Το Copa America στο… πιάτο σας

Ο Γιώργος Μάντζιος γράφει για τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία των 12 ομάδων που ρίχνονται τα ξημερώματα στη μάχη του Copa America, στα γήπεδα της Βραζιλίας. Μια διοργάνωση που θα διαρκέσει μέχρι και τις 7 Ιουλίου και τον τελικό του «Μαρακανά».

Η απώλεια του Νεϊμάρ

Η απώλεια του Νεϊμάρ είναι σημαντική για την διοργανώτρια Βραζιλία αφού ο άσος της Παρί αποτελεί και τον φυσικό της ηγέτη, ωστόσο στο ρόστερ του ο Τίτε φρόντισε να πάρει ότι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Άλλωστε ο έμπειρος κόουτς μετρά μόλις 2 ήττες σε 35 αγώνες με τη Σελεσάο.

Στα θετικά η ποιότητα της ομάδας και η πληρότητα σε όλες τις θέσεις, στα αρνητικά ο μεγάλος μέσος όρος ηλικίας της βασικής αμυντικής γραμμής (Τιάγκο Σίλβα και Μιράντα 34, Φελίπε Λουίς 33, Ντάνι Άλβες 36).

Με όπλο το γεγονός πως παίζει μπροστά στο κοινό της, είναι μονόδρομος να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής. Ερωτηματικό το πως θα εμφανιστεί ο Κουτίνιο μετά από τη μέτρια σεζόν στην Μπαρτσελόνα. Αγωνίζεται συνήθως με σύστημα 4-3-3, ενώ τελευταία της επιτυχία, είναι η κατάκτηση του τροπαίου το 2007.

Το απωθημένο του Μέσι

Η Αργεντινή ταξίδεψε στην Βραζιλία για να ξορκίσει την κατάρα των χαμένων τελικών, αφού έφτασε στους 4 από τους 5 τελευταίους της διοργάνωσης και τους έχασε όλους! Τους 3 μάλιστα από αυτούς, με τον Λιονέλ Μέσι βασικό στη σύνθεση της.

Ο άσος της Μπαρτσελόνα φαίνεται να έχει μια τελευταία ευκαιρία για ένα τρόπαιο με την εθνική του ομάδα και έρχεται από μια πολύ καλή σεζόν σε ατομικό επίπεδο.

Στα θετικά το γεγονός πως ο κόουτς Σκαλόνι έχει επαναφέρει το καλό κλίμα στις τάξεις της ομάδας, στα αρνητικά το γεγονός ότι είναι άπειρος σαν προπονητής αφού είναι μόλις 41 ετών. Αγουέρο και Μέσι αποτελούν τα μεγάλα της ονόματα, ενώ επιχειρήθηκε και μια μικρή ανανέωση στο ρόστερ της. Αγωνίζεται συνήθως με σύστημα 4-3-3, ενώ τελευταία της επιτυχία, είναι η κατάκτηση του τροπαίου το 1993.

Η πολυνίκης Ουρουγουάη

Η ομάδα με τα περισσότερα τρόπαια από κάθε άλλη, με μεγάλη ιστορία στον χώρο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Έχει και φέτος φιλοδοξίες να φτάσει μακριά, στηρίζεται στο δίδυμο Σουάρες – Καβάνι στην επίθεση, αν και υπάρχει ένα ερωτηματικό για την κατάσταση του πρώτου μετά την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε στο φινάλε της φετινής σεζόν. Στα θετικά η ομοιογένεια του συνόλου και φυσικά η παρουσία του 72χρονου πια Όσκαρ Ταμπάρες, που έχει… ριζώσει από το 2006 στον πάγκο της ομάδας και η εμπειρία του είναι μεγάλη. Αγωνίζεται συνήθως με σύστημα 4-3-1-2, ενώ τελευταία της επιτυχία είναι η κατάκτηση του τροπαίου το 2011.

Ψάχνει ένα restart η Χιλή

Η Χιλή αποτέλεσε την χώρα – έκπληξη που κατέκτησε το τρόπαιο τις δύο τελευταίες φορές και το 2015 στο σπίτι της και ένα χρόνο μετά στις ΗΠΑ. Από τότε ωστόσο άλλαξαν πολλά, η ομάδα δεν είχε την συνέχεια που θα περίμενε, με αποτέλεσμα να έρθει ο απρόσμενος αποκλεισμός από το Μουντιάλ της Ρωσίας πέρυσι και τώρα να επιχειρείται ένα restart στην ομάδα. Στον πάγκο της ο έμπειρος Ρεϊνάλντο Ρουέδα που έχει φέρει επιτυχίες και έχει κάνει καλή δουλειά σε Ισημερινό και Κολομβία στο παρελθόν.

Στα αρνητικά το γεγονός πως το μεγάλο της αστέρι Αλέξις Σάντσες είναι ιδιαίτερα ντεφορμέ την τελευταία διετία, ενώ στηρίζεται σε αρκετούς παίκτες που παίζουν εκτός Ευρώπης, όπως ο φορ Καστίγιο της Κλαμπ Αμέρικα και ο εξτρέμ Ερνάντες της Ιντεπεντιέντε. Αγωνίζεται συνήθως με σύστημα 4-2-3-1 και τελευταία της επιτυχία είναι η κατάκτηση του τροπαίου το 2016.

Γεμάτη φιλοδοξίες η Κολομβία

Μπορεί από το 2001 που κατέκτησε το τελευταίο της τρόπαιο να έχουν περάσει 18 χρόνια, ωστόσο η Κολομβία αποτελεί και αυτή τη φορά μια από τις ομάδες που έχουν την δυνατότητα να φτάσουν ψηλά και να διακριθούν στην διοργάνωση. Κάτι που επιβεβαίωσε και στο Μουντιάλ της Ρωσίας χάνοντας στα πέναλτι από την Αγγλία στην φάση των «16». Στον πάγκο της εδώ και λίγους μήνες, από τον περασμένο Φεβρουάριο κάθεται ο Κάρλος Κεϊρός που είναι έμπειρος τεχνικός και προέρχεται από καλή θητεία στην εθνική ομάδα του Ιράν. Η τετράδα με Φαλκάο (Μονακό) – Σαπάτα (Αταλάντα) – Χάμες Ροντρίγκες (Μπάγερν)και Μουριέλ (Φιορεντίνα) είναι όλα τα «λεφτά» μπροστά. Αγωνίζεται συνήθως με σύστημα 4-3-3 και τελευταία της επιτυχία είναι η κατάκτηση του τροπαίου το 2001.

Ερωτηματικό το Εκουαδόρ

Η εθνική ομάδα του Εκουαδόρ έχει φτάσει 2 φορές μέχρι τα ημιτελικά και δεν κουβαλά κάποια διάκριση στην διοργάνωση. Αποτελεί και αυτή τη φορά ένα μεγάλο ερωτηματικό, αν και η επιστροφή του κόουτς Ερνάν Γκόμες στον πάγκο της μετά την τελευταία του θητεία την πενταετία 1999-2004, είναι ένα θετικό σημάδι. Στηρίζεται στην ομοιογένεια, έχει λίγους καλούς «ευρωπαίους» στο ρόστερ της, με πιο σημαντική παρουσία αυτή του Αντόνιο Βαλένσια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ περιμένει πολλά από τον φορ της Τίγκρες Ένερ Βαλένσια. Αγωνίζεται συνήθως με σύστημα 4-1-4-1 και τελευταία της επιτυχία είναι η 4η θέση το 1993.

Το στοίχημα του Μπερίσο

Ο Εντουάρντο Μπερίσο ανέλαβε την Παραγουάη, εξαργυρόνοντας την παρουσία του στους πάγκους της Θέλτα και της Μπιλμπάο και ευελπιστεί σε μια καλή πορεία στη διοργάνωση.

Η αλήθεια πάντως είναι πως το ρόστερ της ομάδας είναι συγκεκριμένων δυνατοτήτων και οποιαδήποτε πρόκριση μετά την φάση των ομίλων θα αποτελέσει και μια μεγάλη έκπληξη. Ελάχιστοι παίκτες της αγωνίζονται στην Ευρώπη, ενώ το μεγάλο της αστέρι, ο φορ Όσκαρ Καρντόσο, στα 36 του χρόνια πια, αγωνίζεται στην Λιμπερτάδ της πατρίδας του. Παίκτης που ξεχωρίζει ο Γκονζάλες της Βραζιλιάνικης Σάντος. Αγωνίζεται συνήθως με σύστημα 4-3-3, ενώ τελευταία της επιτυχία είναι η κατάκτηση του τροπαίου το 1979.

Με οδηγό το Μουντιάλ

Η εθνική ομάδα του Περού έχει κάνει βήματα προόδου με τον Αργεντίνο τεχνικό Γκαρέκα στον πάγκο του. Στα γήπεδα της Ρωσίας, στο πρόσφατο Μουντιάλ μπορεί να μην πέρασε από τον όμιλο, αλλά κέρδισε τις εντυπώσεις με τις εμφανίσεις του. Μια ομάδα γρήγορη με παίκτες που διαθέτουν ταχύτητα και αυτοματισμούς στο παιχνίδι τους και με τον έμπειρο Πάουλο Γκερέρο στην επίθεση.

Ο 35χρονος φορ της Ιντερνασιονάλ έχει αφήσει πίσω την τιμωρία του από τη ΦΙΦΑ και αναμένεται να ηγηθεί των προσπαθειών της ομάδας του. Δύναμη αποτελούν και οι ακραίοι Καρίγιο και Κουέβας. Αγωνίζεται συνήθως με σύστημα 4-4-2, ενώ τελευταία της επιτυχία είναι η πρώτη θέση στη διοργάνωση του 1975.

Βολιβία, Βενεζουέλα και οι άλλοι

Από τις υπόλοιπες ομάδες δύσκολα θα υπάρξει κάποια που μπορεί να κάνει την έκπληξη, είτε αυτή είναι η Βολιβία, είτε η Βενεζουέλα είτε οιι δύο φιλοξενούμενες Κατάρ και Ιαπωνία.

Στη Βολιβία ανέλαβε πριν από λίγους μήνες ο Εντουάρντο Βιγιέγας και το ρόστερ της αποτελείται στην πλειοψηφία του από παίκτες που παίζουν στο εγχώριο πρωτάθλημα.

Στη Βενεζουέλα ξεχωρίζουν οι δύο επιθετικοί Ροντόν (Νιούκαστλ) και Μαρτίνες (Ατλάντα Γιουνάιτεντ). Το Κατάρ του νεαρού και φιλόδοξου Ισπανού τεχνικού Φέλιξ Σάντσεθ προετοιμάζεται για το Μουντιάλ του 2022 στη χώρα του, ενώ η Ιαπωνία με εξαίρεση τον Οκαζάκι της Λέστερ και τον Σιμπασάκι της Χετάφε, κατεβαίνει με αποστολή νεαρών παικτών.