Ο ΠΑΟΚ με τον αποκλεισμό από την Εστερσουντ στέρησε από τους φίλους της ομάδας δικαίωμα να ζήσουν φέτος τουλάχιστον έξι ακόμη ευρωπαϊκούς αγώνες. Εάν προκρινόταν, σύμφωνα με το αποτέλεσμα της χθεσινής κλήρωσης, θα αντιμετώπιζε Μπιλμπάο, Χέρτα και Ζόρια. Αντίπαλοι ικανοί για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κόσμου του Δικεφάλου ψηλά μέχρι τον Δεκέμβριο.
Ο ΠΑΟΚ όμως πρέπει να προσγειωθεί στην εγχώρια πραγματικότητα και να αρχίσει να οργανώνεται προκειμένου να αντιστρέψει το κλίμα και να δρομολογήσει αποφάσεις οι οποίες να είναι χρήσιμες για την ομάδα.
Ο αποκλεισμός του ΠΑΟΚ δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τυχαίο γεγονός οπότε ανάλογα είναι και τα παρεπόμενα του. Αντιθέτως. Ο αποκλεισμός μετά από πέντε χρόνια από του Ομίλους είναι η επιβεβαίωση ότι ο Οργανισμός ΠΑΟΚ δεν αποπνέει υγεία. Διαπίστωση η οποία έγινε αντιληπτή από την προετοιμασία ακόμη της ομάδας, χωρίς να υπάρξει βελτίωση έναν μήνα αργότερα. Αγνωστο γιατί, ο Οργανισμός δεν αντέδρασε με τα πρέποντα αντανακλαστικά, έχασε σπουδαίο χρόνο και το κόστος αυτής της αργοπορίας το πλήρωσε ήδη με τον αποκλεισμό.
Ο ΠΑΟΚ μπορεί να καυχάται για την οικονομική υγεία που έχει λόγω της παρουσίας του Ιβάν Σαββίδη. Αρα θεωρητικά μπορεί να σχεδιάζει και να υλοποιεί σε χρόνο dt. Kάτι τέτοιο όμως δεν έγινε ούτε φέτος, χρονιά κατά την οποία για περισσότερους από έναν λόγους ο Δικέφαλος ανέβασε τον πήχη των στόχων του. Για να τους υπηρετήσει όμως αυτούς του στόχους, θα έπρεπε να έχει κάνει διαφορετικό σχεδιασμό και με διαφορετικό χρονικό ορίζοντα. Το γιατί δεν έγινε είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να απασχολήσει το κ. Σαββίδη.
Ετούτη τη στιγμή μόνο με ειλικρινή αυτοκριτική μπορούν να εντοπισθούν οι λόγοι της αποτυχίας και να χαραχθεί η επόμενη μέρα. Αλλωστε ο αποκλεισμός δεν σημαίνει ότι πάει στα σκουπίδια μία ολόκληρη χρονιά. Αρκεί το πάθημα να γίνει καλό μάθημα.