Ερχόμενος να παίξει κόντρα στον τελευταίο της βαθμολογίας Απόλλωνα, ο Αρης ήξερε οτι θα έπαιζε ένα 90άλεπτο “must win”. Χωρίς περιθώρια για απώλειες, με τέσσερις διαδοχικές ήττες να βαραίνουν τις… πλάτες και μετά από μία ιδιαίτερη εβδομάδα, την πρώτη της μετά Ερέρα εποχής, οι ποδοσφαιριστές ήταν υποχρεωμένοι να βγάλουν αντίδραση και κυρίως τον ποδοσφαιρικό τους εγωισμό.
Στο τέλος της ημέρας και με τον Αρη να φεύγει νικητής μακριά από τη Θεσσαλονίκη ύστερα από 2,5 μήνες (!) αυτό που μετράει και μένει είναι οι τρεις βαθμοί. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Μία νίκη που θεωρητικά μεταφράζεται ως νέα αρχή, την οποία θα σημάνει η έλευση του νέου προπονητή, εν προκειμένω του Σάββα Παντελίδη, με τον οποίο απομένει να διευθετηθούν οι τελευταίες λεπτομέρειες του συμβολαίου για να ανακοινωθεί και να πιάσει δουλειά.
Ας επιστρέψουμε όμως στο χθεσινό 90άλεπτο και στις λεπτομέρειες που έκαναν τη διαφορά. Ο Αρης κέρδισε γιατί διαθέτει παίκτες με ποιότητα που μπορούσαν και έκαναν την διαφορά. Σε καμία περίπτωση δεν έπιασε μεγάλα στάνταρ απόδοσης αλλά όταν χρειάστηκε έγινε μία φάση, όπως αυτή του Ντιγκινί με τον Γκάμα, για να πάρει αυτό που έπρεπε και δικαιούταν. Με εξαίρεση το μπλακ άουτ στο τελευταίο 10άλεπτο του πρώτου ημιχρόνου, όπου η ομάδα έβγαλε τις γνωστές παθογένειες, την επιπολαιότητα και κυρίως την αφέλεια για την οποία “κατηγορείται” από το ξεκίνημα της σεζόν, ο Αρης διαχειρίστηκε σωστά το παιχνίδι.
Αυτό που μέτρησε περισσότερο όμως είναι οτι είχε νοοτροπία νικητή και παρότι ισοφαρίστηκε από μία ομάδα που είχε ένα γκολ σε εννέα αγωνιστικές, δεν πανικοβλήθηκε. Ηξερε οτι δεν υπήρχε… επιστροφή. Σωστή και αξιοσημείωτη επίσης η διαχείριση του παιχνιδιού από τον πάγκο. Ο Τόλης Τερζής προσέγγισε σωστά τακτικά το παιχνίδι, και στο στήσιμο της ομάδας και στη διαχείριση κατά την εξέλιξη, χωρίς βέβαια να εντυπωσιάσει με καλό ποδόσφαιρο αλλά έχοντας αυτό που έλειπε στα προηγούμενα ματς. Το αποτέλεσμα.
Εν κατακλείδι, ο Αρης έφυγε νικητής και ανέκτησε ψυχολογία στο καταλληλότερο timing. Ακολουθεί διακοπή δύο εβδομάδων η οποία δίνει την δυνατότητα στον νέο προπονητή να διακρίνει και να βελτιώσει τις αδυναμίες και να εξελίξει τα θετικά στοιχεία. Ο δρόμος παραμένει μακρύς και δύσκολος.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (13/11)