Ινιέστα, ο καλύτερος συμπαίκτης που θα μπορούσες να έχεις
Ο Αντρές Ινιέστα έχει υπογράψει συμβόλαιο εφ’ όρου ζωής με τη Μπαρτσελόνα, όμως, όπως όλα δείχνουν, έπειτα από δεκαέξι και πλέον χρόνια, το καλοκαίρι θα συνεχίσει την καριέρα του στην Κίνα.
Ο 33χρονος αρχηγός της Μπαρτσελόνα έχει δηλώσει πολλές φορές τη φετινή περίοδο πως αυτή είναι ίσως η τελευταία του σεζόν στην ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε.
Σύμφωνα με καταλανικό ραδιοφωνικό σταθμό, ο Αντρές Ινιέστα έφτασε σε συμφωνία με την Τιανγίν Κουανγιάν για τριετές συμβόλαιο με ετήσιες απολαβές 37 εκατομμυρίων ευρώ.
«Ο Αντρές είναι μια κατηγορία μόνος του. Δεν φοράει σκουλαρίκια, δεν βάφει τα μαλλιά του, παίζει είκοσι λεπτά και δεν διαμαρτύρεται. Είναι το παράδειγμα. Έτσι το λέω στα παιδιά: Προσέξτε τον Ινιέστα».
Ο Πεπ Γκουαρδιόλα, το ίνδαλμα αρχικά και προπονητής μετέπειτα του Αντρές Ινιέστα Λουχάν, είναι αυτός που του πλέκει το εγκώμιο.
Η αρχή του ταξιδιού
Τρεις μήνες έκανε οικονομίες ο πατέρας του για να του αγοράσει παπούτσια και να μπορέσει να πάρει μέρος στο τουρνουά Μπρουνέτε της Μαδρίτης σε ηλικία δώδεκα ετών. Εκεί ξεχώρισε με τη φανέλα της Αλμπαθέτε, εντοπίστηκε από το δίκτυο «σκάουτινγκ» της Μπαρτσελόνα και προσκλήθηκε στη Μασία, την ακαδημία νέων της ποδοσφαιρικής καταλονικής ομάδας.
Αν και ο συνεσταλμένος του χαρακτήρας εμπόδιζε τον αποχωρισμό από τους γονείς του, ο γνωστός των γονέων του προπονητής της ομάδας νέων, έπεισε την οικογένεια να ταξιδέψει στις εγκαταστάσεις της Μασία. Ήταν 16 Σεπτεμβρίου 1996 όταν ελήφθη η κρίσιμη απόφαση, και ο δωδεκάχρονος Αντρές περνούσε την πύλη της «Μασία», μακριά από τους γονείς του. Σύντομα ξεδίπλωνε και καλλιεργούσε το ταλέντο του, με τον μετέπειτα προπονητή του, Πεπ Γκουαρντιόλα.
Το επίσημο ντεμπούτο με τους «μπλαουγκράνα»
Το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα πραγματοποιήθηκε το 2002, ενώ βρισκόταν στην ηλικία των 18 ετών. Για τον Λουίς Φαν Χάαλ ήταν ένα κερδισμένο στοίχημα. Το να βάλει έναν 18χρονο παίκτη για πρώτη φορά σε αγώνα Τσάμπιονς Λίγκ και σε ματς που σε καμία περίπτωση δεν ήταν τελειωμένο, εμπεριείχε τα ρίσκα του. Ήταν πάντως διατεθειμένος να τα πάρει με κάθε κόστος.
Ο ίδιος, σήμερα μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος, αφού εκείνη την βραδιά της 29ης Οκτωβρίου 2002 οι Καταλανοι σημείωσαν νίκη 1-0 απέναντι στην Μπριζ στο Βέλγιο.
«Δεν θα μπορούσα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα να φανταστώ ότι τα πράγματα θα πήγαιναν τόσο καλά για μένα. Νιώθω πολύ προνομιούχος», είχε δηλώσει πριν μερικά χρόνια για εκείνο το ντεμπούτο του ο Ινιέστα, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει μια ονειρεμένη διαδρομή μέχρι σήμερα, έχοντας κατακτήσει τα πάντα τόσο με την Μπαρτσελόνα όσο και με την εθνική Ισπανίας.
Άγνωστες ιστορίες της ζωής του
Ο αρχηγός της Μπαρτσελόνα αποκαλύπτει στο βιβλίο του με τον τίτλο «Το Παιχνίδι της ζωής μου» άγνωστες ιστορίες του. Αυτό το παιχνίδι που άρχισε πριν από είκοσι χρόνια...
Η χειρότερη ημέρα που έζησε από τότε που ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ο σεκιούριτι που δεν τον άφηνε να μπει στο γήπεδο της ομάδας του, η στιγμή που ένιωσε «άδειος»…
«Ξέρω ότι φαίνεται παράξενο, αλλά σίγουρα η χειρότερη ημέρα της ζωής μου ήταν μια μέρα στη Μασία. Έτσι το ένιωσα τότε, έτσι το νιώθω και τώρα. Είχα την αίσθηση της εγκατάλειψης, του χαμού, σαν να είχαν τραβήξει κάτι από μέσα μου, πολύ βαθιά μέσα μου. Ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη στιγμή», ανέφερε ο διεθνής Ισπανός μέσος.
Παράλληλα, θυμήθηκε την ημέρα που ο τότε τεχνικός των Καταλανών, Λορένθο Σέρα Φερέρ, τον κάλεσε για να κάνει προπόνηση με την πρώτη ομάδα. Τότε, δεν ήξερε με ποιο τρόπο έπρεπε να μπει στο «Καμπ Νόου» και να περάσει από τους σεκιούριτι. Εκείνος που τον βοήθησε, ήταν ο Λουίς Ενρίκε, ο οποίος μίλησε στον σεκιούριτι και τον οδήγησε στα αποδυτήρια.
Αξέχαστη θα του μείνει και μια άσχημη στιγμή το καλοκαίρι του 2010: «Ξαφνικά άρχισα να μην αισθάνομαι καλά. Δεν ήξερα γιατί, αλλά μια μέρα ήμουν χάλια. Την επόμενη το ίδιο. Κι έτσι και τρίτη μέρα και δεν καλυτέρευα. Έκανα ένα σωρό εξετάσεις και όλες ήταν τέλειες. Αλλά το σώμα και το μυαλό μου δεν με υπάκουαν. Τίποτα δεν προκαλεί μεγαλύτερη αγωνία από το να μην ξέρεις τι σου συμβαίνει. Μπορεί να έχει συμβεί και σε άλλους. Ο Αντρές που όλος ο κόσμος ήξερε, ήταν άδειος. Κι αυτό είναι πολύ σκληρό».
Η σχέση του με τον Γκουαρντιόλα
Στο δωμάτιο που μοιράζονταν με άλλα παιδιά στην Μασία, ο Αντρές είχε αφίσα του Πεπ πάνω από το κρεβάτι του. Και τον Ιούλιο του 1999, ύστερα από την ανάδειξη του σε MVP του σημαντικού τουρνουά Nike Premier Cup, παρέλαβε το βραβείο από τον Γκουαρδιόλα, αρχηγού τότε της πρώτης ομάδας, ο οποίος του χάρισε ένα αυτόγραφο με ιδιόχειρη αφιέρωση: «Στον καλύτερο παίκτη που έχω δει ποτέ».
Η συγκεκριμένη φωτογραφία, βεβαίως, αντικατέστησε την αφίσα, με τον Πεπ να τρέφει πάντα θαυμασμό προς τον Ινιέστα.
Τα διαμάντια του Ινιέστα
Η ζωή του όλη είναι η Μπαρτσελόνα. Καμία άλλη ομάδα, καμία μεταγραφή. Η συλλογή του περιλαμβάνει σε συλλογικό επίπεδο οκτώ Πρωταθλήματα Ισπανίας, τέσσερα Κύπελλα, έξι Σούπερ Καπ, τέσσερα Τσάμπιονς Λίγκ, τρία ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ, δύο Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, ενώ σε εθνικό επίπεδο ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών.
Τι άλλο μπορεί να θέλει ένας ποδοσφαιριστής, ο οποίος τυγχάνει να είναι και ένας από τους κορυφαίους της γενιάς του με 31 τρόπαια στο παλμαρέ του;
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αντρές Ινιέστα κατέχει πλέον το ρεκόρ συμμετοχών από τα προημιτελικά και έπειτα με 22 παρουσίες, αφήνοντας πίσω του τους επίσης θρύλους Τσάβι και Ράιαν Γκιγκς.
Και η «Χρυσή Μπάλα» πουθενά...
Το 2010, ήταν στην τριάδα των φιναλίστ της «Χρυσής Μπάλας», μαζί με τους συμπαίκτες του, Λιονέλ Μέσι και Τσάβι. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα, ανέβηκε στη σκηνή και άνοιξε τον φάκελο για να ανακοινώσει τον νικητή. Και αυτός ήταν, τελικά, ο Μέσι, με δεύτερο τον Αντρές και τρίτο τον Τσάβι . Η ισπανική κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε και έκανε λόγο για αδικία, αν και ο Αργεντινός νικητής έσπευσε να ευχαριστήσει δημοσίως τους συμπαίκτες του για την πολύτιμη βοήθειά τους στην κατάκτηση του βραβείου.
Πως αντιμετώπισε ο ίδιος την «ήττα» του; Με την χαρακτηριστική του ταπεινότητα. «Εγώ δεν παίζω για να κατακτώ Χρυσές Μπάλες, εγώ παίζω για να είμαι ευτυχισμένος» εξήγησε ο «Αντρεσίτο».
Τα γκολ – σταθμοί
Αν και δεν σκοράρει συχνά, φρόντισε να χτίσει το μύθο του με δύο γκολ που άλλαξαν την σύγχρονη μοίρα της Μπαρτσελόνα, της Εθνικής Ισπανίας και κατ' επέκταση ολόκληρου του ισπανικού ποδοσφαίρου.
Το ημερολόγιο έγραφε 6 Μαΐου 2009, όταν το γκολ του στο «Στάμφορντ Μπριτζ» του Λονδίνου, χάρισε στην Μπάρτσα την πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ, με τον αποκλεισμό της Τσέλσι, στον δρόμο για την κατάκτηση του τρεμπλ, την πρώτη σεζόν του Πεπ Γκουαρδιόλα ως προπονητή.
«Η βασική μου ανάμνηση είναι όταν μπαίνει η μπάλα και αρχίζουμε όλοι να τρέχουμε. Ήταν μια μαγική στιγμή, μια από τις πιο ευτυχισμένες της καριέρας μου. Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή για εμένα επειδή την έζησα σε πρώτο πρόσωπο, αλλά νομίζω ότι και για πάρα πολύ κόσμο ήταν μια αξέχαστη ημέρα» θυμάται ο Αντρές.
«Έχω δει την φάση σε επανάληψη πολλές φορές και θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να πάψω να νιώθω αυτό το μυρμήγκιασμα στο σώμα μου» παραδέχεται ο χαρισματικός μέσος, ο οποίος έμελλε, έναν χρόνο αργότερα, να βιώσει μια ακόμα μεγάλη στιγμή.
Στις 11 Ιουλίου του 2010, στο «Σόκερ Σίτι» του Γιοχάνεσμπουργκ, στη Νότιο Αφρική, ο τελικός του Μουντιάλ μεταξύ Ισπανίας και Ολλανδίας όδευε προς τα πέναλτι. Τέσσερα λεπτά πριν από το φινάλε, ο Ινιέστα πήρε την μπάλα μέσα από την περιοχή και την έστειλε στα δίχτυα του Μάαρτεν Στεκέλενμπουργκ, προκαλώντας παροξυσμό σε όλους τους Ισπανούς.
«Άκουσα την σιωπή. Σταμάτησαν τα πάντα. Είναι δύσκολο να ακούσεις την σιωπή, αλλά εκείνη την στιγμή, εγώ άκουσα την σιωπή και ήξερα ότι εκείνη η μπάλα πήγαινε μέσα. Θα δω τις εικόνες σε δέκα χρόνια και θα συγκινηθώ» έλεγε ο σκόρερ του πιο σημαντικού γκολ στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Ένα γκολ που το αφιέρωσε και στον Ισαάκ Νεύτωνα, γιατί όπως δήλωσε «αν δεν υπήρχε η βαρύτητα, η μπάλα δεν θα έπεφτε μέχρι το πόδι μου»!
Οι απώλειες που τον σημάδεψαν
Υπήρχε άλλο ένα πρόσωπο που θυμήθηκε ο Ινιέστα σε εκείνο το γκολ. Ήταν ο Ντάνι Χάρκε, ο αρχηγός της Εσπανιόλ , ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή τον Αύγουστο του 2009 λόγω προβλήματος στην καρδιά, στη διάρκεια της προετοιμασίας με την ομάδα στην Ιταλία. Ο Αντρές έβγαλε την φανέλα του. Από κάτω φορούσε ένα λευκό φανελάκι με μια φράση: «Ντάνι Χάρκε, πάντα μαζί μας». Όπως είχε δηλώσει ο Ισπανός «Ήταν φίλος μου. Μεγαλώσαμε μαζί, είχαμε μοιραστεί πολλά, είχαμε μια πάρα πολύ καλή σχέση και μιλούσαμε για ώρες και για πολλά πράγματα». Σίγουρα κάπου εκεί ψηλά ο Ντάνι χαμογελούσε καθώς η μπάλα έμπαινε στα δίχτυα.
Άλλη μια συνταραχτική απώλεια ήταν αυτή του γιού του. Η ευτυχισμένη σχέση του με την Άννα Ορτίθ, την οποία παντρεύτηκε τον Ιούλιο του 2012, του χάρισε την αξιολάτρευτη Βαλέρια, η οποία είναι τεσσάρων ετών.
Σε λίγους μήνες, το ζευγάρι θα έχει και δεύτερο παιδί, αφού όνειρό του είναι να κάνει μια μεγάλη οικογένεια. Το όνειρο αυτό μετατράπηκε σε εφιάλτη τον Μάρτιο του 2014, όταν η Άννα έχασε το παιδί που κυοφορούσε, ύστερα από επιπλοκές στην εγκυμοσύνη.
«Καληνύχτα σας. Εν ονόματι της Άννας, εμού και των οικογενειών μας, δεν θα μπορούσαμε να μην ευχαριστήσουμε για όλη την στήριξη και την αγάπη αυτών των τελευταίων ημερών. Η οικογένειά μου και εγώ είμαστε συγκλονισμένοι και απείρως ευγνώμονες για όλο αυτό. Είναι πολύ δύσκολες στιγμές και σας ευχαριστούμε που σέβεστε την ιδιωτική μας ζωή. Είμαστε σίγουροι ότι από εκεί ψηλά ο μικρός θα μας βοηθήσει», έγραψε στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης ο Ινιέστα. Το επόμενο γκολ που πέτυχε ήταν αφιερωμένο στον γιο που δεν γεννήθηκε ποτέ…
Η ευτυχία, ωστόσο, δεν άργησε να έρθει με τα ποδοσφαιρικά τρόπαια, με τρία πλέον παιδιά, την Βαλέρια, τον Πάολο Αντρέα, γεννημένο τον Μάιο του 2015 και τη Σιένα, γεννημένη δυο χρόνια μετά, και με ανέμελες στιγμές στη Φουεντεαλμπίγια, τη γενέτειρά του.
Εκεί, όπου επιστρέφει συχνά για να ηρεμήσει, να καθαρίσει το μυαλό του, να πάρει δυνάμεις… και για να πιεί ένα ποτήρι κρασί από τους δικούς του αμπελώνες!
