Με πολύ σκληρό τρόπο κατάλαβαν στον ΠΑΟΚ, έστω και με πάρα πολύ μεγάλη καθυστέρηση, πως ήταν βιαστικό –και επιπόλαιο- εκ μέρους τους, εδώ και πάρα πολλούς μήνες να δηλώνουν σε όλους τους τόνους και να το διαφημίζουν κιόλας ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο άλλαξαν τα πάντα προς το καλύτερο, ότι η εξυγίανση είναι γεγονός και διάφορα άλλα τέτοια…
Τον τελευταίο καιρό έχουν αρχίσει να προσγειώνονται στην πραγματικότητα και η χθεσινή απόφαση του πειθαρχικού οργάνου της λίγκας, ήταν το αποκορύφωμα.
Τα σχόλια περί «στημένης διαδικασίας από την αθλητική δικαστή», δείχνουν την οργή που υπάρχει στον ΠΑΟΚ, αλλά δείχνουν και ότι αντιλαμβάνονται, πλέον, πως όχι μόνο δεν έχει προχωρήσει καμία εξυγίανση, όχι μόνο δεν έχει πάψει να υφίσταται παρασκήνιο στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όχι μόνο δεν έχουν πάψει να λαμβάνονται αποφάσεις κατ’ εντολή, αλλά κι ότι μπορεί εξαιτίας όλων των προαναφερθέντων να χάσει ένα πρωτάθλημα που όλοι συμφωνούν πως του αξίζει.
Βέβαια, για μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, μια ομάδα που ο μεγαλομέτοχός της ξοδεύει πάρα πολλά χρήματα, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να καταλαβαίνει τώρα, την περίοδο, δηλαδή, κατά την οποία κρίνονται τα πάντα στη μάχη του τίτλου, ότι δεν αρκεί η ανωτερότητά της στους αγωνιστικούς χώρους και πως κάποιοι μπορούν, με ενέργειες εκτός γηπέδων να της φράξουν τον δρόμο προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Σε ό,τι με αφορά, δεν πίστεψα ποτέ πως από την απόλυτη σαπίλα, μέσα σε λίγους μήνες το ποδόσφαιρό μας έγινε τόσο καθαρό ώστε κάθε λάθος διαιτητή να το χαρακτηρίζουμε «ανθρώπινο», κάθε απόφαση αθλητικού δικαστή να γίνεται αποδεκτή χωρίς δεύτερη κουβέντα, όσο επώδυνη κι αν είναι για μια ομάδα.
Αυτά μπορεί να συμβούν… αλλού, όχι στο δικό μας ποδόσφαιρο. Το οποίο εξακολουθεί να έχει παθογένειες, εξακολουθεί να έχει σοβαρά προβλήματα και στην διαιτησία και στην αθλητική δικαιοσύνη και στα θέματα βίας, έστω κι αν κάποιοι, ανάμεσά τους και στελέχη του ΠΑΟΚ, προσπαθούσαν τους προηγούμενους μήνες να μας πείσουν πως… ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν.
Δεν ξέρω ποια τύχη θα έχει η έφεση του ΠΑΟΚ. Αυτό που ξέρω είναι ότι αν πέσει στο κενό και το πρωτάθλημα κριθεί εκτός γηπέδων, από τις αποφάσεις της αθλητικής δικαιοσύνης, θα είναι το απόλυτο ξεγύμνωμα του αφηγήματος της… εξυγίανσης.