To απόλυτο ξενέρωμα. Να έχει να κάνεις με ένα Πρωτάθλημα χαμηλής ποιότητας, με ελάχιστες ανταγωνιστικές ομάδες, να έχεις να κάνεις με τους ανίκανους (και όχι μόνο) διαιτητές, ν’ άσου και η ίδια η πολιτεία, που έρχεται να ισοπεδώσει τα πάντα με την απόφαση της επ’ αόριστον διακοπής.
Ολοι για το ποδόσφαιρο ενδιαφέρονται, αλλά τελικά όλοι ζημία κάνουν. Οι παράγοντες των ομάδων, που ποτέ δεν ασχολήθηκαν σοβαρά για να αναβαθμίσουν το άθλημα, παρά μόνο νοιάζονται για το συμφέρον της δικής τους ομάδας, όπως στενόμυαλα οι ίδιοι το αντιλαμβάνονται. Οι διαιτητές, που είτε είναι ακατάλληλοι ακόμη και έξω από τα γήπεδα να περνάνε, είτε κατευθύνονται πολύ εύκολα από τρίτους, εξ’ αιτίας της ελαστικής συνείδησής τους.
Οι «επίτροποι», που εσχάτως μας προέκυψαν, αλλά στο τέλος της σεζόν θα χρεωθούν το χειρότερο Πρωτάθλημα, από κάθε άποψη, όλων των εποχών. Σε ένα Πρωτάθλημα «επόπτευσαν» κι αυτό το Πρωτάθλημα τινάχθηκε στον αέρα. Οι της ΕΠΟ που δεν έχουν, λόγω «επιτροπείας», τις δικαιοδοσίες του παρελθόντος, ούτε όμως την πυγμή για να πάρουν πρωτοβουλίες ώστε, τουλάχιστον, να αφυπνίσουν συνειδήσεις. Και, βέβαια, οι «φωστήρες» της κυβέρνησης, που συναγωνίζονται σε έλλειψη έμπνευσης και οξυδέρκειας τους προκατόχους όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Τελικά, οι μόνοι που δεν ευθύνονται για το χάλι του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι οι ποδοσφαιριστές. Οι οποίοι, όμως, σχεδόν κάθε χρόνο, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, επειδή τη βαθμολογική κατάταξη των ομάδων την καθορίζουν κυρίως οι διαιτητές και οι αθλητικοί δικαστές. Οι ποδοσφαιριστές είναι θύματα ενός φαύλου κύκλου που έχει προ πολλού ανοίξει και δεν κλείνει ποτέ.
Αλλά στους ποδοσφαιριστές κάτι μένει. Μένει η αμοιβή τους. Παίρνουν τα πολλά ή λίγα χρήματα που προβλέπουν τα συμβόλαιά τους κι αυτό απαλύνει (έως και εξαφανίζει) την πίκρα από κάποιες, κατάφωρες ή σχετικές, αδικίες που υπέστησαν οι ομάδες τους. Τα πιο μεγάλα θύματα όλης της αμαρτωλής ιστορίας είναι εκείνοι που δεν εισπράττουν τίποτε, αντίθετα βάζουν το χέρι στην τσέπη μονίμως και χρηματοδοτούν αυτή την αθλιότητα που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι φίλαθλοι.
Οι φίλαθλοι πληρώνουν, από το υστέρημά τους, το εισιτήριο για να πάνε στο γήπεδο. Πληρώνουν τη συνδρομητική τηλεόραση. Πληρώνουν την καφετέρια. Πληρώνουν την πιτσαρία. Πληρώνουν το σαντουιτσάδικο. Πληρώνουν και έναν σκασμό λεφτά στον ΟΠΑΠ, επειδή συνδυάζουν την αγάπη για το ποδόσφαιρο με τη μανία για τον τζόγο. Είναι οι πελάτες. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε ποδόσφαιρο. Ποιο είναι, όμως, το κέρδος τους; Η οργή και η αηδία...
Νομοτελειακά, θα φτάσουμε στο σημείο να αδειάσουν εντελώς τα γήπεδα. Θα γίνονται οι αγώνες… ανοιχτών των θυρών, άνευ όμως θεατών. Αλλά κανείς δεν νοιάζεται. Κανείς δεν θέλει να ασχοληθεί με τις αιτίες που προκαλούν και εντείνουν την απαξίωση. Ανεύθυνα και υποκριτικά, όλοι τους καταπιάνονται πάντα με ένα δένδρο, παραβλέποντας τη βαριά αρρώστια από την οποία υποφέρει όλο το δάσος. Είτε γιατί δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ποια είναι η ουσία, είτε γιατί ουσία θεωρούν να υπερασπιστούν μόνο τα δικά τους, προσωπικά, πολιτικά και σωματειακά συμφέροντα.
Σημειώστε το γιατί έχει τεράστια σημασία: ΟΙ οπαδοί, ακόμη και οι πιο φανατικοί, έδωσαν φέτος τα λιγότερα δικαιώματα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπέφερε από κρούσματα βίας. Ούτε καν στους αγώνες του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ είχαμε επεισόδια από τους οπαδούς. Κι όμως. Αυτό το Πρωτάθλημα έχει τη χειρότερη τύχη από κάθε προηγούμενο. Διότι το τίναξαν στον αέρα οι εκφραστές των δύο παραγόντων που πάντα «γεννούν» την αδικία. Κατ’ αρχήν, οι διαιτητές και, στη συνέχεια, οι αθλητικοί δικαστές. Κι αν κάποιοι άτεγκτοι δικαστές έχουν το ελαφρυντικό των αστείων κανονισμών που οφείλουν να σεβαστούν, για τους διαιτητές δεν υπάρχει κανένα απολύτως ελαφρυντικό.
