Με τα «αν» δεν βγαίνει άκρη στο ποδόσφαιρο, ούτε έχει νόημα να βγάζεις συμπεράσματα, κατόπιν εορτής, επιχειρηματολογώντας με «αν». Αν ο Βαρέλα, ο Βιειρίνια και ο Μπίσεσβαρ έβρισκαν στόχο στις τρεις τελικές του ΠΑΟΚ και αν ο Ισπανός διαιτητής έβλεπε και έδινε το καθαρό πέναλτι υπέρ του Μαουρίσιο, θα μπορούσε ίσως να γίνει το θαύμα χθες στην Τούμπα. Πολλά «αν», όμως, μπορούν να πουν και οι Αγγλοι, που είχαν συντριπτική υπεροχή σε όλο το ματς και… ακόμη χάνουν ευκαιρίες. Σημασία έχει να βγάλουμε συμπεράσματα με όσα έγιναν και όσα είδαμε και όχι με όσα… θα θέλαμε να γίνουν και θα θέλαμε να δούμε.
Κατ’ αρχήν, ή ήττα από την Τσέλσι ήταν «στο πρόγραμμα». Ηρθε, λογικά και φυσιολογικά. Αλλά το 0-1 είναι αξιοπρεπές. Θα μπορούσε να είναι πανωλεθρία. Αλλά δεν είναι. Θα μπορούσε να είναι διασυρμός. Αλλά δεν είναι. Ο ΠΑΟΚ έχασε 1-0 από την Τσέλσι, ενώ άλλες ομάδες, πολύ ανώτερες από τον ΠΑΟΚ, έχουν υποστεί και διασυρμούς και πανωλεθρίες από την Τσέλσι.
Μικρό, λοιπόν, το κακό. Και θα γίνει ακόμη μικρότερο, αν από το χθεσινό ματς εισπράξουν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ, κυρίως ο Ιβάν Σαββίδης, το μεγάλο δίδαγμα που προκύπτει. Ότι οι πολύ μεγάλες και οι πολύ ποιοτικές ομάδες γίνονται μόνο με πολύ μεγάλους και πολύ ποιοτικούς παίκτες. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Λέμε πολύ συχνά ότι τα μπάτζετ δεν παίζουν ποδόσφαιρο. Σωστό, αλλά τα υψηλά μπάτζετ εξασφαλίζουν τους πολύ μεγάλους παίκτες και οι πολύ μεγάλοι παίκτες συγκροτούν τις ομάδες που είναι τόσο ποιοτικές όσοι χρειάζεται για να ανταποκρίνονται στο κορυφαίο επίπεδο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Μιλάμε για πολύ μεγάλη διαφορά κλάσης, ανεξάρτητα από το τελικό 0-1. Διαφορά στην ταχύτητα, στη δεξιοτεχνία, στη φαντασία, στην οργάνωση του παιχνιδιού, στην εκδήλωση επιθέσεων, στην αμυντική λειτουργία, στα πάντα. Ολες αυτές οι αρετές δεν προκύπτουν ως δια μαγείας. Προκύπτουν επειδή οι παίκτες τις διαθέτουν και οι παίκτες που τις διαθέτουν κοστίζουν. Είναι ακριβοί. Αν δεν μπορείς να τους «παράγεις» ο ίδιος, πας και τους αγοράζεις.
Προφανώς, δεν έχει κανείς την απαίτηση να ξοδέψει ο Σαββίδης όσα ο Αμπράμοβιτς για να δημιουργήσει μια ασπρόμαυρη Τσέλσι, καλό είναι όμως να ξέρουμε ποια είναι η πραγματικότητα και να αξιολογούμε σωστά τις δυνατότητες του ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη άργησε να βελτιωθεί αγωνιστικά, εδώ και δύο χρόνια κάνει βήματα προόδου, αναβαθμίζεται, αλλά απέχει πολύ ακόμη από τα στάνταρ των ευρωπαικών ομαδάρων, διότι αυτές οι ομαδάρες διαθέτουν παικταράδες.
Πέρα από τις εμπειρίες που «μάζεψαν» οι παίκτες του ΠΑΟΚ από το χθεσινό παιχνίδι, υπάρχει και ένα ακόμη κέρδος που προέκυψε άμεσα. Η ωραία εμφάνιση του Λέο Ζαμπά. Οι τρεις υπέροχες ντρίπλες σε βάρος του φημισμένου Αλόνσο ήταν όλα τα λεφτά. Όταν ο Βραζιλιάνος πιτσιρικάς εκθέτει τρεις φορές έναν αριστερό μπακ παγκόσμιας κλάσης, σίγουρα έχει σπουδαίο μέλλον. Αν δουλέψει αυτό το παιδί σκληρά και αν δουλευτεί όπως πρέπει από τον ΠΑΟΚ, θα βγουν πολύ ωφελημένοι και ο ίδιος και η ομάδα.
ΥΓ. Με Μπίσεσβαρ, Ουάρντα και Πρίγιοβιτς στο χόρτο, είδαμε κάτι διαφορετικό από τον ΠΑΟΚ στο τελευταίο 15λεπτο. Αν έπαιζαν από την αρχή, μήπως θα ήταν διαφορετική η εικόνα και μήπως δεν χαραμιζόταν άδοξα ο Πέλκας σε έναν ρόλο που αποδείχτηκε ότι δεν μπορούσε να παίξει, με δεδομένη και την αδυναμία των συμπαικτών του να τον βοηθήσουν; Ισως. Αλλά, είπαμε. Με τα «αν», κατόπιν εορτής, μόνο καφενειακή συζήτηση χωρίς νόημα μπορεί να κάνει κανείς. Κατά τη γνώμη μου, σε γενικές γραμμές, ο Λουτσέσκου διαχειρίστηκε σωστά το ματς. Και πολύ καλά έκανε, που, παράλληλα και ταυτόχρονα, έδωσε μεγάλη βαρύτητα στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Στο ματς της Κυριακής παίζονται περισσότερα από όσα στο χθεσινό. Πολλά περισσότερα…
