιαστεί» νέο αίμα στην ομάδα, αν θέλουμε να βαδίσουμε με επιτυχία προς τα τελικά του Ευρωπαικού Κυπέλλου του 2016.
Κατ’ αρχήν, δεν ξέρω αν ο Σάμαρης μπορεί να παίξει τον ρόλο του οργανωτή, αλλά δεν βλέπω να διαθέτουμε καλύτερη λύση. Δεν είναι Τσάρτας ο Σάμαρης, ωστόσο δεν βρίσκω και άλλον Ελληνα παίκτη με τα δικά του προσόντα. Δεν πιστεύω δηλαδή ότι υπάρχει καλύτερος δημιουργικός χαφ, που, ταυτόχρονα, δεν αρνείται να βοηθήσει και ανασταλτικά. Το ίδιο ισχύει για τον Ταχτσίδη, αλλά και για τον Κονέ, που σίγουρα θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον. Κανένα από αυτά τα παιδιά δεν μας γεμίζουν απόλυτα το μάτι, αν όμως προσπαθήσουμε να βρούμε άλλους, πιο ποιοτικούς παίκτες για τις θέσεις και τους ρόλους τους, θα δυσκολευτούμε πολύ. Οπως θα δυσκολευτούμε να προτείνουμε πιο αξιόπιστο αμυντικό χαφ από τονΜανιάτη, που έχει ακόμη χρόνια μπροστά του.
Ο Μαυρίας δεν με πείθει. «Λίγος» μου φαίνεται ακόμη και στο ματς με τους Φινλανδούς εξαφανίστηκε, στην κυριολεξία. Πρέπει, όμως, να του δώσουμε πίστωση χρόνου για να «ζυμωθεί» με την Εθνική και να αυξήσει τις εμπειρίες του. Ο Καρέλης είναι εντυπωσιακό κορμί, με πληθωρική παρουσία και ακατάπαυστα τρεξίματα. Δεν στέκομαι στο εντυπωσιακό γκολ που πέτυχε, αλλά οι εμφανίσεις τους με τον Παναθηναικό είναι σταθερά καλές και το παλικάρι αυτό έχει αποδείξει ότι «το έχει».Οσο για τον Αθανασιάδη, είναι καταδικασμένος στην «απομόνωση», όπως και κάθε άλλος φορ αυτής της Εθνικής, η οποία δεν μπορεί σχεδόν ποτέ να παίξει παιχνίδι κατοχής και επιβολής. Ωστόσο, ο Αθανασιάδης είναι πάντα επικίνδυνος, είναι ο παίκτης που θα ανταποκριθεί πλήρως στις απαιτήσεις του προπονητή και προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα αργήσει να δοξαστεί και με την Εθνική ομάδα.
Λέω, λοιπόν, ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή και να στηρίξουμε τον Ρανιέρι στην επιχείρηση της ανανέωσης γιατί αποτελεί μονόδρομο. Οι επιλογές που έχει ο Ιταλός τεχνικός... δεν είναι άπειρες, οπότε, είτε το θέλουμε είτε όχι, στην Εθνική θα βρεθούν οι πιο άξιοι και οι πιο ικανοί. Από εκεί και πέρα, το ζητούμενο είναι πώς θα διθαχειριστεί τους διεθνείς από αγώνα σε αγώνα και πώς θα κοουτσάρει την ομάδα. Για την ώρα, με ικανοποιεί το γεγονός ότι προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο και όχι αντιποδόσφαιρο.
Ειδικά για την πρώτη παρουσία του Στέφανου Αθανασιάδη έχω να πω ότι με ενόχλησε η επιμονή των περισσότερων παικτών να επιχειρούν μακρινά σουτ αντί να «γεμίζουν» προς το κέντρο άμυνας των Φινλανδών, αλλά και η αδυναμία να περάσουν μια πάσα της προκοπής όσοι (λίγοι) το προσπάθησαν. Σε θέση βολής ο Κλάους βρέθηκε μόνο μία φορά, στο10ο λεπτό κι εκείνη από πολύ πλάγια θέση, με το «τσίμπημα» της μπάλας, στη σέντρα του Τοροσίδη. Ηταν άλλωστε και η μοναδική καλή φάση της Εθνικής μας, που δεν είχε τίποτε άλλο να παρουσιάσει εκτός από το γκολ και τα μακρινά σουτ του Τοροσίδη.
Στην άμυνα, που είνα, παραδοσιακά, το «δυνατό σημείο» μας δεν πήγαμε ιδιαίτερα καλά. Ιδιαίτερα στα πλάγια υπήρχε θέμα, με την αδυναμία του Βύντρα που δεν τον κάλυπτε ο Μαυρίας και τα συνεχή ανεβοκατεβάσματα του Τοροσίδη, ο οποίος λογικό ήταν να βρεθεί πολλές φορές εκτός θέσης. Για την αμυντική γραμμή, όμως, υπάρχουν αρκετές και πολύ καλές εναλλακτικές λύσεις για τον Ρανιέρι, ανάλογα με την εποχή, τις συνθήκες κάθε αγώνα και τη φόρμα των παικτών. Ανασταλτικούς παίκτες διαθέτουμε άφθονους. Δημιουργικούς όχι...
Οταν η παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία ταπεινώνεται από την Πολωνία, επιβεβαιώνεται, για πολλοστή φορά, ότι στο ποδόσφαιρο μπορούν να συμβούν τα πάντα. Οι Γερμανοί έπαθαν μεγάλη λαχτάρα από έναν παντοτινό «εχθρό» τους, αλλά δεν θα καθίσουν να τα βάψουν μαύρα, ούτε θα φαγωθούν μεταξύ τους. Θα κάνουν την αυτοκριτική τους και θα θα πάνε παρακάτω, συνεχίζοντας αγέρωχοι την προσπάθειά τους.
Ούτε εμείς έχουμε λόγο να μεμψιμοιρούμε σε βάρος της Εθνικής Ελλάδας. Μαζέψαμε μόνο τρεις πόντους στα δύο πρώτα παιχνίδια, αλλά εδώ μιλάμε για μια νέα αρχή και αν δεν βοηθήσει όλο το σύστημα να στρώσει η ομάδα, η αποτυχία θα είναι εξασφαλισμένη. Ο Ρανιέρι δείχνει να έχει πιάσει το νόημα, έχει «χαρτογραφήσει» το ελληνικό ποδόσφαιρο και είμαι βέβαιος ότι θα προσπαθήσει να κάνει το καλύτερο δυνατό, επιμένοντας στις ανανεωτικές κινήσεις. Το παιχνίδι της Τρίτης με τη Βόρεια Ιρλανδία πρέπει πάση θυσία να κερδηθεί και έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα λειτουργήσει η ομάδα όντας υποχρεωμένη να επιβάλει τον ρυθμό της, να δημιουργήσει και να είναι αποτελεσματική. Ας περιμένουμε και αυτό το δείγμα γραφής και θα επανέλθουμε.