Το αντίο της Ελλάδας και η σκληρή πραγματικότητα στη Βραζιλία
Διαβάστε σχετικά
- Η ζωντανή μετάδοση της «μάχης» του Ηρακλή με τη Ν.Ε. Μεγαρίδας
- Αποτελέσματα στα παιδικά της ΕΠΣΜ 20/4
- Το κάλεσμα της ΚΑΕ Άρης στον κόσμο: «Home sweet home»
Τι ψάχνεις;
Σε μια φωτογραφία των διεθνών μας, μετά την λήξη του χθεσινού αγώνα της Ελλάδας με την Κόστα Ρίκα, πρόσεξα το βλέμμα του Παπασταθόπουλου. Ένα βλέμμα απόμακρο και αφηρημένο ανθρώπου που μόλις έχει συνειδητοποιήσει μια δυσάρεστη πραγματικότητα. Ο Έλληνας αμυντικός, του οποίου το γκολ στις καθυστερήσεις, χάρισε το δικαίωμα στη χώρα μας, να δώσει τα ρέστα στην παράταση ( όπως και τα έδωσε) για την πρόκριση, αδυνατούσε να πιστέψει, κατά πάσα πιθανότητα, πως μετά τόσες κλασικές ευκαιρίες ο ίδιος κι οι συμπαίκτες του αποκλείστηκαν, επειδή η σφαίρα στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι, έλαχε στον Γκέκα.
Ο Παπασταθόπουλος, στο συγκεκριμένο ενσταντανέ, αποτύπωσε τα βλέμματα εκατομμυρίων Ελλήνων, μετά την απόκρουση του Νάβας στο πέναλτι του Γκέκα. Και δεν ήταν τόσο ο αποκλεισμός που πάγωσε τα εγκεφαλικά τους κύτταρα, αφού ευθύς εξ αρχής ουδείς πίστευε πως η Εθνική μετά τις κοκορομαχίες Κατσουράνη-Μανιάτη- Τζαβέλλα θα κατόρθωνε να διακριθεί, ιδιαίτερα μετά και τη βαριά ήττα από την Κολομβία. Ηταν κυρίως ο τρόπος. Οπότε μένω στο βλέμμα του Παπασταθόπουλου και μαζί του, γιατί όχι, θα ταξιδέψω στην χώρα του εάν, αφήνοντας σε άλλους πιο τεχνοκράτες να αναλύσουν το παιχνίδι και αφού ελαχιστοποιήσουν τους πάντες, στο τέλος μ ένα κουτοπόνηρο ευχαριστώ,καθαρίζουν.
Εμείς λοιπόν ως Ελληνες, κουνήσαμε το μαντήλι. Μια ακόμη ευρωπαϊκή ομάδα αποχαιρετά τη Βραζιλία, προς μεγάλη θλίψη των χιλιάδων κακόμοιρων εκδιδομένων, οι οποίες είχαν βρει την ευκαιρία να αυξήσουν το ελάχιστο εισόδημα τους, γράφοντας στην προσωπική οπή της εισόδου του ανδρικού οργάνου, Μουντιάλ, φανφάρες και παράτες. Οι κιμπάρηδες ευρωπαίοι φίλαθλοι φεύγουν κι εκείνο που μένει είναι το παράπονο των από ανάγκη ιεροδούλων. «Αν νόμιζα ότι μπορώ να κερδίσω 1000 ρεάλ, τώρα ξέρω ότι μπορώ να λάβω μάξιμουμ 100» λέει μια 26χρονη που συστήνεται ως «Ρίτα», και η οποία συναντά τους πιθανούς πελάτες της σε ένα γνωστό κλαμπ της Κοπακαμπάνα. «Αυτό το Μουντιάλ μάς κατέστρεψε» λέει με πιο κατηγορηματικό τρόπο η Λάουρα, παρέχοντας λεπτομερέστερη εξήγηση. «Οι οπαδοί των Εθνικών ομάδων της Νότιας Αμερικής δεν πληρώνουν τίποτα, δεν έχουν ούτε ένα σεντ, διαμαρτύρονται συνεχώς και θέλουν τα πάντα δωρεάν» τονίζει.«Γι ́ αυτό ελπίζαμε ότι οι ευρωπαϊκές ομάδες, μαζί τους και οι οπαδοί που τις ακολουθούν, θα παρέμεναν στο τουρνουά σχεδόν μέχρι το τέλος» καταλήγει με φανερή θλίψη, όσο και απόγνωση. Και απολογούμε με μια δικής μου εντελώς αιρετική προσέγγιση του Μουντιάλ.
Μένω στο βλέμμα του Παπασταθόπουλου και μαζί του, γιατί όχι, θα ταξιδέψω στην χώρα του εάν, αφήνοντας σε άλλους πιο τεχνοκράτες να αναλύσουν το παιχνίδι και αφού ελαχιστοποιήσουν τους πάντες, στο τέλος μ ένα κουτοπόνηρο ευχαριστώ,καθαρίζουν
Ζούμε σε καιρούς παγκοσμιοποιημένους. Οι περισσότεροι για τους λίγους και οι μεταξύ μας για τα εναπομείναντα . Τώρα πλέον δεν υπάρχουν Αρειοι , μήτε ακόμη και σ αυτή εκ πεποιθήσεως φασιστική, τευτονική Γερμανία. Παρ' εκτός των παραδοσιακών χωρών της Ανατολής, τη Αφρικής οι παίκτες ουσιαστικά δεν έχουν πατρίδα και απλά ως λεγεωνάριοι υπηρετούν την «θητεία» τους στο ποδόσφαιρο υπό την σκέπη οποιασδήποτε σημαίας. Τα σημερινά Μουντιάλ απόρροια μια πλήρους βιομηχανοποίησης του ποδοσφαίρου, παράγοντας βιονικούς ως επί το πλείστονποδοσφαιριστές, εξυπηρετούν τα συμφέροντα συγκεκριμένων πολυεθνικών τραστ (κατανάλωσης, τηλεοπτικών, τζόγου, κατασκευών, πορνείας κ.λ.π ) και με την ανοχή και ενοχή των υπέρτατων εξουσιών (ΦΙΦΑ,ΟΥΕΦΑ. Κόπτονται οι εκ του πονηρού αδαείς, περί του φιλάθλου πνεύματος και σε συγκρούσεις φιλάθλων ψελλίζουν βλακωδώς τη γνωστή επωδό. « Α δεν είναι σωστά πράγματα αυτά». Τι πάει να πει όμως φίλαθλος; Αυτός που είναι φίλος του αθλήματος. Μα είναι άθλημα το σημερινό ποδόσφαιρο; Πολιτική ενός άλλου προσδιορισμού που ασκείται και αυτή από τους λίγους για τους πολλούς. Οπου το ταλέντο πλέον είναι μικρής διάρκειας, αφού για να καλλιεργηθεί περισσότερο στηρίζεται στα προσθετικά, παρά στην φυσιολογική πρακτική της εξελικτικής προπόνησης.
Παρ όλα αυτά το χάρισμα υπάρχει. Το χάρισμα των ολίγων ξεχωριστών αλλά και ξεζουμισμένων ποδοσφαιριστών. Οσο αυτό το χάρισμα εκ Θεού ή δεν ξέρω από πού αλλού, δίνεται σε ολίγους οι πραγματικοί λάτρεις του ποδοσφαίρου και όχι οι ευκαιριατζήδες του έρωτα πάσης μορφής, της κραιπάλης, του τζόγου, μιας άλλης ζωής εντελώς διαφορετικής, παράγωγα των σημερινών Χολιγουντιανών μουντιάλ, θα αποζημιώνονται ελάχιστα, μα για πάντα.. Για τούτο εγώ ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας τους διεθνείς μας, γιατί στο κάτω-κάτω εκπροσωπούν εμένα τον Ελληνα, όπως είμαι κι όχι όπως θα ήθελαν κάποιοι άλλοι να είμαι.
Ενημερωθείτε πρώτοι για όλα τα τελεταία νέα, απευθείας στο email σας